داد مرا روزگار مالش دست جفا

داد مرا روزگار مالش دست جفا شاعر : خاقاني با که توانم نمود نالش از اين بي وفا داد مرا روزگار مالش دست جفا بر لبم آورده جان با که گزارم عنا در سرم افکند چرخ با که سپارم عنان تا نشود جان ز تن، زو نتوان شد رها محنت چون خون و گوشت در تنم آميخته است گرچه به صورت يکي است روي من و کهربا برنتوانم گرفت پره‌ي کاهي ز ضعف آه دهد پاسخم کوه به جاي صدا گر ز غمم صد يکي شرح دهم پيش کوه هم نفسي تا کند درد دلم را دوا پاي نهم در عدم بو که به دست آورم ...