نویسنده: علی شیرازی
ابوطلحه‌ی انصاری، از اصحاب بزرگ اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)، پسری داشت به نام ابوعمیر كه بسیار مورد علاقه‌ی او بود. ابوعمیر اتفاقاً مریض شد. مادر مكرمه‌اش « اُمّ سلیم» چون از محبت زیاد ابوطلحه نسبت به فرزندش و حال وخیم فرزندش آگاهی داشت، شوهرش را خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرستاد تا وی در هنگام رحلت «ابوعمیر» در منزل نباشد.
پس از رفتن ابوطلحه؛ بچّه از دنیا رفت. «اُم سلیم» او را در جامه‌ای پیچید و كنار اتاق گذاشت. غذای مطبوعی نیز تهیه كرد و آماده‌ی پذیرایی از شوی خود شد.
وقتی ابوطلحه آمد، از حال فرزندش پرسید و پاسخ شنید كه خوابیده است.
ابوطلحه سؤال كرد: «غذایی هست؟»
ام سلیم غذا را آورد و با هم شام را صرف كردند و پس از آن، به بستر رفتند.
همین كه صبح شد، ام سلیم به شوهرش گفت: «ابوطلحه! اگر كسی به تو امانتی بدهد و سپس آن را طلب كند، آیا آن را پس می‌دهی یا نه؟»
ابوطلحه جواب داد: «آری! پس می‌دهم.»
ام سلیم ادامه داد: «چند سال قبل شخصی امانتی به ما داد و امروز من آن را به او باز گرداندم.
حال بگو بدانم از این موضوع نگران و ناراحت كه نیستی؟»
ابوطلحه گفت: «چرا نگران باشم؟»
ام سلیم پاسخ داد: «پس بدان كه فرزندت امانتی از سوی خداوند بود كه امروز امانت خود را پس گرفت!»
ابوطلحه بدون هیچ تغییر حالی گفت: «الحمدالله رب العالمین.» و سپس افزود: «من از تو كه مادر او بودی، به شكیبایی سزاوارترم.»
بعد از آن غسل كرد، دو ركعت نماز گزارد. سپس خدمت پیغمبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) رسید و مرگ فرزند و عمل «ام سلیم» را به عرض آن بزرگوار رسانید.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و آله به او فرمودند: «مبارك باد دیشب تو!»
اتفاقاً همان شب «اُم سلیم» آبستن شد و بعدها فرزند بسیار صالحی نصیب آنان شد. (1) نام وی را «عبدالله» نهادند. عبدالله از بهترین و خالص ترین مردان انصار به شمار می‌رفت و از او فرزندان شایسته‌ای به وجود آمد كه همگی قاری قرآن بودند. (2)
این استقامت و صبر «اُم سلیم» برخاسته از معنویت و رابطه‌ی او با پروردگار بود. وی كه به همراه همسرش (ابوطلحه) در نبرد حنین شركت كرده بود - با این كه عبدالله را حامله بود - شمشیر به كمر بست و خود را آماده‌ی نبرد با دشمن كرد.
چه چیز غیر از معنویت و حركت برای خدا، می‌تواند از زنی مثل «ام سلیم»، همسری نمونه و قهرمانی كم نظیر بسازد؟
ابوطلحه می‌گوید: «در نبرد حنین كه اُم سلیم را با آن اُبهت نظامی دیدم، به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) عرض كردم: ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و آله! این ام سلیم است كه با خود شمشیر حمل می‌كند.»
ام سلیم نیز رو به پیغمبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و آله كرد و گفت: «یا رسول الله ! به این منظور شمشیر را با خود آورده‌ام كه اگر دشمن به من نزدیك شد، شكم او را پاره كنم!» (3)
وی یك از یاران و محدثین حدیث پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بود كه حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) درباره‌اش فرمودند: «در عالم خواب مشاهده كردم داخل بهشت شده‌ام و اُم سلیم، همسر ابوطلحه‌ی انصاری، در آن جا حضور دارد.» (4)
پی‌نوشت‌ها:
1. الكنی و الالقاب، ج1، ص 111.
2. بهجةالآمال، ج7، ص 567.
3. اعلام النساء، ج2، ص 257.
4. محبةالبیضاء، ج7، ص 129.
شیرازی، علی؛ (1394)؛ زنان نمونه، قم: مؤسسه بوستان كتاب (مركز چاپ و نشر تبلیغات اسلامی)، چاپ هشتم.
