چگونه می توان از فناوری ها نه تنها در تجارت بلکه برای تعامل بین دولت و شهروندانش استفاده کرد؟ مفهوم فناوری مدنی می تواند به مقامات شهری کمک کند تا نیازهای شهروندان را بهتر درک کنند و مشکلات محلی آنها را حل کنند.
دولت و جامعه
امروزه که فناوری‌ها در حال گسترش هستند، مقامات شروع به استفاده از آنها برای تعامل با جامعه کرده‌اند. مکانیسم های مشارکت شهروندان در زندگی شهری از دیرباز وجود داشته است. آنها از ساختار داخلی شهر، و اقتصاد آن حمایت می کنند و وظایف روزمره را برای مقامات شهر تسهیل می کنند. با این حال، این مکانیسم ها با گذشت زمان در حال تغییر هستند و در حال حاضر فناوری های جدیدی معرفی می شوند.
چگونه مسئولان شهر می توانند از نیازها و مشکلات شهروندان مطلع شوند و به سرعت راه حلی برای آن بیابند؟ چگونه می توانند مردم را در تصمیم گیری های مهم برای شهر مشارکت دهند؟ چگونه می توانیم تعامل بین دولت، مردم و مشاغل را برای بهبود کیفیت زندگی در شهر تشویق کنیم؟ با پیشرفت تکنولوژی، ابزارهای جدیدی برای رفع چنین مسائلی در حال ظهور هستند. در این جا می خواهیم یکی از این ابزارها را در نظر بگیریم - پلتفرم های فناوری مدنی.
مفهوم فناوری مدنی
پلتفرم فناوری مدنی بستری برای تعامل بین شهروندان، مقامات محلی و در برخی موارد، مشاغل است. چنین بسترهایی به دنبال بهبود ارتباط بین دولت و جامعه هستند. هدف آنها افزایش مشارکت شهروندان در حل مشکلات محلی و مشارکت آنها در زندگی شهر است.
بیشتر بخوانید: مشارکت های مردمی و نقش آن در توسعه مدیریت شهری
پلتفرم فناوری شهروندی نوعی فضای مجازی است، یک محیط مشترک که کاربران مختلف را به هم متصل می کند و به آنها اجازه می دهد نظرات، و مشکلات را به اشتراک بگذارند و با هم به دنبال راه حل باشند. این یک راه ساده برای برقراری ارتباط آشکار با نمایندگان دولت و همچنین یافتن افراد همفکر است.
بیشتر بخوانید: تربیتی در راه رسیدن به شهروندی دیجیتال
پلتفرم‌های فناوری مدنی بسته به اهداف اولیه خود می‌توانند شامل اجزا و عملکردهای مختلفی باشند. آنها همچنین می توانند در طول زمان به دلیل تغییرات در جامعه و دولت توسعه یابند. این یک ابزار پویا است که در کنار کاربرانش، یعنی شهروندان، دولت و کسب و کار، توسعه می یابد.
فرصت هایی برای دولت
پلتفرم های فناوری مدنی دولت را بازتر می کند. آنها شامل دسترسی آزاد به اطلاعات در مورد فعالیت های مقامات است که به نوبه خود باعث افزایش اعتماد شهروندان به دولت می شود. آنها همچنین دسترسی به داده های مربوط به زندگی شهر و استفاده از این داده ها را برای بهینه سازی فرآیند تصمیم گیری ممکن می کنند. چنین راه حل هایی می توانند به عنوان بستری برای رأی دادن شهروندان در مورد طرح های عمومی عمل کنند و همچنین فرصتی برای تصمیم گیری جمعی فراهم می کنند. علاوه بر این، این راهی برای دولت برای دریافت بازخورد از شهروندان و پاسخ به سؤالات آنهاست.
