اعتبار: دامنه عمومی CC0
دانشمندان کالج ترینتی دوبلین یک هدف بالقوه جدید برای تنظیم التهاب کشف کرده اند که شامل انواع بیماری هایی نظیر دیابت، سرطان و آلزایمر می شود. هدف بالقوه یک پروتئین ایمنی باستانی-SARM- است که در طول تکامل حفظ شده است و در نتیجه در انسان ها، پستانداران دیگر، مگس ها و کرم ها بسیار مشابه است.
دانشمندان از دانشکده بیوشیمی و ایمونولوژی ترینیتی مستقر در موسسه علوم بیوشیمی ترینیتی (TBSI)، یک نقش ناشناخته اما مهم را که SARM در پاسخ ایمنی داشته است، کشف کردند. کار آنها در مجله معتبر Immunity منتشر شده است.
دانشمندان کالج ترینتی دوبلین یک هدف بالقوه جدید برای تنظیم التهاب کشف کرده اند که شامل انواع بیماری هایی نظیر دیابت، سرطان و آلزایمر می شود. هدف بالقوه یک پروتئین ایمنی باستانی-SARM- است که در طول تکامل حفظ شده است و در نتیجه در انسان ها، پستانداران دیگر، مگس ها و کرم ها بسیار مشابه است.
دانشمندان از دانشکده بیوشیمی و ایمونولوژی ترینیتی مستقر در موسسه علوم بیوشیمی ترینیتی (TBSI)، یک نقش ناشناخته اما مهم را که SARM در پاسخ ایمنی داشته است، کشف کردند. کار آنها در مجله معتبر Immunity منتشر شده است.
سیستم ایمنی ذاتی و SARM
سیستم ایمنی ذاتی به عنوان یک مکانیسم محافظتی در پاسخ به سلولهای حساس حضور غریبه ها مانند باکتری ها و ویروس ها یا خطراتی مانند آسیب بافت فعال می شود. این فعال سازی ایمنی ذاتی منجر به التهاب می شود. با این حال، التهاب بیش از حد و یا نامناسب در تعدادی از بیماری های ناتوان کننده رخ می دهد و بنابراین کنترل التهاب یک مسئله مهم است که دانشمندان در تلاش برای حل آن هستند.
به طور خاص، این ملتهب کنندگان کوچک - ماشین های مولکولی کوچک - هستند که بعد از حساس شدن عفونت و آسیب در داخل سلول های ایمنی جمع می شوند و پاسخ التهابی را آغاز می کنند. هنگامی که توده می شوند، آنها شروع می کنند به 1) انتشار یک واسطه التهابی (اینترلوکین 1 یا IL-1) و 2) ایجاد التهابی ناشی از مرگ سلولی (pyroptois).
هر دو این اقدامات می توانند التهاب را به وجود آورند، اما آنچه که تولید IL-1 را کنترل می کند و میزان پریپتوزیس که در اثر التهاب اتفاق می افتد، پیش از این ناشناخته بود. به نظر می رسد که SARM یک تنظیم کننده‌ی التهابی کلیدی است.
در تحقیق خود، دانشمندان نشان دادند که هر چه سلول ها SARM بیشتری داشته باشند IL-1 کمتری تولید می کنند، زیرا SARM با تجمع ملتهب کننده های کوچک تداخل دارد. برعکس، SARM بیشتر باعث مرگ سلول می شود چون SARM باعث آسیب جدی به میتوکندری، تولید کننده انرژی سلول می شود.
کار، که توسط بنیاد علم ایرلند تأمین هزینه شد، توسط دانشمندان در گروه تحقیقاتی پروفسور اندرو بووی، به ویژه نویسندگان همکار اول، دکتر مایکل کورتی و دکتر جی کریک، انجام شد. دیگر متخصصان TBSI شامل اساتید اد لاوال و پدرو فالون هستند.
