ضمانش کرد به صد سال عمر و مهر نهاد

ضمانش کرد به صد سال عمر و مهر نهاد شاعر : خاقاني قباله‌دار ازل نامه‌ي ضمانش را ضمانش کرد به صد سال عمر و مهر نهاد تبرک از شرف آوردي آستانش را به حکم هديه‌ي نوروزي آسمان هر سال کنون بقاي ابد هديه داد جانش را مگر که هرچه شرف داد پاي پيش کشيد ز لوح محفوظ املا کند لسانش را امام و سرور هر دو جهان که مفتي عقل که راس مال کمال است سوزيانش را به سوزيان معاني کني خريد و فروخت به انتجاع رود گوش من بيانش را خرد به استفاده‌ي او برگماشت وقت تمام ...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

ضمانش کرد به صد سال عمر و مهر نهاد

شاعر : خاقاني

قباله‌دار ازل نامه‌ي ضمانش را		ضمانش کرد به صد سال عمر و مهر نهاد
تبرک از شرف آوردي آستانش را		به حکم هديه‌ي نوروزي آسمان هر سال
کنون بقاي ابد هديه داد جانش را		مگر که هرچه شرف داد پاي پيش کشيد
ز لوح محفوظ املا کند لسانش را		امام و سرور هر دو جهان که مفتي عقل
که راس مال کمال است سوزيانش را		به سوزيان معاني کني خريد و فروخت
به انتجاع رود گوش من بيانش را		خرد به استفاده‌ي او برگماشت وقت تمام
که حق پناه کند از فنا زمانش را		به چند وجه مرا هم پناه و هم پدر است
به زير تيشه شدم خامه و بنانش را		اگرچه پيشه‌ي من نيست زير تيشه شدن
سپهر درنکشد خط خط امانش را		سپهر قدرا هرکس که بر کشيده‌ي توست
نرفته هيچ خدنگي خطا کمانش را		پس از چه بود که در من کمان کشيد فلک
که در گلو ببرد موش ريسمانش را		بدان قرابه‌ي آويخته همي مانم
روا بود که نکاهد محل روانش را		اگر به غصه‌ي خصمان فرو شود دل من
همان بها بود آن لحظه استخوانش را		که قدر مرد کم از پيل نيست کو چو بمرد
کجا برات نويسند نام و نانش را		سخن براي زبان در غلاف کام کنند
چو تو رقاده نهي چشم پاسبانش را		حصار شهر به دست مخالفان بيني
هنوز داغ به نام تو است رانش را		اگرچه اسب سخن زير ران خاقاني است
که سر جريده توئي نام جاودانش را		سر سعادت او عمر جاوداني باد