بساز اي مطرب مجلس ربابي | | بيار اي لعبت ساقي شرابي |
که هر دم ميکند دوران شتابي | | چو دور عشرت و جامست بشتاب |
که بتوان کرد مستي را کبابي | | دل پرخون من چندان نماندست |
برآيد هر زماني آفتابي | | خوشا آن صبحدم کز مطلع جام |
بمخموري دهيد آخر شرابي | | الا اي باده پيمايان سرمست |
مگر چشمم چکاند برلب آبي | | گرم از تشنگي جان برلب آيد |
دلم ويراني و جانم خرابي | | شد از باران اشک و بادهي شوق |
که شبها شد که محتاجم بخوابي | | مگر بستست جادوي تو خوابم |
سلامي را نمييابد جوابي | | چرا بايد که خواجو از تو يکروز |