چون صراحي رخت در ميخانه مي‌بايد کشيد

چون صراحي رخت در ميخانه مي‌بايد کشيد شاعر : صائب تبريزي اين که گردن مي‌کشي، پيمانه مي‌بايد کشيد چون صراحي رخت در ميخانه مي‌بايد کشيد با لب خندان به يک پيمانه مي‌بايد کشيد کم نه‌اي از لاله، صاف و درد اين ميخانه را رخت خود بيرون ازين ويرانه مي‌بايد کشيد پيش ازان کز سيل گردد دست و پاي سعي خشک تا نفس چون مورداري، دانه مي‌بايد کشيد حرص هيهات است بگشايد کمر در زندگي ناز مهمان را ز صاحب خانه مي‌بايد کشيد عشق از سر رفت بيرون و غرور او نرفت منت شيريني...