کيميائي سزاي گنج ضمير | | علم دين کيمياست خاقاني |
از چنين کيميات نيست گزير | | مس زنگار خورده داري نفس |
آن سخن مشنو و مکن تصوير | | جز از اين هرچه کيميا گويند |
کاب هست اژدهاي حلقه پذير | | عمل اژدهات پيش آرند |
سر دم اژدها خورد بر خير | | اژدها سر به دم رساند و باز |
بهرج قلب ناقدان بصير | | مپذير اين هوس که نپذيرند |
که شناسند نافه مشک به سير | | به چنين جهل علم دين بشناس |
از ارسطو که بود خاص وزير | | اول اين امتحان سکندر کرد |
هم سکندر هم ارسطو تشوير | | برنياورد کام تا خوردند |
اين صناعت براي ميره و مير | | بدعت فاضلان منحوس است |
مال مير اثيافته تبذير | | تا ز خامان خام طبع کنند |
واصلي خواني از پي توفير | | مدبري را که قاطع ره توست |
کيد چون گردد آفتاب منير | | کيد قاطع مگو که واصل ماست |
زحلي کاهني کند به زحير | | که کند زر چو افتاب از خاک |
نکند بيهزار ساله مسير | | کافتاب از پيام خاکي زر |
واصلي صانعي قوي تاثير | | آفتاب است کيمياگر و پس |
دم او آسمان و بوته اثير | | کي کند زر ميان بوتهي خاک |
ورنه روزي ضمان کند تقدير | | اين همه درد سر ز عشق زر است |
حرص ديوانه بگسلد زنجير | | زر که بيند قراضه چون مه نو |
هست جرمي عظيم و جرم حقير | | زر خرد بزرگ قيمت را |
يوم يحمي نخواندي از تفسير | | يکنزون الذهب نکردي درس |
بينوائي به دست فقر اسير | | بر زمين هر کجا فلک زدهاي است |
هوسش فلسفه است يا اکسير | | شغل او شاعري است يا تنجيم |
چيست اکسير و شاعري تزوير | | چيست تنجيم و فسفه تعطيل |
نحس و فقر آن دو راست دامنگير | | کفر و کذب اين دو راست خرمن کوب |
فلسفه فلس دان و شعر شعير | | در ترازوي شرع و رستهي عقل |