آیا در هنگام نگارش مقاله در وب از اصول نگارش یا تایپ خاص بهره می برید؟!
قابل ذکر است مقاله حاضر حاصل تجربیات شخصی است و ادعایی بر صحت مطالب نیست. لذا پذیرنده نقدهای شما هستیم و باعث خرسندی ای است، اگر اشکالی در مطالب یافتید تذکر دهید. تا هم بر ما معلوم شود و هم دیگران مطالب را به غلط نیاموزند.
در دوران گذشته که هنوز دستگاهی اختراع نشده بود تا متن را به صورت منظم و مرتب بنویسد، افراد مجبور بودند که متن ها را با دست خط خویش، بنویسند.« از آن جا که دست خط هر کس با دیگری متفاوت است و هر کس بنا بر ذوق و سلیقه خویش، خط می نویسد» لذا ممکن بود خواننده در خواندن متن دچار مشکل شود و حتی نتواند متن را به خوبی بخواند. احتمالاً آن حکایت را شنیده اید که شخص خطی می نوشت که نه خود می توانست بخواند و نه دیگری! اما امروزه با پیش رفت صنعت چاپ و وجود تکنولوژی های متعدد در این حوزه، مشکل خوانایی و ناخوانایی خط حل شده است. تکنولوژی ها فارغ از این که چه کسی از آن ها استفاده می کند، خروجی یکسانی تولید می کنند. منظور این که، مهم نیست چه کسی متن را می نویسد چون متن تایپ شده از یک استاندارد پیروی می کند و خروجی کار استاندارد است و برای همگان خوانا.
همه کسانی که از کامپیوتر استفاده می کنند، احتمالاً حداقل برای کنجکاوی هم که شده از Word استفاده کرده اند. اگر توجه کرده باشید هنگامی که متنی را تایپ می کنید و فونت آن را به فونت های (مثلاً) فارسی (مثل نازنین، میترا، یاقوت، هما و...) تغییر می دهید، می بینید که «ی» در وسط کلمه ها جدا و تنها نوشته شده است. احتمال قریب به یقین از کلیدهای (Replace)Ctrl + h و جای گزین نمودن Shift + x به جای «ی» برای رفع این مشکل استفاده کرده و از جادوی Ctrl + h لذت برده اید. اما به رغم حظی که برده اید باید خدمتان عرض کنم که با این کار «ی» فارسی را به «ی» عربی تبدیل کرده اید. برای رفع این مشکل نباید از Shift +x استفاده کنید چون مشکل از متن نیست بلکه مشکل از فونت است که شما به اشتباه از نسخه عربی استفاده کرده اید. بنابراین توصیه می کنم که حتماً از فونت های فارسی استفاده کنید. برای تشخیص «ی» عربی نیز، در قسمت پایین آن دو نقطه وجود دارد، اما در فارسی نقطه وجود ندارد.
۲) ک:
ک در فارسی به صورت سرکش دار نوشته می شود، درصورتی که در عربی سرکش ندارد و یک حمزه کوچک روی آن است. البته ممکن است که بعضی از فونت های عربی این تفاوت را نشان ندهند.
۳) ارقام:
ارقام ۴۵۶ در فارسی به صوت دندانه دار نوشته می شوند، در عربی تقریباً دندانه ندارند، مثلاً زائده قسمت پایینی ۵ حذف می شود و ۶ به صورت L برعکس و قرینه نوشته می شود. ۴ نیز به صورت شکسته نوشته می شود.
البته شایان توجه است؛ بعضی از ویندوزها هم فارسی یا عربی هستند. ویندوزهای قدیمی ۹۸ اکثراً عربی اند. حتی بعضی از نسخه های ویندوز XP SP۱نیز عربی اند. توصیه ام این است که از ویندوزهای فارسی استفاده کنید.
برای سرتیتر از فونت های تیتر، هما و یا فونت های دیگر (به صورت Bold) استفاده کنید. به نظر من فونت تیتر از بقیه مناسب تر است.
ـ بدنه متن:
اگر متنی که تایپ می کنید فارسی است، از فونت های فارسی استفاده کنید. به نظر من فونت های نازنینnazanin، میتراmitra ، یاقوتyagut، لوتوسlotus و زرzar نسبت به فونت های دیگر مناسب ترند. زیرا شکل زیبایی دارند و به خوانایی و زیبایی متن کمک می کنند.
ـ متن هایی تحت وب:
اگر می خواهید متن را در سایت و یا وبلاگی قرار دهید، بهتر است از فونت های استاندارد انگلیسی ویندوز استفاده کنید، زیرا ممکن است کاربری که می خواهد متن شما را از اینترنت دانلود کند، فونت فارسی نداشته باشد. اما به حتم فونت انگلیسی را دارد. بهترین و معمول ترین فونت ها در این حوزه فونت هایTahoma ,Times New Roman ,Arial است.
اندازه های بین ۸pt تا ۱۱Pt مناسب است. در خارج از این محدوده، این فونت شکل زیبایی نخواهد داشت. در بعضی از وبلاگ های ایرانی اگر توجه کرده باشید، می بینید که این فونت را با اندازه های ۱۸ و حتی بالاتر استفاده کرده اند. این اندازه نه تنها جلب توجه نمی کند، بلکه شکل ظاهری وبلاگ را نیز به هم می زند. برای حالت Bold نیز از اندازه های ۸pt و ۹pt استفاده کنید.