دکتر مایکل کارته، نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: "ما تلاش کرده ایم تا قفل اسرار این پروتئین باستانی را که برای مدتی این پروتئین چه می کرده است باز کنیم، و این تعجب آور بود که دریابیم که می توانسته است یک تنظیم کننده کلیدی ملتهب کننده های کوچک باشد، که این ممکن است دخالت دهنده SARM در بیماری های التهابی باشد. "
پروفسور ایمونولوژی ذاتی در ترینیتی، اندرو بووی، افزود: "دانشمندان قبلا می دانستند که SARM مرگ سلولی را در مغز هدایت می کند و در نتیجه به عنوان یک هدف درمانی برای زوال عصبی و بیماری های مربوطه تحت بررسی بود، اما در اینجا متوجه شدیم که آن همچنین یک کلید تنظیم کننده ایمنی در سلول های ایمنی محیطی است.این کشف ما را امیدوار می کند که اگر بتوانیم SARM را با موفقیت هدف قرار دهیم، می توانیم تنظیم التهاب را انجام دهیم که گزینه جدیدی برای درمان بسیاری از بیماری ها است. "
به طور خاص، این ملتهب کنندگان کوچک - ماشین های مولکولی کوچک - هستند که بعد از حساس شدن عفونت و آسیب در داخل سلول های ایمنی جمع می شوند و پاسخ التهابی را آغاز می کنند. هنگامی که توده می شوند، آنها شروع می کنند به 1) انتشار یک واسطه التهابی (اینترلوکین 1 یا IL-1) و 2) ایجاد التهابی ناشی از مرگ سلولی (pyroptois).
هر دو این اقدامات می توانند التهاب را به وجود آورند، اما آنچه که تولید IL-1 را کنترل می کند و میزان پریپتوزیس که در اثر التهاب اتفاق می افتد، پیش از این ناشناخته بود. به نظر می رسد که SARM یک تنظیم کننده‌ی التهابی کلیدی است.
در تحقیق خود، دانشمندان نشان دادند که هر چه سلول ها SARM بیشتری داشته باشند IL-1 کمتری تولید می کنند، زیرا SARM با تجمع ملتهب کننده های کوچک تداخل دارد. برعکس، SARM بیشتر باعث مرگ سلول می شود چون SARM باعث آسیب جدی به میتوکندری، تولید کننده انرژی سلول می شود.
کار، که توسط بنیاد علم ایرلند تأمین هزینه شد، توسط دانشمندان در گروه تحقیقاتی پروفسور اندرو بووی، به ویژه نویسندگان همکار اول، دکتر مایکل کورتی و دکتر جی کریک، انجام شد. دیگر متخصصان TBSI شامل اساتید اد لاوال و پدرو فالون هستند.
دکتر مایکل کارته، نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: "ما تلاش کرده ایم تا قفل اسرار این پروتئین باستانی را که برای مدتی این پروتئین چه می کرده است باز کنیم، و این تعجب آور بود که دریابیم که می توانسته است یک تنظیم کننده کلیدی ملتهب کننده های کوچک باشد، که این ممکن است دخالت دهنده SARM در بیماری های التهابی باشد. "
پروفسور ایمونولوژی ذاتی در ترینیتی، اندرو بووی، افزود: "دانشمندان قبلا می دانستند که SARM مرگ سلولی را در مغز هدایت می کند و در نتیجه به عنوان یک هدف درمانی برای زوال عصبی و بیماری های مربوطه تحت بررسی بود، اما در اینجا متوجه شدیم که آن همچنین یک کلید تنظیم کننده ایمنی در سلول های ایمنی محیطی است.این کشف ما را امیدوار می کند که اگر بتوانیم SARM را با موفقیت هدف قرار دهیم، می توانیم تنظیم التهاب را انجام دهیم که گزینه جدیدی برای درمان بسیاری از بیماری ها است. "
یک سوئیچ مولکولی برای توقف التهاب
یک مؤلفه توسط محققان در Umeå به عنوان یک تنظیم کننده جدید سیستم ایمنی شناسایی شده است. این مؤلفه به عنوان یک سوئیچ مولکولی عمل می کند تا سیستم ایمنی بدنی را غیرفعال کند و همچنین قادر به جلوگیری از بیماری های خاصی است که از طریق فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی بدن ایجاد می شود. این موضوع در پایان نامه دکترای جدید دانشگاه Umeå سوئد نشان داده شده است.
Swarupa Panda، Ph.D که دانش آموز گروه زیست شناسی مولکولی در دانشگاه Umeå است می گوید: "این یک نقطه عطف مهم در درک نحوه عملکرد سیستم ایمنی بدن و نحوه کنترل آن برای جلوگیری از بیماری های التهابی است."
در پایان نامه دکترای خود، Swarupa Panda یک جزء کلیدی از سیستم Ubiquitin را شناسایی کرده است که سیستم ایمنی را تنظیم می کند و از این رو مانع توسعه بیماری های مختلف مانند بیماری های التهابی و سرطان می شود.