فرصت هایی برای شهروندان
پلتفرم های مدنی فرصت های مختلفی را برای تعامل با مقامات و با همدیگر در اختیار شهروندان قرار می دهد. استفاده از تجسم و نقشه برداری، یعنی نمایش ابتکارات و پروژه های مختلف بر روی نقشه شهر، فیلتر کردن پروژه ها بر اساس موقعیت مکانی آنها را ممکن می سازد. شهروندان می توانند افراد همفکر خود را در انجمن های مشخص شده یا در جوامع محلی پیدا کنند و سپس به طور مشترک یک ابتکار اجتماعی را راه اندازی کنند. تأمین مالی جمعی اطلاعات به شهروندان این امکان را می دهد که داده ها را از کاربران برای شناسایی مشکلات فوری شهری و راه حل های بعدی آنها جمع آوری کنند. بنابراین، پلتفرم‌های فناوری مدنی، جامعه‌ای از شهروندان فعال را تشکیل می‌دهند.
فرصت هایی برای کسب و کار
برای نمایندگان کسب‌وکار، چنین پلتفرم‌هایی در درجه اول فرصت‌های اجتماعی متنوعی را فراهم می‌کنند، از تأمین مالی پروژه‌های مهم اجتماعی گرفته تا مشارکت کامل در طرح‌های پیشنهادی شهروندان. شرکت ها می توانند پروژه های مسئولیت اجتماعی شرکتی خود را با کمک شهروندان و مقامات دولتی راه اندازی و اجرا کنند. علاوه بر این، کسب‌وکارها می‌توانند از پلتفرم‌های فناوری مدنی برای کشف فرصت‌های آینده برای توسعه شرکت استفاده کنند. آنها می توانند از پلتفرم هایی با کاربران فعال، برای جستجو، شناسایی و تحلیل روندهای فعلی در جامعه استفاده کنند.
نمونه های بین المللی پلتفرم های فناوری مدنی
مفهوم فناوری مدنی به طور گسترده در اروپا و ایالات متحده توسعه یافته است. ما می خواهیم چند نمونه از این پلتفرم های اجرا شده در شهرهای مختلف را ارائه دهیم.
شورای شهر: سالفورد، انگلستان
شورای شهر سالفورد یک پلتفرم منحصر به فرد برای شهروندان خود ارائه می دهد. این پلتفرم به طور انحصاری برای ساکنان این شهر در دسترس است، زیرا نیاز به ثبت نام از طریق آدرس خانه دارد. این پلتفرم اطلاعات دقیقی در مورد جنبه های مختلف زندگی شهری ارائه می دهد: ویژگی های زیرساخت، سیستم حمل و نقل، مدارس، تفکیک زباله و غیره. همچنین به کاربران امکان می دهد جریمه، مالیات و هزینه های مختلف را به صورت آنلاین پرداخت کنند.
CitizenLab: پاریس، فرانسه (Grand Paris Sud)
در پاریس یک پلتفرم CitizenLab وجود دارد که به کاربران اجازه می دهد ابتکارات مهم اجتماعی را پیشنهاد و اجرا کنند. برنامه های دقیق و گزارش های اجرایی برای هر ابتکارِ در حال انجام ارائه شده است. بنابراین شهروندان همیشه می توانند پیشرفت پروژه های فعال را رصد کنند. همچنین تمامی پروژه ها روی نقشه قابل مشاهده هستند که این، ارزیابی میزانِ فعال بودن مناطق مختلف شهر را آسان می کند.
SeeClickFix: هیوستون، ایالات متحده
SeeClickFix سیستمی است که به شهروندان هیوستون اجازه می دهد مسائل محلی را مستقیماً به خدمات مسئول گزارش دهند. با این سیستم می توان مشکل محله، گودال جاده یا مشکل زیرساخت های منطقه را بیان کرد. چندین طرف به طور همزمان به پلتفرم متصل می شوند، بنابراین مشکل اعلام شده بلافاصله به سازمان مسئول ارسال می شود تا حل شود. سیستم SeeClickFix همچنین دارای یک برنامه تلفن همراه است که تجربه کاربری ساده ای را ارائه می دهد.
دسیدیم: بارسلونا، اسپانیا
پلتفرم مشارکت Decidim در بارسلونا به شهروندان این امکان را می دهد تا ایده های خود را برای بهبود زندگی خود در شهر به اشتراک بگذارند، نظرات خود را بیان کنند و درباره ایده های دیگر بحث کنند و به جالب ترین آنها رأی دهند. اگر ایده ای به تعداد کافی آرا به دست آورد، برای بررسی به مقامات ارسال می شود. پس از تصویب ایده، پروژه اجرایی راه اندازی می شود. با استفاده از این پلتفرم، شهروندان همچنین به صورت آنلاین ارتباط برقرار می کنند، قرارهای آفلاین می گذارند، گردهمایی های جوامع را ترتیب می دهند و کارگاه های آموزشی برگزار می کنند.