۲) Times New Roman:
خلاف فونت قبلی، این فونت برای اندازه های بزرگ مناسب است. شما می توانید از اندازه های ۱۲pt تا ۱۵pt استفاده کنید، بدون این که شکل ظاهری متنتان به هم بریزد. برای Bold نیز از اندازه های بین ۱۱pt تا ۱۳pt استفاده کنید.
۳) فونت های فارسی:
فونت های میترا و نازنین در اندازه های بین ۱۰pt تا ۱۵pt زیبا هستند. اگر می خواهید متنی را در ویژه نامه و یا نشریه ای قرار دهید؛ بهتر است از اندازه ۱۱ فونت میترا استفاده کنید. البته فونت های فارسی هرکدام به تناسب خود ممکن است در اندازه های بزرگ و کوچک نمای متفاوتی داشته باشد. پیش نهاد من این است که هر کدام از این فونت ها را در اندازه های متفاوت تایپ کنید و پرینت کنید تا خودتان تفاوت ها را بیش تر احساس کنید و در انتخاب بین آن ها راحت تر عمل کنید.
▪ علایم و نشانه ها(، ؛ . ! ؟ «» () : " ...):
از استفاده نابه جای علایم و نشانه ها خودداری کنید. آن ها را در جای خود و فقط وقتی که نیاز هست به کار ببرید. توجه کنید که هیچ گاه بین علایم و کلمه ها فاصله نیندازید. مثلاً کاما را از کلمه جدا نکنید و دقیقاً بعد از کلمه بیاورید. هم چنین است برای سایر نشانه ها. در مورد علامت های تعجب، سؤال و «...» نیز افراط نکنید. مثلاً چندتا علامت تعجب را پشت سر هم نیاورید.
بیایید از همین الان تصمیم بگیرید کلمه هایی را که جدا هستند به هم نچسپانید. یکی از اشکلات رایج، روی هم نوشتن کلمه ها با پسوند"ها" است. مثلاً به جای آن ها می نویسند آنها. درصورتی که "ها" همیشه جدا نوشته می شود.
۲) ب:
اگر می خواهیم کلمه را با افزدون "ب" امری کنیم، باید "ب" را به اول آن اضافه کنیم. مثل "برو، ببر، بپرس". اما اگر "ب" را می خواهیم در قالب حرف اضافه به کلمه بیفزاییم باید به صورت "به" و افزودن یک نیم فاصله بین آن و کلمه ای که می خواهد به آن اضافه شود، بیاوریم. مثل "به صورت، به حالتی، به هم و..." حالت سومی هم هست که "ب" جزء کلمه است. در این مورد باید دقت کنید که با موارد بالا اشتباه نگیرید.
۳) که:
این کلمه نیز جدا نوشته می شود. مثل: "این که، آن که، درصورتی که و..."
۴) تر:
به غیر از کلمه های "بهتر" و "کهتر" همیشه جدا نوشته می شود. مثل: "بیش تر، کم تر، کوتاه تر و..."
۵) می و نمی:
"می" و "نمی" همیشه جدا نوشته می شوند. مثلا: "میشود" اشتباه است و شکل صحیح آن، "می شود" است.
توجه: در تمامی موارد بالا باید از نیم فاصله استفاده کنید.
منبع:www.aftabir.com
ارسال توسط کاربر محترم سایت : mohamadaminsh/span>
در دوران گذشته که هنوز دستگاهی اختراع نشده بود تا متن را به صورت منظم و مرتب بنویسد، افراد مجبور بودند که متن ها را با دست خط خویش، بنویسند.« از آن جا که دست خط هر کس با دیگری متفاوت است و هر کس بنا بر ذوق و سلیقه خویش، خط می نویسد» لذا ممکن بود خواننده در خواندن متن دچار مشکل شود و حتی نتواند متن را به خوبی بخواند. احتمالاً آن حکایت را شنیده اید که شخص خطی می نوشت که نه خود می توانست بخواند و نه دیگری! اما امروزه با پیش رفت صنعت چاپ و وجود تکنولوژی های متعدد در این حوزه، مشکل خوانایی و ناخوانایی خط حل شده است. تکنولوژی ها فارغ از این که چه کسی از آن ها استفاده می کند، خروجی یکسانی تولید می کنند. منظور این که، مهم نیست چه کسی متن را می نویسد چون متن تایپ شده از یک استاندارد پیروی می کند و خروجی کار استاندارد است و برای همگان خوانا.
● فونت های زبان فارسی Farsi Font!
