نقشه برداری پیش بینی کننده یک ابزار حیاتی در تلاش مداوم برای شناسایی مناطق جنگلی در معرض خطر و کنترل فعالانه خطرات آتش سوزی است. با تجزیه و تحلیل تصاویر کار می‌کند تا آنچه را که انسان همیشه نمی‌بیند مشاهده کند.
اکنون، پیشرفت در فن آوری‌هایی مانند هوش مصنوعی (AI) ، هواپیماهای بدون سرنشین و سنسورهای اینترنت اشیاء راههای جدیدی را برای ما باز کرده است تا بتوانیم از آتش سوزی‌ها جلوگیری کنیم و بهتر پاسخ دهیم. برای این مهم، داده‌های فراوان مربوط به آن مکان است که اهمیت دارد.
استفاده از فناوری برای جمع آوری و توزیع داده‌ها
داده‌های مهم مورد نیاز برای برنامه ریزی برای جلوگیری از آتش سوزی می‌تواند از طیف وسیعی از منابع از جمله سنسورهای اینترنت اشیا (IoT)، جمع آوری داده‌های هواشناسی، داده‌های بایگانی شده از گذشته، ابزارهای مدل سازی، تصاویر ماهواره‌ای و حتی رسانه‌های اجتماعی حاصل شود.این فناوری‌ها می‌توانند برای جمع آوری طیف متنوعی از داده‌ها همگرا شوند و به ما کمک کنند پیش بینی‌هایی در باره احتمال وقوع یک رویداد در یک مکان خاص با سرعت و دقتی بیشتر از گذشته داشته باشیم. چنین پیش بینی‌هایی اطلاعات به موقع و هدفمندی را ارائه می‌دهند که می‌توانند به خدمات اورژانسی در انجام کار خود بسیار کمک کنند، به ویژه که اغلب منابع گسترده‌ای در این زمینه دارند.
هدف ما اکنون باید ادغام استفاده ما از این فن آوری‌های نو ظهور در سیستم‌های موجود در بخش‌های خدمات اضطراری منطقه‌ای باشد، که می‌تواند اطلاعات هدفمندتر استراتژیک را به مقامات محلی که به آن نیاز دارند منتقل کند. این می‌تواند در سیستم های موجود آنها در نظر گرفته شود.
پتانسیل شبکه‌های توری
"شبکه‌های توری" نسل بعدی یک فناوری نو ظهور است که با همگرایی سنسورهای 5G ، هوش مصنوعی، میلیاردها حسگر اینترنت اشیاء (IoT) و واقعیت مجازی و تقویت شده امکان پذیر شده است.در حالی که شبکه های قدیمی‌تر دارای تعداد محدودی از نقاط دسترسی هستند، با داشتن شبکه‌های توری هر شخص دارای تلفن هوشمند دارای فناوری 5G گره ای است که می‌تواند با همه افراد ارتباط برقرار کند. وقتی سرویس تلفن همراه 5G در سراسر استرالیا پوشش داده شد، ما قادر خواهیم بود این کار را انجام دهیم.
با استفاده از این فناوری، افرادی که در یک آتش سوزی گسترده یا سایر مناطق آسیب دیده قرار دارند، می‌توانند با استفاده از تلفن هوشمند خود، شبکه توری محلی ایجاد کنند. آنها می‌توانند با ضبط فیلم های 360 درجه‌ای، و ارائه گزارش‌های روایت کننده در مورد وقایع در حال وقوع، گرفتن عکس‌های نزدیک و غیره، و سپس توزیع آنها در شبکه توری مشارکت کنند.
هوش مصنوعی فوتوگرامتری با پردازش تصاویر ضبط شده می‌تواند اطلاعات موثقی در مورد محیط‌های فیزیکی تولید کند. این فیلم‌ها را برای ایجاد هولوگرام زنده به صورت بلادرنگ، در هم ادغام می‌کند. این شکل از واقعیت مجازی، ناظران را درست در آن جا قرار می‌دهد. این به مقامات دور از صحنه کمک می‌کند تا گزارش ها را تأیید کنند و به طور مؤثرتر اقدامات امدادی را هماهنگ کنند.
همچنین این ممکن است به خانواده و دوستان اطمینان دهد که حال عزیزانشان در مناطق آسیب دیده خوب است.