سیستم ایمنی برای بقای ما حیاتی است. سیستم ایمنی بدن ما هنگامی که بدن نیاز به محافظت از خود در برابر موجودات پاتوژن مانند باکتری ها و ویروس ها دارد یا بافت زخمی شده بهبود می یابد، فعال می شود. اگر بتوانیم SARM را با موفقیت هدف قرار دهیم، می توانیم تنظیم التهاب را انجام دهیم که گزینه جدیدی برای درمان بسیاری از بیماری ها است. در برخی افراد، سیستم ایمنی بیش از حد واکنش نشان می دهد، که می تواند موجب بیماری های التهابی مزمن و سرطان شود.
هنگامی که دنبال ژن‌های کنترل کننده و تنظیم کننده سیستم ایمنی بدن بودند، تیم تحقیقاتی دکتر نلسون O. Gekara با دانشجوی Ph.D Student Swarupa Panda ، MYSM1 را به عنوان یک تنظیم کننده کلیدی که التهاب بیش از حد را متوقف می کند شناسایی کردند، که جزء سیستم ubiquitin بود. آنها دریافتند که این مولکول به عنوان "رئوستات" عمل می کند که در پاسخ به محرک های ایمنی ذاتی در حالت "روشن" و "خاموش" برای بازگرداندن هوموستاسیس ایمن قرار می گیرد.
Swarupa Panda، Ph.D که دانش آموز گروه زیست شناسی مولکولی در دانشگاه Umeå است می گوید: "این یک نقطه عطف مهم در درک نحوه عملکرد سیستم ایمنی بدن و نحوه کنترل آن برای جلوگیری از بیماری های التهابی است."
در پایان نامه دکترای خود، Swarupa Panda یک جزء کلیدی از سیستم Ubiquitin را شناسایی کرده است که سیستم ایمنی را تنظیم می کند و از این رو مانع توسعه بیماری های مختلف مانند بیماری های التهابی و سرطان می شود.
سیستم ایمنی برای بقای ما حیاتی است. سیستم ایمنی بدن ما هنگامی که بدن نیاز به محافظت از خود در برابر موجودات پاتوژن مانند باکتری ها و ویروس ها دارد یا بافت زخمی شده بهبود می یابد، فعال می شود. اگر بتوانیم SARM را با موفقیت هدف قرار دهیم، می توانیم تنظیم التهاب را انجام دهیم که گزینه جدیدی برای درمان بسیاری از بیماری ها است. در برخی افراد، سیستم ایمنی بیش از حد واکنش نشان می دهد، که می تواند موجب بیماری های التهابی مزمن و سرطان شود.
هنگامی که دنبال ژن‌های کنترل کننده و تنظیم کننده سیستم ایمنی بدن بودند، تیم تحقیقاتی دکتر نلسون O. Gekara با دانشجوی Ph.D Student Swarupa Panda ، MYSM1 را به عنوان یک تنظیم کننده کلیدی که التهاب بیش از حد را متوقف می کند شناسایی کردند، که جزء سیستم ubiquitin بود. آنها دریافتند که این مولکول به عنوان "رئوستات" عمل می کند که در پاسخ به محرک های ایمنی ذاتی در حالت "روشن" و "خاموش" برای بازگرداندن هوموستاسیس ایمن قرار می گیرد.
نلسون O. Gekara، محقق در MIMS، آزمایشگاه پزشکی عفونی مولکولی سوئد. اعتبار: Mattias Pettersson
MYSM1 قبلا برای عملکرد آن در هسته سلول شناخته شده بود. Swarupa Panda در پایان نامه خود، عملکرد سیتوپلاسمیش را گزارش داد. در پاسخ به عفونت و التهاب، MYSM1 به سرعت در سیتوپلاسم تجمع پیدا می کند، جایی که آن، مسیرهای سیگنالینگ اصلی سیستم ایمنی را غیر فعال می کند و از سیستم ایمنی بدن برای حمله به بافت خود جلوگیری می کند. آنها همچنین دریافتند که زمانی کار خود را انجام داده است، MYSM1 به سرعت از سیتوزول برای جلوگیری از سرکوب ایمنی پایدار تنزل رتبه می دهد.
شواهد جدید نشان می دهد که MYSM1 همچنین یک سرکوب کننده تومور است. مطالعات بیشتر برای توضیح مکانیسم های آن و نحوه استفاده از آن در حال انجام است.
منبع: سایت مدیسین اکسپرس
