آن مصر مملکت که تو ديدي خراب شد

آن مصر مملکت که تو ديدي خراب شد شاعر : خاقاني و آن نيل مکرمت که شنيدي سراب شد آن مصر مملکت که تو ديدي خراب شد و اکنون بر آن زگال جگرها کباب شد سرو سعادت از تف خذلان زگال...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

آن مصر مملکت که تو ديدي خراب شد

شاعر : خاقاني

و آن نيل مکرمت که شنيدي سراب شد		آن مصر مملکت که تو ديدي خراب شد
و اکنون بر آن زگال جگرها کباب شد		سرو سعادت از تف خذلان زگال گشت
خوناب قبه قبه به شکل حباب شد		از سيل اشک بر سر طوفان واقعه
لابل چهل قدم ز بر ماهتاب شد		چل گز سرشک خون ز برخاک بر گذشت
از ديده‌ي نظارگيان در نقاب شد		هم پيکر سلامت و هم نقش عافيت
انديشه کن ز پيل که هم جفت خواب شد		دل سرد کن ز دهر که هم دست فتنه گشت
اوهام کند پاي و قدر تيز تاب شد		ايام سست راي و قدر سخت گير گشت
هر چند بارگير قضا تيزتاب شد		دفع قضا به آه شب کندرو کنيد
آن آب نرم بين که بر او چون عذاب شد		گر آتش درشت عذابي است بر نبات
نحل از کجا چرد؟ که گيا زهر ناب شد		عاقل کجا رود؟ که جهان، دار ظلم گشت
از لرزه و هزاهز در اضطراب شد		ربع زمين بسان تب ربع برده پير
پر عقاب آفت جان عقاب شد		کار جهان و بال جهان دان که بر خدنگ
اجرام را وقايه‌ي ظلمت حجاب شد		افلاک را پلاس مصيبت بساط گشت
روح الامين به تعزيت آفتاب شد		ماتم سراي گشت سپهر چهارمين
شام و سحر دوپيک کبوتر شتاب شد		از بهر آنکه نامه بر تعزيت شوند
کيوان به شکل هندوي اطلس نقاب شد		در ترک تاز فتنه ز عکس خيال خون
موي سپيد دهر به عنبر خضاب شد		دوش آن زمان که طره‌ي شب شانه کرد چرخ
شب موي گشت و ماه کمانچه‌ي رباب شد		بي‌دست ارغنون زن گردون به رنگ و شکل
چندان که آن خطيب سحر در خطاب شد		ديدم صف ملائکه‌ي چرخ نوحه‌گر
کاشکال و حال چرخ چنين ناصواب شد		گفتم به گوش صبح که اين چشم زخم چيست
دردا که کارهاي خراسان ز آب شد		صبح آه آتشين ز جگر برکشيد و گفت
محنت نصيب سنجر مالک رقاب شد		گردون سر محمد يحيي به باد داد
وز قتل آن امام، پيمبر مصاب شد		از حبس اين خديو، خليفه دريغ خورد
شيطان خلاف قاعده رجم شهاب شد		بدعت ز روي حادثه پشت هدي شکست
شمشير سنجري ز قضا در قراب شد		اي آفتاب حربه‌ي زرين مکش که باز
در گردن محمد يحيي طناب شد		وي مشتري ردا بنه از سر که طيلسان
دار الخلافه‌ي تو خراب و يباب شد		اي آدم الغياث که از بعد اين خلف
کز شاخ شرع طوطي حاضر جواب شد		اي عندليب گلشن دين زار نال زار
کن بوتراب علم به زير تراب شد		اي ذوالفقار دست هدي زنگ گير، زنگ
در تنگناي دهر وفا تنگياب شد		خاقانيا وفا مطلب ز اهل عصر از آنک
اکنون به پاي پيل حوادث خراب شد		آن کعبه وفا که خراسانش نام بود
برهم شکن که بوي امان ز آن جناب شد		عزمت که زي جناب خراسان درست بود
چون طالع تو نامزد انقلاب شد		بر طاق نه حديث سفر ز آنکه روزگار
کان درد راه توشه‌ي يوم الحساب شد		در حبس گاه شروان با درد دل بساز
تا بهر دفع دردسر آخر گلاب شد		گل در ميان کوره بسي درد سر کشيد
کان دلوها دريد و رسن‌ها ز تاب شد		از چاه دولت آب کشيدن طمع مدار
حصرم به چار ماه تواند شراب شد		دولت به روزگار تواند اثر نمود
کوکشت زرد عمر تو را فتح باب شد		فتح سعادت از سر عزلت برآيدت
ابر از زکات دريا صاحب نصاب شد		عقل از برات عزلت، صاحب خراج گشت
هر چند هم لباس خليفه‌ي غراب شد		سيمرغ را خليفه‌ي مرغان نهاده‌اند
با هر فسرده‌اي به وفا هم رکاب شد		معجز عنان کش سخن توست اگر چه دهر
انگشت کوچک است که جاي حساب شد		اول به ناقصان نگرد دهر کز نخست
باد است کو دهل زن خيل سحاب شد		از طمطراق اين گره تر مترس از آنک
در تيه جهل خصم تو شر الدواب شد		بر قصر عقل نام تو خير الطيور گشت
آمين چه مي‌کني که دعا مستجاب شد		گفتي که يارب از کف آزم خلاص ده

آن مصر مملکت که تو ديدي خراب شد

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته