ندانم تا چه کارم اوفتادست

ندانم تا چه کارم اوفتادست شاعر : عطار که جاني بي قرارم اوفتادست ندانم تا چه کارم اوفتادست به يک ساعت هزارم اوفتادست چنان کاري که آن کس را نيفتاد همان در روزگارم اوفتادست همان آتش که در حلاج افتاد خلل در اختيارم اوفتادست دلم را اختياري مي‌نبينم شماري بي‌شمارم اوفتادست مگر با حلقه‌هاي زلف معشوق دلي پر انتظارم اوفتادست مگر در عشق او ناديده رويش نصيب از وي خمارم اوفتادست شبي بوي مي او ناشنوده سر خود در کنارم اوفتادست هزاران شب...