ازدواج‌هاي به وصال نرسيده
نويسنده: دکتر سيدکاظم فروتن*
آشنايي با يک اختلال جنسي که در بعضي زوج‌هاي جوان ديده مي‌شود
در اين بين، ازدواج هايي نيز تحت عنوان ازدواج هاي به وصال نرسيده وجود دارند که مشکل عمده بسياري از زوج‌هاي جوان و تازه ازدواج کرده را تشکيل مي‌دهد. به عنوان نمونه، مقاربت دردناک يکي از شکايات شايع خانم‌هايي است که در اوايل ازدواج شان به متخصصان زنان و زايمان مراجعه مي‌کنند و استرس و ترس نيز به اين مشکل افزوده مي‌شود و در بسياري از موارد، ازدواج به‌وصال نرسيده را سبب مي‌شود و گاهي نيز از بين رفتن ميل جنسي، ناباروري و افسردگي را در پي دارد.
اولين بار، بالينت در سال 1961 در مقاله‌اي تحت عنوان «بخش ديگر طب» به «ازدواج به وصال نرسيده» (UCM) اشاره کرد و از آن زمان تاكنون موارد زيادي در سراسر جهان گزارش شده است. «ازدواج به وصال نرسيده» به ازدواجي گفته مي‌شود که در آن، زوجين تا مدت‌ها بعد از ازدواج نمي‌توانند رابطه جنسي برقرار کنند. در بررسي‌هاي انجام‌شده در ايران، مهم‌ترين علل رواني «ازدواج به وصال نرسيده» در زنان را ترس از رابطه زناشويي، نگرش ناخوشايند يا بي‌تفاوتي نسبت به مسايل جنسي و نگرش ناخوشايند نسبت به همسر و در مردان، اضطراب عملكرد جنسي و انزال زودرس هستند. مطالعه‌اي روي 200 ازدواج به وصال نرسيده در كرمانشاه، مهم‌ترين عامل را وجود فشار اجتماعي شديد روي زوج جوان (داراي روابط اجتماعي محدود پيش از ازدواج) براي انجام رابطه زناشويي در اسرع وقت دانسته است. اين اختلال در صورت عدم درمان مناسب، ناباروري و در موارد بسياري طلاق را به دنبال دارد.
معرفي يک مورد از مبتلايان به اين اختلال
در مطالعه باليني و ارزيابي روان‌شناختي به عمل آمده آشكار شد كه به علت اضطراب و ترس شديدي كه شوهر حين رابطه زناشويي پيدا مي‌كند و علاوه بر آن، كمبود اطلاعات جنسي، اين زوج تاكنون نتوانسته بودند با هم رابطه‌‌اي برقرار كنند. آنها طي 7 سال مراجعات پراكنده‌اي به پزشكان مختلف داشتند كه هيچ‌يك مفيد و موثر نبوده است؛ به خصوص كه همواره هريك از زوجين به تنهايي مورد معاينه و درمان قرار گرفته‌اند؛ بدون اينكه شرح حال دقيقي اخذ شود يا به روان‌پزشك ارجاع داده شوند. اين اولين‌بار بود كه در مركز درماني، مشکل زوج تشخيص داده مي‌شود. در اولين مصاحبه روان‌پزشكي، زوجين خسته و نااميد به نظر مي‌‌رسيدند. مرد مضطرب و افسرده و ميل جنسي خود را از دست داده بود. زن نيز به علت سال‌ها درمان و معاينات مكرر توسط متخصصان زنان و نيز ثانويه به ترس همسرش دچار بي‌ميلي جنسي شده، انگيزه درماني و اميد به موفقيت خود را از دست داده و تنها تمايل به داشتن فرزند منجر به مراجعه او شده بود.
در اين مطالعه، يك تيم متشكل از متخصصان آندرولوژي، زنان و روان‌پزشكي در يك دوره 3 ماهه همگام با هم به درمان زوج پرداختند و توانستند درمان تركيبي تيمي، برگرفته از روش شاور و همكاران در درمان «ازدواج به وصال نرسيده» را كه اولين بار در سال 1993 انجام شد را با موفقيت به انجام برسانند؛ درماني که طي 3 مرحله صورت گرفت.
درمان در 3 مرحله
• مرحله دوم: در اين مرحله، تمرينات مربوط به تمركز حسي آغاز شد. در اولين جلسه از اين مرحله ابتدا به زوجين آموزش داده شد كه چگونه به مرحله مقدماتي قبل از شروع رابطه جنسي بپردازند.
• مرحله سوم: در مرحله آخر به زوج اجازه داده شد كه به ترتيب وضعيت‌هاي مختلفي را براي برقراري رابطه مورد نظر امتحان كنند؛ بدون اينكه ضرورتا مقاربت را به اتمام برسانند. در واقع در اين جلسه زوج اعتماد به نفس پيدا مي‌كنند كه قادر و حاضر به نزديكي باشند. سرانجام پس از 3 ماه اين زوج براي اولين بار موفق به نزديكي كامل شدند. البته اين پايان كار نبود چون با ادامه درمانهاي آندرولوژي در نهايت در آذرماه 1385 زن به روش طبيعي باردار شد.
حرف آخر
پي نوشت ها :
* اورولوژيست و رييس کلينيک سلامت خانواده دانشگاه علوم پزشکي شاهد
منبع:www.salamat.com/ع