یادگیری از دیگران
"یک نگرانی کالیفرنیا" نمونه‌ای از خدمات مدیریت بحران نسل بعدی است که الگویی را برای آن چه که می‌توان در استرالیا حاصل کرد ارائه می‌دهد.این برنامه کشور با فرمانداران شهرهای مختلف، از جمله سان فرانسیسکو و لس آنجلس، برای ایجاد مدل‌های مجازی از محیط فیزیکی مناطق خاص، با اختصاص "اثر انگشت دیجیتال" به هر ویژگی مهم آن محیط، همکاری کرده است. این سرویس دائماً هر گونه تغییر حرارتی و حرکت لرزه‌ای را در شبکه حسگر کنترل می‌کند.
پردازش این داده‌ها به همراه داده‌های تاریخی به برنامه "یک نگرانی کالیفرنیا" اجازه می دهد تا شبیه سازی‌ها را انجام دهد تا در تعیین بهترین روش ممکن کمک، در حالی که یک رویداد فاجعه در حال آشکار شدن است، مشارکت کند. اکنون، پیشرفت در فن آوری‌هایی مانند هوش مصنوعی (AI) ، هواپیماهای بدون سرنشین و سنسورهای اینترنت اشیاء راههای جدیدی را برای ما باز کرده است تا بتوانیم از آتش سوزی‌ها جلوگیری کنیم و بهتر عکس العمل نشان دهیم. این همچنین می‌تواند مؤثرترین روشهای پیش گیری، و این که بزرگترین آسیب پذیری برای منطقه خاص و تهدید در کجا قرار دارد، را برجسته کند.
نرم افزار منبع یابی جمعیتیUshahidi (به معنای "شواهد" به زبان سواحیلی) نمونه دیگری از یک ابزار مفید برای فاجعه یا مدیریت درگیری است.
از این نرم افزار منبع باز آزاد در بیش از 100000 انجمن در سطح جهان استفاده می‌شود.
در جریان بحران انتخابات 2007-2008 در کنیا، یک وبلاگ نویس محلی فراخوانی را در اینترنت گذاشت. این وبلاگ نگار به دنبال کسی بود که مهارت‌های فنی لازم را برای تهیه تصویر ترکیبی از خشونت در جاهایی که رخ می‌داد داشته باشد، تا بتواند آن را روی یک نقشه پوشش دهد.
با عدم کمبود داوطلبان، مدت زیادی نگذشت که پلت فرم بالا آمد و شروع به کار کرد. به زودی این سایت تا 40،000 گزارش دست اول، و برچسب جغرافیایی و زمانی خورده را از منابع جمعیتی به خود جلب کرد. همچنین از پست‌ها و مقالات خبری در رسانه‌های اجتماعی مطالبی را استخراج کرد.
این سیستم قادر به ارسال اطلاعات به افراد موجود در سطح زمین بود تا به آنها کمک کند از مکانهایی که خشونت در آن جاها گزارش می‌شود اجتناب کنند. همه این اتفاقات فراتر از توانایی‌های نظارت بر دولت اتفاق افتاد و این بدان معنی است که مشارکت کنندگان از انتقام جویی در امان ماندند.
نگاه به آینده
روشهای سنتی جلو گیری از آتش سوزی تا کنون شامل مدیریت بارهای سوختی برای کم کردن شدت سوختگیها به منظور کاهش پوشش گیاهی قابل اشتعال و برگ و زباله قبل از رسیدن به سطحی است که منجر به شدت زیاد تخریب شود.در حالی که این روش در آن جا کار می‌کند، زمان آن است که از راه حل های قرن بیست و یکم برای مقابله با تهدید روز افزون آتش سوزی استفاده کنیم. در بسیاری از مناطق استرالیا این سؤال مطرح است که چه موقع فاجعه رخ خواهد داد، نه این که آیا رخ خواهد داد یا نه.
اولین پاسخ دهندگان در مواجهه با آتش سوزی در حال پیشرفت، به تمام کمکهایی که می توانند به دست آورند، نیاز دارند و اطلاعات جمع آوری شده استراتژیک از سیستم‌های هوشمند مزیت مشخصی را به آتش نشانان ما می‌دهد.
فن آوری‌هایی که در بالا مورد بحث قرار گرفت برخی از راه‌هایی است که می‌توانیم به چالش بطلبیم. ما باید راههای قوی‌تر و با توانایی بیشتر برای جلوگیری از وقوع حوادث در صورت امکان، مدیریت حوادث در هنگام وقوع آن، و شناسایی راه های مقاوم‌تر شدن در برابر فاجعه را ایجاد کنیم.
منبع: دیوید توفلی – The Conversation
