يا نمودار بيت معمورست | | يارب اين بارگاه دستورست |
مسرع قيصرست و فغفورست | | يا سپهرست و ماه مسرع او |
جام زرين و آب انگورست | | يا بهشتست و حوض کوثر او |
ماه و خورشيد مست و مخمورست | | بل سپهرست کاندرو شب و روز |
بادهکش هم فرشته هم حورست | | بل بهشتست کاندرو مه و سال |
دايم اندر سيم فلک سورست | | از صداي نواي مطرب او |
گوش چون درج در منثورست | | وز اداي روات شاعر او |
که ازو چار فصل مهجورست | | غايتي دارد اعتدال هواش |
زان برنج سبات رنجورست | | تشنه را زان هوا نميسازد |
در او گرنه نايب صورست | | مرده را زنده چون کند به صرير |
صحن او گرنه ثاني طورست | | بيتجلي چرا نباشد هيچ |
که ازو راز روز مستورست | | دامن سايهي کشيدهي اوست |
شعلهي آفتاب معذورست | | مسرع صبح اگر درو نرسد |
سايها را گذاره از نورست | | بر بساطش اگرچه نيم شب است |
دست آسيب شب ازو دورست | | کز تباشير صبح راي وزير |
که جهانش به طبع مامورست | | صاحب عادل افتخار جهان |
که برو صدر ملک مقصورست | | صدر اسلام و مجد دولت و دين |
هرچه در سلک دهر مقدورست | | آنکه در کلک او مرتب شد |
هرکجا رايتست منصورست | | آنکه در دار دولت از رايش |
خاک معروف و باد مذکورست | | آنکه با ذکر حلم و رافت او |
کيسه مرطوب و کاسه محرورست | | آنکه تا هست حرص و حرمان را |
فتح معمار و تيغ مزدورست | | قلمش تا مهندس ملکست |
سعي خورشيد سعي مشکورست | | تا که در جلوهي عروس بهار |
تا به خورشيد روز مشهورست | | شب و روزش بهار دولت باد |