وز هجر تو نالهي سحر خيزد | | از وصل تو آتش جگر خيزد |
هر روز ز عالم دگر خيزد | | سرگشتهي عالم هواي تو |
هر فردايي ز دي بتر خيزد | | ديوانهي زلف و خستهي چشمت |
برخاسته گير از اين چه برخيزد | | گويي به هلاک جانت برخيزم |
خورشيد فلک به فرق سر خيزد | | هنگام قيام خاکپايت را |
هر لحظه ز آستان در خيزد | | مه چون سگ پاسبانت ار خواهي |
زان چه که به تنگها شکر خيزد | | ما را ز دهان تنگ شيرينت |
وانجا سخنت ازين چه برخيزد | | کانجا سخن زر به خروارست |
وز کيسهي او زر اين قدر خيزد | | روي چو زرست انوري را بس |