توضیح: باید دانست که دنیا و دوستی آن به خودی خود مذموم نیست، آنچه مذموم است دنیایی است که انسان را از کسب کمالات و تحصیل آخرت باز دارد و او را به مهالک اندازد و گرنه وسیله بسیاری از سعادتها همین دنیا و دوستی آن است، دنیاست که محل نزول فرشتگان رحمت و خانه پیمبران و جای تجارت اولیای خدا بوده (چنانچه امیرالمؤ منین علیه السلام به آن اشاره فرموده ) و روی همین اصل پیمبران و ائمه اطهار از خدای تعالی طول عمر و ماندن در دنیا را طالب بودند، چنانچه در کلام سیدالساجدین (ع ) است که از خدا طول عمر می خواهد تا در راه طاعتش صرف نماید و البته چنین دنیایی عین آخرت است، چنانچه در روایت صحیح از ابن ابی یعفور حدیث نقل است که گوید: به حضرت صادق علیه السلام عرض کردم که ما دنیا را دوست داریم، فرمود: دنیا را برای چه می خواهی؟ عرض کردم: می خواهم به وسیله آن تزویج کنم و حج به جای آورم و بر نان خورهای خود انفاق کنم، و به برادران دینی خود برسانم و صدقه بدهم، فرمود: این از دنیا نیست (بلکه ) این آخرت است، پس به طور کلی آنچه از اخبار و آیات استفاده می شود آن است که اگر دوستی دنیا باعث فراموشی آخرت و تن پروری و واگذاردن دستورات الهی و حرص بر لذت و شهوت گناهان و امثال اینها باشد، مذموم است، ولی اگر آدمی دنیا را برای درک سعادت و کسب کمالات و آخرت بخواهد، مذموم نیست، بلکه ممدوح است.
حضرت صادق (ع ) فرمود: شیطان پسر آدم را به هر گناه و لغزشی وا می دارد، پس چون ناتوان و عاجز شود در کنار مال کمین می کند، و چون آدمی بدان جا رسد، گریبانش را می گیرد. (2)
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم درهم و دینار (و دوستی آنها) کسانی را که پیش از شما بودند، هلاک کردند و هلاک کننده شما نیز همین دو چیز است. (3)
امام صادق (ع ) فرمود: خداوند دری از دنیا بر بنده نگشاید، جز اینکه همانند آن دری از حرص بر او بگشاید. (4)
امام صادق (ع ) فرمود: دورترین حالی که بنده از خدا دارد، این است که اندوهی جز شکم و غریزه جنسی نداشته باشد. (5)
و نیز آن حضرت (ع ) فرمود: هر که بیشتر به دنیا آلوده است، هنگام جدایی از آن حسرت و افسوسش سخت تر است. (6)
حضرت صادق (ع ) می فرماید: هر که به دنیا دل بندد، به سه خصلت دل بسته است، اندوهی که پایان ندارد، و آرزویی که به چنگ نیاید و امیدی که به دان نرسد. (7)
پی نوشت:
(1) - راءس کل خطیئة حب الدنیا. (باب حب الدنیا، ح 1).(2) - ان الشیطان یدیر ابن آدم فقی کل شی ء فاذا اعیاه جثم له عندالمال فاخذ برقبته. (همان، ح 4).
(3) - ان الدینار والدرهم اهلکا من کان قبلکم و هما مهلکاکم. (همان، ح 6).
(4) - ما فتح الله علی عبد بابا من امرالدنیا الا فتح الله علیه من الحرص مثله. (همان، ح 12).
(5) - ابعد ما یکون العبد من الله عزوجل اذا لم یهمه الا بطنه و فرجه. (همان، ح 14).
(6) - من کثر اشتباکه بالدنیا کان اشد لحسرته عند فراقها. (همان، ح 16).
(7) - من تعلق قلبه بالدنیا تعلق قلبه بشلاث خصال، هم لا یفنی، وامل لا یدرک، و رجاء لا ینال (همان، ح 17).
منبع: حوزه نت
