ترسا بچه‌اي، شنگي، شوخي، شکرستاني

ترسا بچه‌اي، شنگي، شوخي، شکرستاني شاعر : فخرالدين عراقي در هر خم زلف او گمراه مسلماني ترسا بچه‌اي، شنگي، شوخي، شکرستاني وز ناز و دلال او واله شده هر جاني از حسن و جمال او حيرت زده هر عقلي وز زلف دلاويزش آويخته هر جاني بر لعل شکر ريزش آشفته هزاران دل زنار سر زلفش دربند هر ايماني چشم خوش سرمستش اندر پي هر ديني وز معجزه‌ي موسي زلفش شده ثعباني بر مائده‌ي عيسي افزوده لبش حلوا صد معجزه‌ي عيسي بنموده به برهاني ترسا به چه‌اي رعنا، از منطق روح‌افزا...
شنبه، 6 فروردين 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
ترسا بچه‌اي، شنگي، شوخي، شکرستاني
ترسا بچه‌اي، شنگي، شوخي، شکرستاني
ترسا بچه‌اي، شنگي، شوخي، شکرستاني

شاعر : فخرالدين عراقي

در هر خم زلف او گمراه مسلمانيترسا بچه‌اي، شنگي، شوخي، شکرستاني
وز ناز و دلال او واله شده هر جانياز حسن و جمال او حيرت زده هر عقلي
وز زلف دلاويزش آويخته هر جانيبر لعل شکر ريزش آشفته هزاران دل
زنار سر زلفش دربند هر ايمانيچشم خوش سرمستش اندر پي هر ديني
وز معجزه‌ي موسي زلفش شده ثعبانيبر مائده‌ي عيسي افزوده لبش حلوا
صد معجزه‌ي عيسي بنموده به برهانيترسا به چه‌اي رعنا، از منطق روح‌افزا
چشمش ز سيه کاري برده دل کيهانيلعلش ز شکر خنده در مرده دميده جان
بهر چه بود دلها هر لحظه به دستاني؟عيسي نفسي، کز لب در مرده دمد صد جان
بگماشته از غمزه هر گوشه نگهبانيتا سير نيارد ديد نظارگي رويش
از هر نظري تيري وز هر مژه پيکانياز چشم روان کرده بهر دل مشتاقان
هر کس که بديد او را واله شد و حيرانياز دير برون آمد از خوبي خود سرمست
زاهد هم اگر ديدي رهبان شدي آسانيشماس چو رويش خورشيد پرستي شد
خورشيد پرستيدي، در دير، چو رهبانيور زانکه به چشم من صوفي رخ او ديدي
چشمم گهرافشان شد، طبعم شکرستانيياد لب و دندانش بر خاطر من بگذشت
خاري چه محل دارد در پيش گلستاني؟جان خواستم افشاندن پيش رخ او دل گفت:
کي پاي نهد، حاشا، بر مور سليماني؟گر خاک رهش گردم هم پا ننهد بر من
زيرا که سليمان شد فرمانده‌ي ديوانيزين پس نرود ظلمي بر آدم ازين ديوان
در وصف جمال او پرداخته ديوانينه بس که عراقي را بيني تو ز نظم تر


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
مقالات مرتبط