رخش به هرا بتاخت بر سر صبح آفتاب

شاعر : خاقاني

رفت به چرب آخوري گنج روان در رکاب		رخش به هرا بتاخت بر سر صبح آفتاب
عودي خاک از نبات گشت مهلهل به تاب		کحلي چرخ از سحاب گشت مسلسل به شکل
شب چو چراغي به روز کاسته و نيم تاب		روز چو شمعي به شب نور ده و سر فراز
شيشه‌ي بازيچه بين بر سر آب از حباب		دردي مطبوخ بين بر سر سبزه ز سيل
بلبل الحمدخوان گشته خليفه‌ي کتاب		مرغان چو طفلکان ابجدي آموخته
مجلسشان آب زد ابر به سيم مذاب		دوش ز نوزادگان دعوت نو ساخت باغ
خلعه نوردش صبا رنگرزش ماه تاب		داد به هر يک چمن خلعتي از زرد و سرخ
نرگس با طشت زرد کرد به مجلس شتاب		اول مجلس که باغ شمع گل اندر فروخت
تا نرسد شمع را زآتش لاله عذاب		ژاله بر آن جمع ريخت روغن طلق از هوا
بيدق زرين نمود غنچه ز روي تراب		هر سوئي از جوي جوي رقعه‌ي شطرنج بود
سوسن سوزن نماي دوخته خير الثياب		شاخ جواهر فشان ساخته خير النثار
لعبت باز آسمان زوبين افکن شهاب		مجمره گردان شمال مروحه زن شاخ بيد
شب شده بر شکل موي مه چو کمانچه‌ي رباب		پيش چنين مجلسي مرغان جمع آمدند
سازد از آن برگ تلخ مايه‌ي شيرين لعاب		فاخته گفت از نخست مدح شکوفه که نحل
شاخ جنيبت‌کش است گل شه والاجناب		بلبل گفتا که گل به ز شکوفه است از آنک
کاندک بادي کند گنبد گل را خراب		قمري گفتا ز گل مملکت سرو به
لاله از او به که کرد دشت به دشت انقلاب		ساري گفتا که سرو هست ز من پاي لنگ
سوسن يک رنگ به چون خط اهل ثواب		صلصل گفتا که ني لاله دورنگ است ازو
فاتحه‌ي صحف باغ اوست گه فتح باب		تيهو گفتا به است سبزه ز سوسن ازآنک
بوي ز عنبر گرفت رنگ ز کافور ناب		طوطي گفتا سمن به بود از سبزه کو
کرسي جم ملک او و افسر افراسياب		هدهد گفت از سمن نرگس بهتر که هست
کوست خليفه‌ي طيور داور مالک رقاب		جمله بدين داروي بر در عنقا شدند
کاين حرم کبرياست بار بود تنگ ياب		صاحب ستران همه بانگ بر ايشان زدند
حاجب اين بار کو ورنه بسوزم حجاب		فاخته گفت آه من کله‌ي خضرا بسوخت
فاخته با پرده‌دار گرم شده در عتاب		مرغان بر در به پاي عنقا در خلوه جاي
آمد و در خوردشان کرد به پرسش خطاب		هاتف حال اين خبر چون سوي عنقا رساند
خود به خودي بازداد صبحک الله جواب		بلبل کردش سجود گفت که الاانعم‌الصباح
دانه‌ي انجير رز دام گلوي غراب		قمري کردش ندا کاي شده از عدل تو
صورت مقراض گشت بر پر و بال عقاب		واي که ز انصاف تو صورت منقار کبک
درد سر روزگار برد به بوي گلاب		ما به تو آورده‌ايم درد سر ار چه بهار
دهر خرف باز يافت قوت فصل شباب		دانکه دو اسبه رسيد مرکب فصل ربيع
زين همه شاهي کراست؟ چيست برتو صواب؟		خيل ريا حين بسي است ما به که روي آوريم
دست يکي در حناست جعد يکي در خضاب		عنقا برکرد سر گفت: کز اين طايفه
خورده گه از جوي شير گاه ز جوي شراب		اين همه نورستگان بچه حورند پاک
کو عرق مصطفاست وان دگران خاک و آب		گرچه همه دلکشند از همه گل خوب تر
خسرو هشتم بهشت شحنه چارم کتاب		هادي مهدي غلام امي صادق کلام
کز در اويافت عقل، خط امان از عقاب		باج ستان ملوک تاج ده انبيا
تخت سلاطين زگال گرده شيران کباب		احمد مرسل که کرد از طپش و زخم تيغ
او شده تاج رسل تاجر صاحب نصاب		جمله رسل بر درش مفلس طالب زکات
اينت خلف کز شرف عطسه او بود باب		عطسه او آدم است عطسه آدم مسيح
تا ز پي تيغ او قبضه کنند و قراب		گشت زمين چون سفن چرخ چو کيمخت سبز
راند بران آفتاب بر ملکوت احتساب		ذره‌ي خاک درش کار دوصد دره کرد
بندر هاوي برفت، رفت بريشم ز تاب		لاجرم از سهم آن بربط ناهيد را
راند سپه در سپه سوي نشيب و عقاب		ديده نه‌اي روز بد کان شه دين بدر وار
بهر نهنگان دين کرد محيط از سراب		بهر پلنگان دين کرد سراب از محيط
وز فزغ هر نهنگ حوت فلک ريخت ناب		از شغب هر پلنگ شير قضا بسته دم
آخته شمشير غيب، تاخته چون شير غاب		از پي تاييد او صف ملائک رسيد
غرقه‌ي صد نيزه خون اهل طعان و ضراب		در عملش مير نحل نيزه کشيده چو نخل
چون بن سوزن به قهر کرده خراب و يباب		چون الف سوزني نيزه و بنياد کفر
اي ملکوت الغزاة اي ثقلين النهاب		حامل وحي آمده کامد يوم الظفر
زآن ز حقش بي‌حساب هست عطا در حساب		خاطر خاقاني است مدح گل مصطفي
کي فکند جوهري دانه در در خلاب		کي شکند همتش قدر سخن پيش غير
شروان شر البلاد خصمان شر الدواب		يارب ازين حبس گاه باز رهانش که هست
کز تو دعاي غريب زود شود مستجاب		زين گره‌ي ناحفاظ حافظ جانش تو باش

رخش به هرا بتاخت بر سر صبح آفتاب

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته