مقصد اينجاست نداي طلب اينجا شنوند

شاعر : خاقاني

بختيان را ز جرس صبح‌دم آوا شنوند		مقصد اينجاست نداي طلب اينجا شنوند
هاتفان سحري را ندي اينجا شنوند		عارفان نظري را فدي اينجا خواهند
باد سرد از سر خوناب سويدا شنوند		خاکيان را ز دل گرم روان آتش عشق
صبح دم ناله‌ي سگ بين که چه پيدا شنوند		همه سگ‌جان و چو سگ ناله کنانند به صبح
وز دل خاک همان ناله‌ي قرا شنوند		خاک پر سبحه‌ي قرا شود از اشک نياز
بانگ گريه ز دل صخره‌ي صما شنوند		خاک اگر گريد و نالد چه عجب کاتش را
ناله آن ناله که از سينه‌ي خارا شنوند		گريه آن گريه که از ديده‌ي آتش بينند
کوه را ناله‌ي تب لرزه چو دريا شنوند		چون بلرزد علم صبح و بنالد دم کوس
کوس گلبام زد ابدال بگو تا شنوند		صبح گلفام شد ارواح طلب تا نگرند
کان نفس جز به قيامت نه همانا شنوند		هر چه در پرده‌ي شب راز دل عشاق است
کوس شد طوطي غماز کز او واشنوند		صبح شد هدهد جاسوس کز او او وا پرسند
چه عجب کز دم مرغ آه دريغا شنوند		چون به پاي علم روز، سر شب ببرند
شايد ار تهنيت از کوس مفاجا شنوند		کشته شد ديو به پاي علم لشکر حاج
زو چو کرناي سليمان دم عنقا شنوند		کوس حاج است که ديو از فزعش گردد کر
که ز يک پرده صد الحانش به عمدا شنوند		يارب اين کوس چه هاروت فن و زهره نواست
بند آرد نفس صور که فردا شنوند		چه کند کوس که امروز قيامت نکند
لحن داود به آهنگ دل آرا شنوند		کوس را بين خم ايوان سليمان که در او
بانگ شش دانه‌ي تسبيح ثريا شنوند		کوس چون صومعه‌ي‌پير ششم چرخ کز او
زو صرير قلم تير به جوزا شنوند		کوس ماند به کمان فلک اما عجب آنک
ناله‌ي زار ز درد دل دروا شنوند		کوس را دل ني و دردي نه، چرانالد زار
بانگ آن کوفتن از کعبه به صنعا شنوند		کوس چون مار شده حلقه و کو بند سرش
ناله‌ي مرد ز سرکوبه‌ي اعدا شنوند		سخت سر کوفته دارندش و او نالد زار
گر ز مه لحن خوش زهره‌ي زهرا شنوند		خم کوس است که ما نوذيحجه نمود
تا صداش از حبل‌الرحمه‌ي بطحا شنوند		خود فلک خواهد تا چنبر اين کوس شود
پس دم آن خوش تر کز چنبر مينا شنوند		گر دم چنبر چو بين که شنودند خوش است
بانگ دق الکوس از گنبد خضرا شنوند		از پي حرمت کعبه چه عجب گر پس از اين
بانگ آن قرعه بر اين رقعه‌ي غبرا شنوند		مشتري قرعه‌ي توفيق زند بر ره حاج
پاسخ از خلق سمعنا و اطعنا شنوند		عرشيان بانگ وللله علي الناس زنند
تا تعال از ملک العرش تعالي شنوند		از سر و پاي در آيند سراپا به نياز
برکه برکه همه جا آب مصفا شنوند		روضه روضه همه ره باغ منور بينند
بر لب برکه همه جاي تماشا شنوند		بر سر روضه همه جاي تنزه شمرند
تا خواص از همه لبيک مثنا شنوند		انجم ماه وش آماده‌ي حج آمده‌اند
از پي کسب جزا خواندن اجزا شنوند		همه را نسخه‌ي اجزاي مناسک در دست
عاشقان اين همه از سوره‌ي سودا شنوند		نه صحيفه است فلک هفت ده آيت ز برش
تا نه بس دير چو سي پاره مجزا شنوند		نه صحيفه که به ده بند يکايک بستند
زهر نوشند و همه بانگ هنيا شنوند		خام پوشند و همه اطلس پخته شمرند
کبشان ابر دهد لاف ز سقا شنوند		زندگيشان به حق و نام بر ارواح چراست
