علائم کمال و سعادت در کلام امام رضا علیه السلام

توبه، 119.

بقره، 207.

تفسیر نمونه، ج۲، ص۷۷.

الکافی، ج۵، ص347؛ التهذیب، ج۷، ص396؛ وسائل‌الشیعه، ج۲۰، ص76.

بحارالأنوار، ج۱۵، ص۳۳۵؛ المناقب، ج۱، ص36.

من لا یحضره الفقیه، ترجمه غفاری، ج4، ص406؛ شاگردان مکتب ائمه (ع)، ج۱، ص۸۵.

وسائل‌الشیعه، ج۲۱، ص476؛ مستدرک، ج۱۵، ص168؛ عوالى اللالی، ج۱، ص254.

اسراء، 70.

کسی که به شغل تخلیه چاه مشغول است.

«وَ أَنْ أُحِبَّ الْفُقَرَاءَ وَ أَدْنُوَ مِنْهُمْ وَ أَنْ أَقُولَ الْحَقَّ وَ إِنْ کَانَ مُرّاً وَ أَنْ أَصِلَ رَحِمِی وَ إِنْ کَانَتْ مُدْبِرَةً وَ أَنْ لَا أَسْأَلَ النَّاسَ شَیْئاً وَ أَوْصَانِی أَنْ أُکْثِرَ مِنْ قَوْلِ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ فَإِنَّهَا کَنْزٌ مِنْ کُنُوزِ الْجَنَّةِ» (وسائل الشیعة، ج۹، ص44۲؛ بحارالأنوار، ج66، ص۳۹۹؛ بشارةالمصطفی، ص۲۲۲.)

بحارالأنوار، ج49، ص166؛ عیون أخبار الرضا، ج۲، ص161.

هزار و یک حکایت اخلاقی، ص414.

بحارالأنوار، ج۵، ص133؛ اللهوف، ص۱۸۱؛ مثیر الاحزان، ص۱۰۱.

بحارالأنوار، ج۷۵، ص۳۳۹؛ تحف العقول، ص446.

«سَأَلْتُ الرِّضَا (ع) فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ مَا حَدُّ التَّوَکُّلِ فَقَالَ لِی أَنْ لَا تَخَافَ مَعَ اللَّهِ أَحَداً قَالَ فَقُلْتُ فَمَا حَدُّ التَّوَاضُعِ قَالَ أَنْ تُعْطِیَ النَّاسَ مِنْ نَفْسِکَ مَا تُحِبُّ أَنْ یُعْطُوکَ مِثْلَهُ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ أَشْتَهِی أَعْلَمُ کَیْفَ أَنَا عِنْدَکَ قَالَ اُنْظُرْ کَیْفَ أَنَا عِنْدَکَ» (وسائل‌الشیعة، ج۱۵، ص274؛ بحارالأنوار، ج68، ص134؛ عیون أخبار الرضا، ج۲، ص4۹.)

منبع: برگرفته از کتاب سخن آرای 3 (سوگ چهل و هشتم در سخنرانی های استاد دکتر رفیعی)