کوفه در عصر ظهور (5)
سیمای کوفه در احادیث ملاحم
۱ - سَنَهَ الفتحِ ینبثقُ الفراتُ حتی یدخُلَ ازقّهَ الکوفهِ؛۱۵۳
۲ - اِذا فُتِقَ بثقٌ فِی الفراتِ، فَبَلَغَ ازقهَ الکوفهِ فلیتهیّأ شیعتُنا؛۱۵۴
۳ - لا تَذهبُ الا‌یامُ وَ اللیالی حَتی یُحفرها هُنا نَهر یَجری فیهِ الماءُ وَ السُفُنُ؛۱۵۵
۴ - الکوُفهُ آمنهٌ منَ الخرابِ حتی تخرَبَ مصرُ، و لا تکُونُ الملحمَهُ حتی تَخرَبَ الکوُفَهُ؛۱۵۶
۵ - لایَذهبُ ملکُ هؤ‌لاء حتی یستعرِضوُا الناسَ بالکوفهِ یومَ الجمعهِ، لکأنی انظرُ الی روِ‌سٍ تندُرُ فیما بینَ المسجِدِ وَ اصحابِ الصابونِ؛۱۵۷
۶ - ان لولدِ فلانٍ عندَ مسجدکُم لوقعهً فی یومٍ عروبهٍ، یقتلُ فیها اربعهُ آلافٍ من بابِ الفیلِ الی اصحابِ الصابونِ؛۱۵۸
۷ - اذا هُدمَ حائطُ مسجد الکوفهِ مؤ‌خرهُ مما یلی دار عبدِاللهِ بن مسعودٍ، فعند ذلکَ زوالُ ملکِ بنی فلانٍ، اما ان هادِمَهُ لا یبنیهِ؛۱۵۹
۸ - انی یکوُنُ ذلکَ - یا جابرُ - و لما یکثرُ القتلُ بینَ الحیرهِ و الکوفهِ؛۱۶۰
۹ - اذا وَقَعَ النارُ فی حجازِکُم، وَ جریَ الماءُ بنجفکُم، فتوقعُوا ظُهُورَ قائِمِکُم؛۱۶۱
۱۰ - اذاَ ملا هذا نجفکُمُ السیلُ و المطرُ، و ظهرتِ النارُ فیِ الحجارهِ و المدرِ، و ملکت بغدادَ التّتَرُ، فَتَوَقعُوا ظُهورَالقائِمِ المنتَظَر؛۱۶۲
سیمای کوفه در هنگامه خروج سفیانی
۱ - وَ یدخلُ جیشُ السفیانیُّ الیَ الکوفهِ فلا یدعونَ احداً الا قتلُوهُ؛۱۶۳
۲ - و یبعثُ السفیانیُّ جیشاً الی الکوفهِ و عدتُهُم سبعونَ الفاً، فیصیبُونَ منِ اهلِ الکوفَهِ قتلاً و صلباً و سبیاً؛۱۶۴
۳ - وَ یبعثُ مائهً وَ ثلاثینَ الفاً الی الکوفهِ و ینزلوُن الروحاءَ و الفاروقَ، فیسیرُ منها ستونَ الفاً حتی ینزلُوا الکوفهَ - موضَعَ قبر هودٍ(ع) بالنخیلهِ فیهجمونُ الیهم یومَ الزینهِ؛۱۶۵
۴ - و یظهرَ السفیانی و من معه حتی لا یکونَ له همهٌ الا آل محمدٍ(ص) وَشیعَتهُم، فیبعثُ واللّه بعثاً الی الکوفهِ، فیصابُ باناسٍ من شیعهِ آل محمدٍ بالکوفهِ قتلاً و صلباً؛۱۶۶
۵ - ثم یسیرُ الیَ الکوفهِ فیقتُلُ اعوان آل محمدٍ(ص)؛ ۱۶۷
۶ - یخرجُ ابن اکلهِ الاکبادِ مِن الوادی الیابسِ، و هو رجلٌ ربعهٌ، وحشُ الوجهِ، ضخم الهامهِ، بوجهِهِ اثر الجدری، اذا رایتَهُ حسبتهُ اعوَرَ، اسمُهُ عثمانُ و ابوه عَنبَسَهُ، و هوَ من ولد ابی سفیانَ، حتی یأتی ارضاً (ذات قرارٍ و معینٍ) فیستوی علی منبرها؛۱۶۸
۷ - های های، الا یا ویلَ لکوفانکم هذِهِ و ما یحلها من السفیانی؛۱۶۹
۸ - تنزلُ الرایاتُ السوُد التی تخرُجُ من خراسان الی الکوفهِ، فاذا ظهر المهدیُّ(ع) بَعَثَ الیه بالبیعهِ؛۱۷۰