فناوری مدنی در روسیه
در روسیه، چنین پلتفرم های تعاملی به تازگی معرفی شده اند. آنها نه تنها در داخل شهرها بلکه در سراسر کشور ظاهر می شوند. در اینجا چند نمونه آورده شده است: پلتفرم Active Citizen (مسکو)، Beautiful Petersburg (سنت پترزبورگ)، وChange.org . البته، معرفی و توسعه چنین پلتفرم هایی مستلزم صرف زمان و تلاش زیاد از سوی همه طرف های ذینفع، و در درجه اول از سوی دولت و شهروندان است.
پس، فناوری مدنی چیست؟
برای بسیاری، فناوری مدنی پل بین مأموریت دولت و پتانسیل فناوری مدرن است.همان طور که اشاره شد، فناوری مدنی فناوری‌ای است که مشارکت بیشتر در دولت را ممکن می‌سازد یا به دولت در ارائه خدمات به شهروندان و تقویت روابط با مردم کمک می‌کند. برخی، از «فناوری مدنی» به عنوان یک اصطلاح جامع برای توضیح همه فناوری‌های مرتبط با بخش عمومی و زندگی مدنی استفاده می‌کنند، اما «فناوری دولتی» اصطلاح مناسب‌تری برای آن دسته وسیع‌تر است. فناوری مدنی در جایی است که عموم مردم استعدادهای خود را، معمولاً داوطلبانه، برای کمک به دولت در انجام کار بهتر وام می دهند.
«هکاتون‌ها»، که جلسات توسعه‌دهندگان نرم‌افزار، کارآفرینان و مقامات دولتی است که به دنبال راه‌حل‌های جدید برای مشکلات موجود در طول یک روز یا شاید یک تعطیلات آخر هفته طولانی هستند، شاید رایج‌ترین نمونه فناوری مدنی باشد، اما می‌توان این تعریف را تا حدی گسترش داد تا شامل هر نقطه تلاقی همکاری دولت با مردم که هدف آن گسترش نقش شهروند در عملیات دولت باشد شود.
Candace Faber، حامی فناوری مدنی شهر سیاتل، توضیح داد که OneBusAway، یک برنامه تلفن همراه که اطلاعات بلادرنگ حمل‌ونقل را نمایش می‌دهد، یک پروژه فناوری مدنی اساسی است، زیرا بر اساس داده‌های باز ساخته شده است، توسط داوطلبان نگهداری می‌شود و یک هدف مدنی واضح را ارائه می دهد که کمک به مردم در رفت و آمد در شهرها است. فلسفه های رقیب در رابطه با نقش دولت در جامعه وجود دارد، اما اکثر فناوران معتقدند که فناوری مدنی ریشه در این ایده دارد که دولت باید به عنوان یک متساوی کننده و متعادل کننده اجتماعی عمل کند و این که فناوری، قدرتمندترین ابزار موجود برای تحقق این هدف است.
فابر می‌گوید: «من فکر می‌کنم دلیل وجود فناوری مدنی این است که تا کنون، فناوری به وعده‌اش برای عادلانه‌تر کردن جامعه عمل نکرده است. از بسیاری جهات، فناوری دسترسی مردم به اطلاعات و خدمات را دشوارتر کرده است. به عنوان مثال، اگر مجبور باشید از رایانه برای دانلودPDF ی استفاده کنید که باید آن را چاپ کنید، امضا کنید، اسکن کنید و ایمیل کنید، در واقع این باعث ایجاد پیچیدگی در فرآیند شده است. این فقط یک فرآیند شکست خورده را دیجیتالی می کند.»
