به دندانپزشکتان نمره بدهيد
نويسنده:دکتر عباسعلي صحافيان
12 ويژگي يک دندانپزشک خوب
3 لازم است که گفتگوي کارکنان مطب با بيماران محترمانه باشد. دندانپزشک هرگز حرکات و اعمال ناشيانه بيمار را که از بي‌اطلاعي سرچشمه مي‌گيرد. مسخره نمي‌کند. مثل درآوردن کفش‌ها هنگام نشستن روي صندلي دندانپزشکي، در چنين مواردي خيلي صميمانه مي‌گويد: «احتياج به درآوردن کفش نيست.»
4 اتفاقات نادر و جالب توجه از قبيل ازدواج، تولد، آوردن کادو، مسافرت و دريافت کارت تبريک يا معرفي به پزشک ديگر يا آزمايشگاه را در پرونده ثبت مي‌کند تا در ملاقات‌هاي بعدي درباره آنها با بيمار صحبت کند و آنها را از ياد نبرد. به بيماراني که کارت تبريک يا تسليت مي‌فرستند حتما جواب مي‌دهد و از ايشان تشکر مي‌کند.
5 گاهي لازم است از تعداد بيماراني که در اتاق انتظار حضور دارند مطلع شود تا بداند که آيا فرصت کافي براي ادامه کار طولاني‌تر روي بيمار حاضر وجود دارد يا نه؟ يا در مواردي لازم است بداند بيمار هزينه درمان را تسويه کرده است که با او خداحافظي کند يا نه؟ در اين صورت بهتر است مطلب را روي کاغذ بنويسد و آن را به پرستار بدهد و جواب را نيز به صورت نوشته دريافت کند. يا اگر به علت شستن دست و رعايت بهداشت اين امر ميسر نيست مي‌تواند کلمات متداول که تا اندازه‌اي جنبه رمز دارد، به کار ببرد. مثلا بپرسد «اتوکلاو روي چه درجه‌اي است» پرستار جواب مي‌دهد «روي دو» يعني دو بيمار در انتظار داريم زيرا اگر در حضور بيمار سوال کند چند بيمار منتظر هستند، بيمار اگر کارش هم رو به اتمام باشد فکر مي‌کند که به علت ازدحام در اتاق انتظار درمان او را سرسري گرفته و وي را از سر باز کرده است. دقت کافي مبذول مي‌دارد که وقتي از پرستار مي‌پرسد اتوکلاو روي چه درجه‌اي است؟ جواب نمي‌دهد «دو بيمار منتظر داريم» که در اين صورت خيلي ضايع مي‌شود.
6 از نحوه کار و درمان انجام شده توسط همکاران ديگر انتقاد نمي‌کند. همچنين هرگز از بدگويي بيمار از همکاران ديگر استقبال نمي‌کند و فقط گوش مي‌کند. هرگز نمي‌گويد بله متاسفانه خيلي از همکاران دندانپزشک اعمال غيربهداشتي يا غيرانساني انجام مي‌دهند. حتي وقتي از کار ضعيف همکاري سوال مي‌شود مي‌گويد من از شرايط قبل از درمان اطلاعي ندارم که قضاوت کنم. شايد چاره‌اي جز اين نبوده است. توجه دارد که هميشه بيماران راضي وي نزد وي مي‌آيند وبيماران ناراضي وي نزد ديگر همکاران مي‌روند. بيماري که از همکاران ديگر نزد وي بدگويي مي‌کند به زودي از وي نزد ديگران بدگويي خواهد کرد. برخي همکاران، حتي در محافل و مجالس خصوصي از روش‌هاي غلط و مردم فريب ديگران با هيجان تعريف مي‌کنند که باعث بدبيني به کل حرفه پزشکي مي‌شود. اگر همکاري را مي‌شناسد که شئون پزشکي را رعايت نمي‌کند، بهتر است مستقيما به خود وي تذکر دهد و يا از پيش‌کسوتان حرفه بخواهد او را نصحيت کنند. بازگو کردن آن نزد ديگران مشکلي را حل نمي‌کند.
7 هرگز بيمار را تحقير نمي‌کند. تحقير ممکن است با نگاه، گفتار يا عمل باشد مثل بلند صحبت کردن، به کار بردن کلمات توهين‌آميز، يا بيماري را بر بيمار ديگر ترجيح دادن، يا رعايت نوبت نکردن، که همگي باعث تحقير و عصبانيت وگاه ايجاد بغض مي‌شود. تبعيض بيش از هر چيز افراد را عصباني مي‌کند. اگر روزي همه بيماران بيش ازمعمول منتظر بمانند در نهايت گله خواهند کرد ولي اگر پس از ساعت‌ها انتظار نوبت آنان رعايت نشود باعث عصبانيت بقيه بيماران مي‌شود. گاهي واکنش برخي بيماران آن قدرشديد است که با انکار درمان مطلوب، نارضايتي خود را از بروز مي‌دهند يا به مراجع قانوني مثل نظام پزشکي شکايت مي‌کنند.
8 از سيگار کشيدن يا آدامس جويدن در حضور بيمار خودداري مي‌کند. همچنين هرگز به پرستار اجازه نمي‌دهد. آدامس بجود يا از عطرهاي تند و زننده استفاده کند يا آرايش غليظ داشته باشد. در محيط کار همه چيز بايد تميز و ساده باشد. عده‌اي معتقدند که دندانپزشک ضمن رعايت بهداشت بهتر است حتي موهاي بلند داخل بيني خود را نيز تميز و کوتاه کند زيرا در معرض ديد مستقيم بيماران است.
9 در حضور بيمار از بيماران ديگر بدگويي و انتقاد نمي‌کند و يا رفتار بيمار قبلي مثل ترس بي‌مورد وي را به تمسخر نمي‌گيرد. زيرا بيمار فعلي هم فکر مي‌کند در غياب او هم انتقادها از وي شروع خواهد شد.
10 درحضور بيمار، تلفني از معامله اتومبيل، خريد زمين يا روش گرفتن وام از بانک صحبت نمي‌کند. اگر براي گفتگو در چنين موضوع‌هايي کسي به وي تلفن کرد، از منشي مي‌خواهد شماره تلفن او را بگيرد تا در اولين فرصت از اتاق شخصي خود با وي تماس برقرار کند. پدر يا مادر، معلمان و اساتيد استثنا هستند زيرا معطل نگه داشتن آنها آن روي خط توسط منشي محترمانه نيست.
11 هرگز نمي‌گذارد بيمار، ناراضي از مطب برود. اگر اشتباه يا سوءتفاهمي رخ داده با او صحبت مي‌کند و به او توضيح مي‌دهد. اگر کوتاهي از طرف وي يا کارکنان مطب بوده با صداقت آن را قبول مي‌کند و معذرت مي‌خواهد. به ويژه گله و شکايت از کارکنان را بدون تعصب مي‌پذيرد. پيش‌داوري نمي‌کند و حق را به يک طرف نمي‌دهد. ابتدا اظهارات دو طرف را مي‌شنود سپس قضاوت مي‌کند اگر سوءتفاهمي رخ داده بيمار را توجيه مي‌کند.
12 اگر به علت شلوغي مطب يا وقت کم يا تخصصي بودن درمان يا به هر علت ديگر لازم دانست شخصي را نپذيرد وي را به همکاران ديگر يامراکزتخصصي قابل اطمينان معرفي مي‌کند. هرگز با غرور و نخوت با بيمار رفتار نمي‌کند و او را از خود نمي‌راند.
منبع:http://www.salamatiran.com
/خ