۹ - خرُوجُ السفیانیُّ و الیمانیُّ و الخراسانیُّ فی سنهٍ واحدهٍ، فی شهرٍ واحدٍ، فی یوم واحدٍ، و لیسَ فیها رایهٌ باهدی من رایه الیمانی، یهدی الی الحقِ؛۱۷۱
۱۰ - یخرُجُ علیهم الخراسانیُّ و السفیانیُّ، هذا من المشرِقِ و هذا من المغرِبِ، یستبقانِ الی الکوفهِ کفرسی رهانٍ؛۱۷۲
پي نوشت :
۱۵۳. الارشاد، ج ۲، ص ۳۷۷؛ غیبت طوسی، ص ۴۵۱؛ اعلام الوری، ج ۲، ص ۲۸۴؛ منتخب الانوار المضیئه، ص۳۵؛ الخرائج و الجرائح، ج ۳، ص ۱۱۶۴؛ کشف الغمه، ج ۲، ص ۴۶۱؛ الصراط المستقیم، ج ۲، ص ۲۵۰؛ اثبات‌الهداه، ج ۳، ص ۷۴۲.
۱۵۴. الصراط المستقیم، ج ۲، ص ۲۵۸.
۱۵۵. الخرائج و الجرائح، ج ۲، ص ۷۵۲؛ بحارالانوار، ج ۴۱، ص ۲۸۳.
۱۵۶. مستدرک الصّحیحین، ج ۴، ص ۴۶۲.
۱۵۷. غیبت طوسی، ص ۴۴۸؛ الارشاد، ج ۲، ص ۳۷۶؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۱.
۱۵۸. الارشاد، ج ۲، ص ۳۷۷؛ الصراط المستقیم، ج ۲، ص ۲۵۰.
۱۵۹. غیبت طوسی، ص ۴۴۶؛ غیبت نعمانی، ص ۲۷۷؛ الارشاد، ج ۲، ص ۳۷۵؛ الخرائج و الجرائح، ج ۳، ص ۱۱۶۳؛ الصراط المستقیم، ج ۲، ص ۲۴۹؛ اثبات الهداه، ج ۷، ص ۱۰۸؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۰.
۱۶۰. الارشاد، ج ۲، ص ۳۷۴؛ غیبت طوسی، ص ۴۴۵؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۹.
۱۶۱. الصراط المستقیم، ج ۲، ص ۲۵۸.
۱۶۲. همان، ص ۲۵۹.
۱۶۳. الیقین، ص ۴۲۳؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۹.
۱۶۴. تفسیر العیاشی، ج ۱، ص ۴۰۲؛ الاختصاص، ص ۲۵۶؛ غیبت نعمانی، ص ۲۸۰؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ۲۳۹.
۱۶۵. بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۷۳؛ ج ۵۳، ص ۸۳.
۱۶۶. تفسیر العیاشی، ج ۱، ص ۱۶۳؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۲.
۱۶۷. غیبت طوسی، ص ۴۶۴؛ عقد الدرر، ص ۴۶، سنن الدّانی، ص ۷۸؛ منتخب الاثر، ص ۴۵۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۷.
۱۶۸. کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۱؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۵.
۱۶۹. خطبه البیان، ج ۲، ص ۶۵۱؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۵.
۱۷۰. غیبت طوسی، ص ۴۵۲؛ الخرائج و الجرائح، ج ۳، ص ۱۱۵۸، عقدالدرر، ص ۱۲۹؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۶۹؛ البرهان، متقی هندی، ص ۱۵۰؛ اثبات الهداه، ج ۳، ص ۷۲۹؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۷.
۱۷۱. غیبت طوسی، ص ۴۴۶؛ غیبت نعمانی، ص ۲۵۵؛ الارشاد، ج ۲، ص ۳۷۵؛ اعلام الوری، ج ۲، ص ۲۸۴؛ الخرائج و الجرائح، ج ۳، ص ۱۱۶۳.
۱۷۲. غیبت نعمانی، ص ۲۵۵؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۳۲.
/س