گم گم گنج سرا پرده‌ي بالا شنوند		گنج پرورده‌ي فقرند و کم کم شده ليک
عامه زين رنگ هم آواز تبرا شنوند		فقر نيکوست به رنگ ارچه به آواز بد است
رنگ زيباست گر آواز نه زيبا شنوند		شبه طاووس شمر فقر که طاوسان را
گر چه رمز رهش از صورت ديبا شنوند		سفر کعبه نمودار ره آخرتاست
خاصگان معني و عامان همه اسما شنوند		جان معني است باسم صوري داده برون
حجره‌ي خاص جهان داور دارا شنوند		کعبه را نام به ميدانگه عام عرفات
نعره‌ي شير دلان در صف هيجا شنوند		عابدان نعره برآرند به ميدانگه از آنک
نه چو زنبور کز او شورش و غوغا شنوند		عارفان خامش و سر بر سر زانو چو ملخ
کز وفاي تو ز من شکر موفا شنوند		ساربانا به وفا بر تو که تعجيل نماي
نز قصور من و تقصير تو حاشا شنوند		حاش لله اگر امسال ز حج و امانم
من به فيد و ز من آوازه به بطحا شنوند		دوستان يافته ميقات و شده زي عرفات
که مرا نام نه در دفتر اشيا شنوند		هيچ اگر سايه پذيرد منم آن سايه‌ي هيچ
برسانيم بکم زانکه ز من ها شنوند		ها و ها باشد اگر محمل ما سازي و هم
که مباهات امم زان در والا شنوند		بر در کعبه که بيت الله موجودات است
خاصگان بانگ در جنت ماوا شنوند		بار عام است و در کعبه گشاده است کز او
بانگ حلقه زدن کعبه‌ي عليا شنوند		پس چو رضوان در جنات گشايد ملکان
بانگ پر ملک و زيور حورا شنوند		زان کليدي که نبي نزد بني‌شيبه سپرد
ساربان را همه الحان، جرس آسا شنوند		چون جرس دار نجيبان ره يثرب سپرند
که خروشيدنش از دخمه‌ي دارا شنوند		در فلک صوت جرس زنگل نباشان است
ادخلوها به سلام از حرم آوا شنوند		به سلام آمدگان حرم مصطفوي
امتي امتي از روضه‌ي غرا شنوند		النبي النبي آرند خلايق به زبان
پنج هنگام دوم صور به يک جا شنوند		از صرير در او چار ملايک به سه بعد
مرکب داشته را ناله‌ي هرا شنوند		بر در مرقد سلطان هدي ز ابلق چرخ
کز صهيلش نفس روح معلا شنوند		خود جنيبت به درش داشته بينند براق
ارني گفتنش از هبر تجلا شنوند		موسي استاده و گم کرده ز دهشت نعلين
والضحي خواندن خضر از در طاها شنوند		بهر وايافتن گم شده نعلين کليم
تاش تحسين ز ملک در صف اعلي شنوند		بنده خاقاني و نعت سر بالين رسول
لاف دريا ز دم عنبر سارا شنوند		فخر من بنده ز خاک در احمد بينند
بانگ کوس ملکي به که به صحرا شنوند		نعت صدر نبوي که به غربت گويم
چون کرم مرد ز من بانگ معزا شنوند		نکنم مدح که من مرثيه گوي کرمم
که ز عازر صفت شکر مسيحا شنوند		زنده کردم سخن ار شاکر من شد چه عجب
ناقداني که اداي سخن ما شنوند		شايد ار لب به حديث قدما نگشايند
که دم آتش طور از يد بيضا شنوند		آب هر آهن و سنگ ار بشود نيست عجب
تا ز من شير دلان نکته‌ي عذرا شنوند		شاعران حيض حسد يافته چون خرگوشند
نور بي‌صرفه دهد وه‌وه عوا شنوند		خصم سگ دل ز حسد نالد چون جبهت ماه
گر چنين معجزه بينند سران يا شنوند		از سر خامه کنم معجزه انشا، به خداي
بارک الله همه بر صاحب انشا شنوند		راويان کيت انشاي من انشاد کنند

مقصد اينجاست نداي طلب اينجا شنوند

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته