نویسنده: علی شیرازی
حُدَیثه، بانویی از اهل سودان (1) بود. وی، زنی نیكوكار، دارای بینش اسلامی، پارسا، پاكدامن، و والاترین زن زمان خود بود.
راویان، او را كه مادر امام حسن عسكری (علیه السلام) است، از زنان عارفه و صالحه برشمرده‌اند و آورده‌اند كه پس از شهادت امام یازدهم (علیه السلام)، وی پناهگاه و نقطه‌ی اتّكای شیعیان در آن مقطع زمانی بسیار بحرانی و پر اضطراب بود. (2)
احمد بن ابراهیم می‌گوید: «من در سال 262 هجری، یعنی هفت سال پس از ولادت امام زمان (علیه السلام) به حضور حكیمه دختر امام جواد (علیه السلام) رسیدم و گفتم: تكلیف مردم در زمان غیبت حضرت صاحب الامر (علیه السلام) چیست؟
حكیمه خاتون پاسخ دادند: «به مادر امام حسن عسكری (علیه السلام) مراجعه كنند!»(3)
امام هادی (علیه السلام)، با دردی عطرآگین، همسر خود را می‌ستایند و منزلت والای آن بانوی نمونه را چنین بیان می‌كنند: «سلیلُ (حدیثه) مسلولو من الآفاتِ و العاهاتِ والأرجاسِ و الأدناسِ»؛ حُدَیثه، دور از هر آفت، پلیدی و آلودگی است. (4)
حدیثه، وصیت كرد كه پس از رحلتش، وی را در كنار قبر امام هادی (علیه السلام) به خاك بسپارند. در هنگام دفن آن مادر پاك، جعفر كذّاب، ممانعت می‌كرد كه امام زمان (علیه السلام) از پس پرده‌ی غیبت، ظاهر شدند، مانع را دفع كردند و حضرت حدیثه در همان محلی كه وصیت كرده بود، دفن شد.
پی‌نوشت‌ها:
1. مجم البلدان، ج5، ص 309.
2. الانوار البهیه، ص 151.
3. ریاحین الشریعه، ج4، ص 150.
4. همان، ج3، ص 24.
شیرازی، علی؛ (1394)؛ زنان نمونه، قم: مؤسسه بوستان كتاب (مركز چاپ و نشر تبلیغات اسلامی)، چاپ هشتم.
