مي بياور که جشن دستورست

مي بياور که جشن دستورست شاعر : انوري جشن عالي سراي معمورست مي بياور که جشن دستورست کوه را در سر از صدا سورست قبه‌اي کز نواي مطرب او آسمان پر تموج نورست قبه‌اي کز فروغ ديوارش که گجش را مزاح کافورست صورتش را قضاي شهوت نيست آب چون آفتاب مزدورست تري و خشکي موادش را تابش آفتاب با حورست آفتاب بروج سقفش را نگذرد بر سپهر معذورست ماه از آسيب سقفش از پس از اين خايفست از خسوف و رنجورست که ز مخروط ظل او همه ماه چشمه‌ي عرصه‌ي نشابورست...