فضای فناوری مدنی نسبتاً نابالغ است، بنابراین اندازه‌گیری تأثیر آن دشوار است، مگر این که بگوییم، با شرکت‌های جدیدی که هر ماه ظاهر می‌شوند، همیشه سریع‌تر از خیلی از فناوری ها در حال رشد است. گزارشی از شبکه امیدیار، یک شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر با تأثیر اجتماعی، از این واقعیت حمایت می کند و نشان می دهد که بودجه فناوری مدنی از سال 2013 تا 2015 در مجموع 870 میلیون دلار بوده است که نشان دهنده افزایش 119 درصدی است.
حوزه‌های تمرکز این فناوری شامل شفافیت دولت از طریق داده‌های باز، فرآیند دموکراتیک و رأی‌گیری، و مشارکت عمومی در عملیات داخلی دولت از طریق مواردی مانند هکاتون‌ها و برنامه‌های کارآفرین در محل است.
فناوری مدنی محصول اعتراف دولت‌ها است که نمی‌توانند همه کارها را خودشان انجام دهند و شکست‌های بزرگ فناوری دولتی مانند HealthCare.gov. برای کسانی که با عملکرد درونی دولت آشنا نیستند جای سؤال است که چگونه یک سازمان قدرتمند می تواند یک پروژه میلیارد دلاری را به طور کامل بد مدیریت کند در حالی که یک گروه متشکل از دو یا سه برنامه نویس باهوش می توانند یک برنامه موفق را در عرض چند هفته هک کنند. مشخص نیست که آیا این وعده هرگز محقق خواهد شد یا خیر، اما برای بسیاری، فناوری مدنی پلی بین مأموریت دولت و پتانسیل فناوری مدرن است.
فابر گفت: «من فکر می‌کنم فناوری مدنی این پتانسیل را دارد که راه خود را به سمت انتهای عقب و ساده‌سازی یکسره فرآیندها آغاز کند. من فکر می کنم که این جایی است که آینده است. "
گاهی اوقات فناوری مدنی مستقیماً از دل مردم می آید، و گاهی اوقات با تلاش های گروه هایی مانند بنیاد شوالیه (Knight Foundation) یا کد برای آمریکا (Code for America) شروع می شود. کالیفرنیا فرآیند درخواست تمبر غذای خود را از طریق وب سایتی به نام GetCalFresh.org که توسط Code for America اداره می شود، ساده کرد.
فابر می‌گوید: «همچنین اپلیکیشنی به نام Balance وجود دارد که به کاربران Cal Fresh اجازه می‌دهد حساب‌های خود را بدون پرداخت هزینه‌ای بررسی کنند تا ببینند چقدر پول در حسابشان باقی مانده است. این نمونه‌ای از فناوری مدنی است که با ارائه آسان‌تر اطلاعات، بار مردمی را که به خدمات دولتی متکی هستند، کاهش می‌دهد.»
فناوری مدنی به دلیل شکست در نشان دادن تأثیر قوی مورد انتقاد قرار گرفته است، و برخی اعلام کرده‌اند که هکاتون‌ها وقت تلف کردن هستند زیرا بازده اپلیکیشن قابل استفاده (و پایدار) آنها بسیار پایین است. اما با وجود پروژه‌های نوآورانه فناوری مدنی که پر بودن ستون هفتگی در فناوری دولتی را تضمین می‌کند، این فضا هر روز در حال افزایش است. فناوری مدنی هنوز هم جای خود را پیدا می‌کند و با وجود افراد باهوش و خلاق بسیاری که فناوری مدنی را به جلو سوق می‌دهند، دقیقاً آنچه که هست و می‌تواند انجام دهد در سال‌های آینده به تکامل خود ادامه خواهد داد.
تفاوت بین"فناوری مدنی"و "فناوری دولتی" در چیست؟
علیرغم این که فناوری مدنی و فناوری دولتی بسیار شبیه به نظر می رسند، در واقع دو مفهوم بسیار متفاوت را توصیف می کنند: آنها توسط مخاطبان مختلف استفاده می شوند و اهداف بسیار متفاوتی را دنبال می کنند. آنچه ممکن است یک تفاوت معنایی کوچک به نظر برسد در واقع بازتاب تعادل اساسی بین دو اصل بنیادی دموکراسی است: مشروعیت و کارآمدی.
