بودي به حضرت تو فرنگيس پرده دار

بودي به حضرت تو فرنگيس پرده دار شاعر : خاقاني گر در زمين شام سليمان ديو بند بودي به حضرت تو فرنگيس پرده دار هم شاه ما ز قدر سليمان عالم است بلقيس را ز شهر سبا کرد خواستار شهر سباست خطه‌ي دربند ز احتشام هم بانوان ز مرتبه بلقيس روزگار قيدافه خوانده‌ام که زني بود پادشاه بيت المقدس است شماخي ز اقتدار اسکندر است دولت و قيدافه بانوان اسکندر آمدش به رسولي سخن گزار کاکنون به بندگي و پرستاري درش ني ني کز اين قياس شود طبع، شرمسار ز اقبال صفوه...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

بودي به حضرت تو فرنگيس پرده دار

شاعر : خاقاني

گر در زمين شام سليمان ديو بند		بودي به حضرت تو فرنگيس پرده دار
هم شاه ما ز قدر سليمان عالم است		بلقيس را ز شهر سبا کرد خواستار
شهر سباست خطه‌ي دربند ز احتشام		هم بانوان ز مرتبه بلقيس روزگار
قيدافه خوانده‌ام که زني بود پادشاه		بيت المقدس است شماخي ز اقتدار
اسکندر است دولت و قيدافه بانوان		اسکندر آمدش به رسولي سخن گزار
کاکنون به بندگي و پرستاري درش		ني ني کز اين قياس شود طبع، شرمسار
ز اقبال صفوه الدين بانوي شرق و غرب		قيدافه خرمي کند، اسکند افتخار
عادت بود که هديه‌ي نوروزي آورند		در شرق و غرب گشت شب و روز سازگار
نوروز چون من است تهي دست و همچو من		آزادگان به خدمت بانو ز هر ديار
طبع مراست جان تهي تحفه‌ي سخن		جان تهي کند به در بانوان نثار
اکنون که باد و باغ زنا شوهري کنند		نوروز راست جان تهي باد نوبهار
از دست کشت صلب ملک در زمين ملک		از نطفه‌هاي باد شود باغ بار دار
نه ماهه ره بريده مه نو به ره در است		آرد درخت تازه بهار حيات بار
خواهي نهيش نام منوچهر نام جوي		کايد چو ماه چارده مصباح هفت و چار
اي از عروس نه فلک اندر کمال بيش		خواهي کنيش نام فريبرز نام دار
خاقاني است بر در تو زينهاريي		وز نه زن رسول به ده نوع يادگار
در زينهار بخت نگهدار توست حق		اي بانوان مملکت شرق زينهار
تا مهر و مه شوند همي يار يک دگر		زنهار زينهاري خود را نگاهدار
بر چرخ ملک بانو و شاهند مهر و ماه		وانگه جدا شوند به تقدير کردگار
از کردگار عمر تو باد از شمار بيش		اين مهر و ماه را ملک العرش باد يار
اي پرده‌ي معظم بانوي روزگار		واعداي ملک و جاه تو تا حشر باد خوار
صحن ارم تو را و در او روح را نشست		اي پيش آفتاب کرم ابر سايه‌دار
هر سال اگر خواص خليفه برند خاص		حصن حرم تو را و درو کعبه را قرار
همچون فلک معلقي استاده بر دو قطب		از بهر کعبه پرده‌ي رنگين زرنگار
گويي بر غم جان فلک دست کاف و نون		قطب تو ميخ و ميخ زمين جرم کوهسار
گر آسمان حجاب بهشت است پيش خلق		گردوني از دوقطب در آويخت استوار
در صفه‌ي تو دختر قيصر بساط بوس		تو اسماني و حرم شه بهشت‌وار
داري سپهر هفتم و جبريل معتکف		در پيش گاه تو زن فغفور پيش کار
مي‌خواهد آسمان که رسد بر زمين سرش		داري بهشت هشتم و ادريس ميربار
گويي تو را به رشته‌ي زرين افتاب		تا بر چند به ديده ز دامان تو غبار
گر نيست پود و تار تو از پر جبرئيل		نساج کارگاه فلک بافت پود و تار
هر گه که باد بر تو وزد گويم اي عجب		سايه‌ت چرا گرفت سماوات در کنار
ميدان سر فرازي و رضوان به خط نور		قلزم به جنبش آمدو جويد همي گذار
ميدان چار سوي تو روحاني آيتي است		جنات عدن کرده بر اطراف تو نگار
بر تو نمي‌رسم به پر وهم جبرئيل		گويا ز جانور شده هم اسب و هم سوار
در سايه‌ي تو بانوي مشرق گرفته جاي		هم عاجز است و هست پرس هفت صد هزار
بانوي توست رابعه‌ي دختران نعش		درياست در جزيره و سيمرغ در حصار
اي چاوش سپيد تو هم خادم سياه		وز رابعه به زهد فزونتر هزار بار
اي کرده پاسباني تو عيسي آرزو		خورشيد روم پرور و ماه حبش نگار
تو نيستان شير سياهي در اين حرم		وي کرده پرده داري تو مريم اختيار
شير سياه معرکه خاقان کامران		تو آشيان باز سپيدي در اين ديار
بانوکند شکار ملوک ار چه مرد نيست		باز سفيد مملکه بانوي کام کار
شاهان چه زن چه مرد در ايام مملکت		آري که باز ماده به آيد گه شکار
رد خاک خفته‌اند کيان، گر نه مرد و زن		شيران چه نر چه ماده به هنگام کار زار
کردي به درگه تو سياوش چاوشي		کردندي از پرستش تو ملک را شعار

بودي به حضرت تو فرنگيس پرده دار

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته