چون وقت صبح چشم جهان سير شد ز خواب

چون وقت صبح چشم جهان سير شد ز خواب شاعر : انوري بگسسته شد ز خيمه‌ي مشکين شب طناب چون وقت صبح چشم جهان سير شد ز خواب چون جوي سيم برطرف نيلگون سراب بنمود روي صورت صبح از کران شب يک سينه پر ز آتش و يک ديده پر ز آب جستم ز جاي خواب و نشستم به خانه در باشد که يابم از لب نوشين او جواب باشد که بينم از رخ نسرين او نشان والوده کرد نوک قلم را به مشک ناب کاغذ به دست کردم و برداشتم قلم گفتم هزار فصل و نماندم به هيچ باب اول دعا بگفتم برحسب حال خويش...