"فناوری مدنی" در ابتدا اصطلاح غالب بود. جستجوهای گوگل نشان می دهد که جستجوهای "GovTech" («فناوری دولتی») تا اواخر سال 2016 بسیار نادر بود، زمانی که به طور ناگهانی افزایش یافت و از جستجوهای Civic Tech (فناوری مدنی) پیشی گرفت. یکی از دلایل احتمالی این افزایش می‌تواند راه‌اندازی تیم GovTech سنگاپور در آن زمان باشد، با تغییر تمرکز عمومی از نوآوری‌های کوچک و بخش خصوصی در اطراف فناوری مدنی (Civic) به ابتکارات GovTech (فناوری دولتی) بزرگتر که از ایالت‌ها و شهرها می‌آیند.
تعامل در مقابل کارایی
تفاوت‌های ظریف زیادی بین فناوری مدنی و فناوری دولتی وجود دارد، اما نکته اصلی که باید به خاطر سپرد این است: در حالی که فناوری دولتی شامل طیف گسترده‌ای از فناوری‌های ارائه شده به دولت‌ها برای افزایش کارایی عملیات داخلی آنها است، فناوری مدنی بر اطلاع‌رسانی به شهروندان تمرکز می‌کند و آنها را با یکدیگر مرتبط می‌کند، و آنها را وامی‌دارد با دولتشان به منظور همکاری در جهت منافع عمومی تعامل داشته باشند.
فناوری مدنی بر شهروندان تمرکز دارد. ویکی‌پدیا این اصطلاح را به‌عنوان «فناوری‌ای که تعامل، مشارکت یا بهبود روابط بین مردم و دولت را با افزایش ارتباطات شهروندان و تصمیم‌گیری عمومی امکان‌پذیر می‌سازد» تعریف می‌کند. هدف آن توسعه مشارکت و تشویق شهروندان به اقدام برای منافع عمومی است.
از برخی از ابزارهای فناوری مدنی، توسط دولت ها، برای برقراری ارتباط با شهروندان استفاده می شود، اما برخی ابزارهای دیگر، مستقل از دولت ها، توسط سازمان های جامعه مدنی یا حتی شهروندان مستقل مورد استفاده قرار می گیرند.
مزایای فناوری مدنی به راحتی قابل مشاهده است: با کمک به شهروندان در ارتباط با یکدیگر و صحبت با دولت خود، شهروندان را توانمند می کند و به تغییرات اجتماعی دامن می زند. همچنین می تواند به دولت ها کمک کند تا درک بهتری از خواسته ها و نیازهای شهروندانشان داشته باشند.
در فناوری دولتی، ذینفعان اصلی دولت ها هستند. هدف فناوری دولتی افزایش کارایی در مدیریت با دیجیتالی کردن فرآیندهای کاری یا آوردن ابزارهای جدید است..
در یک گزارش اخیر، Deloitte تخمین زده است که معرفی هوش مصنوعی در فرآیندهای کاری دولت‌ها می‌تواند کارایی را افزایش دهد و تا 30 درصد از زمان کارکنان دولت را آزاد کند و سالانه 41.1 میلیارد دلار برای دولت‌ها در سراسر جهان صرفه‌جویی داشته باشد. زمان و پولی که از این طریق صرفه‌جویی می‌شود، می‌تواند در زمینه‌های دیگر سرمایه‌گذاری شود، بنابراین در نهایت به نفع شهروندان خواهد بود.
برای مثال، اگر شهری ابزار جدیدی را برای پردازش مالیات‌ها به‌طور کارآمدتر اجرا کند، شهروندان مزایای نوآوری را از طریق کاهش زمان انتظار یا رویه‌های ساده‌تر خواهند دید. در بلندمدت، افزایش کارایی به معنای کاهش هزینه‌ها نیز هست و پولی که برای پردازش مالیات صرف می‌شود، می‌تواند صرف مراقبت‌های بهداشتی یا آموزش شود، بنابراین منافعی را برای شهروندان به‌عنوان یک کل به همراه خواهد داشت.
از سوی دیگر، معیارهای موفقیت فناوری دولتی، افزایش بهره وری و صرفه جویی در هزینه است.
منبع: samsonowa، Wietse Van Ransbeeck Civic Tech
