اصداف ملک را گهر اندر نهان اوست | | اين پرده گرنه بحر محيط است پس چرا |
ارواح قدس را قدم اندر ميان اوست | | اين پرده گرنه عرش مجيد است پس چرا |
سعد السعود را شرف اندر قران اوست | | اين پرده گرنه چرخ رفيع است پس چرا |
لبهاي عرشيان همه بوسه ستان اوست | | اين پرده گرنه صخرهي کعبه است پس چرا |
هارون آستانهي گردون مکان اوست | | برجيس موسوي کف و کيوان طور حلم |
سايهاش هزار ميل بر از آسمان اوست | | خورشيد کرد ميل زمين بوس او ازآنک |
العبد بر نوشته به خط امان اوست | | خط امان ستانهش و لبهاي خسروان |
نون و القلم رقم زده بر آستان اوست | | در صف و سجده از قد و پيشاني ملوک |
لاله ستان جنت و عبهرستان اوست | | خاک درش ز چشم و لب مير زادگان |
چابک زن خراجي چوبک زنان اوست | | ناهيد زخمه زن گه چوبک زدن به شب |
سايه نشين ساحت طوبي نشان اوست | | خورشيد روم پرور و ماه حبش نگار |
هر يک به صدق عنبر جان بر ميان اوست | | تا روز و شب دو خادم رومي و نوبياند |
کاستاد بحر دست جواهر فشان اوست | | شاگرد خادمان در اوست روزگار |
تا شاهزاده صفوة دين بانوان اوست | | شروان به عز شاه ز بغداد درگذشت |
عنقا مگس مثال، طفيلي خوان اوست | | بانوي شرق و غرب که چون خوان نهد به بزم |
تسليم مصر و قاهره بر قهرمان اوست | | هست آسيه به زهد و زليخا به ملک از آنک |
کاين پرده هم نشيمن و هم نيستان اوست | | باز سپيد دولت و شير سياه ملک |
اسکندر دوم که دوم سد از آن اوست | | اين پرده سد دولت و خاقان سکندر است |
کز عدل و دين مبشر مهدي زمان اوست | | بلقيس بانوان و سليمان شه اخستان |
کافلاک تنگ مرکب انجم توان اوست | | جمشيد پيل تن نه که خورشيد نيل کف |
تا نه سپهر و هشت جنان هفت خوان اوست | | در رزم يازده رخ و با دهر ده دله |
منقار کرکسان فلک ميهمان اوست | | ز آن تيغ کو بنفشتر است از پر مگس |
اين بانوي جهان شرف خاندان اوست | | گر چه به خاندانش سلاطين شرف کنند |
ابري است کافتاب شرف در عنان اوست | | اين پرده کاسمان جلال آستان اوست |
وين آفتاب کابر کرم سايبان اوست | | اين ابر بين که معتکف اوست آفتاب |
رضوان مجاور حرم روضه سان اوست | | اين پرده گرنه صحن بهشت است پس چرا |
افراسياب نيزهکش اخستان اوست | | زيبد منيژه خادمهي بانوان چنانک |
خاقاني از زبان ملک مدح خوان اوست | | بر دست راست و چپ ملکان مادح ويند |
و امسال اين قصيده که هم حرز جان اوست | | پار آن قصيده گفت که تعويذ عقل بود |
زنار کفر خوک خوران طيلسان اوست | | گر مدح بانوان ز پي سيم و زر کند |
پس داستان سگ صفتان داستان اوست | | ور جز بقاي بانو و شاه است کام او |
وز مدح بانوان همه ورد زبان اوست | | وردي است بر زبان همه کس را به صبح و شام |
کاسلام تازه از شرف جاودان اوست | | يارب به تازگي شرف جاودانش ده |
کاميد چرخ پير به بخت جوان اوست | | اميدوار باد به بخت ملک چنانک |
نوروز تازه روي ز روي ضمان اوست | | او سال را به دولت و تاييد ضامن است |