● فونت های فارسی_عربی Farsi – Arabic Font
● تشخیص فونت عربی از فارسی:
همه کسانی که از کامپیوتر استفاده می کنند، احتمالاً حداقل برای کنجکاوی هم که شده از Word استفاده کرده اند. اگر توجه کرده باشید هنگامی که متنی را تایپ می کنید و فونت آن را به فونت های (مثلاً) فارسی (مثل نازنین، میترا، یاقوت، هما و...) تغییر می دهید، می بینید که «ی» در وسط کلمه ها جدا و تنها نوشته شده است. احتمال قریب به یقین از کلیدهای (Replace)Ctrl + h و جای گزین نمودن Shift + x به جای «ی» برای رفع این مشکل استفاده کرده و از جادوی Ctrl + h لذت برده اید. اما به رغم حظی که برده اید باید خدمتان عرض کنم که با این کار «ی» فارسی را به «ی» عربی تبدیل کرده اید. برای رفع این مشکل نباید از Shift +x استفاده کنید چون مشکل از متن نیست بلکه مشکل از فونت است که شما به اشتباه از نسخه عربی استفاده کرده اید. بنابراین توصیه می کنم که حتماً از فونت های فارسی استفاده کنید. برای تشخیص «ی» عربی نیز، در قسمت پایین آن دو نقطه وجود دارد، اما در فارسی نقطه وجود ندارد.
۲) ک:
ک در فارسی به صورت سرکش دار نوشته می شود، درصورتی که در عربی سرکش ندارد و یک حمزه کوچک روی آن است. البته ممکن است که بعضی از فونت های عربی این تفاوت را نشان ندهند.
۳) ارقام:
ارقام ۴۵۶ در فارسی به صوت دندانه دار نوشته می شوند، در عربی تقریباً دندانه ندارند، مثلاً زائده قسمت پایینی ۵ حذف می شود و ۶ به صورت L برعکس و قرینه نوشته می شود. ۴ نیز به صورت شکسته نوشته می شود.
● چرا فونت فارسی؟
البته شایان توجه است؛ بعضی از ویندوزها هم فارسی یا عربی هستند. ویندوزهای قدیمی ۹۸ اکثراً عربی اند. حتی بعضی از نسخه های ویندوز XP SP۱نیز عربی اند. توصیه ام این است که از ویندوزهای فارسی استفاده کنید.
● از چه فونت هایی استفاده کنیم؟
▪ برای متن های چاپی:
برای سرتیتر از فونت های تیتر، هما و یا فونت های دیگر (به صورت Bold) استفاده کنید. به نظر من فونت تیتر از بقیه مناسب تر است.
ـ بدنه متن:
اگر متنی که تایپ می کنید فارسی است، از فونت های فارسی استفاده کنید. به نظر من فونت های نازنینnazanin، میتراmitra ، یاقوتyagut، لوتوسlotus و زرzar نسبت به فونت های دیگر مناسب ترند. زیرا شکل زیبایی دارند و به خوانایی و زیبایی متن کمک می کنند.
ـ متن هایی تحت وب:
اگر می خواهید متن را در سایت و یا وبلاگی قرار دهید، بهتر است از فونت های استاندارد انگلیسی ویندوز استفاده کنید، زیرا ممکن است کاربری که می خواهد متن شما را از اینترنت دانلود کند، فونت فارسی نداشته باشد. اما به حتم فونت انگلیسی را دارد. بهترین و معمول ترین فونت ها در این حوزه فونت هایTahoma ,Times New Roman ,Arial است.
● اندازه فونت برای متن های فارسی:
اندازه های بین ۸pt تا ۱۱Pt مناسب است. در خارج از این محدوده، این فونت شکل زیبایی نخواهد داشت. در بعضی از وبلاگ های ایرانی اگر توجه کرده باشید، می بینید که این فونت را با اندازه های ۱۸ و حتی بالاتر استفاده کرده اند. این اندازه نه تنها جلب توجه نمی کند، بلکه شکل ظاهری وبلاگ را نیز به هم می زند. برای حالت Bold نیز از اندازه های ۸pt و ۹pt استفاده کنید.
۲) Times New Roman:
خلاف فونت قبلی، این فونت برای اندازه های بزرگ مناسب است. شما می توانید از اندازه های ۱۲pt تا ۱۵pt استفاده کنید، بدون این که شکل ظاهری متنتان به هم بریزد. برای Bold نیز از اندازه های بین ۱۱pt تا ۱۳pt استفاده کنید.
۳) فونت های فارسی:
فونت های میترا و نازنین در اندازه های بین ۱۰pt تا ۱۵pt زیبا هستند. اگر می خواهید متنی را در ویژه نامه و یا نشریه ای قرار دهید؛ بهتر است از اندازه ۱۱ فونت میترا استفاده کنید. البته فونت های فارسی هرکدام به تناسب خود ممکن است در اندازه های بزرگ و کوچک نمای متفاوتی داشته باشد. پیش نهاد من این است که هر کدام از این فونت ها را در اندازه های متفاوت تایپ کنید و پرینت کنید تا خودتان تفاوت ها را بیش تر احساس کنید و در انتخاب بین آن ها راحت تر عمل کنید.
▪ فاصله بین خطوط:
▪ حاشیه:
▪ فاصله و نیم فاصله:
▪ علایم و نشانه ها(، ؛ . ! ؟ «» () : " ...):
از استفاده نابه جای علایم و نشانه ها خودداری کنید. آن ها را در جای خود و فقط وقتی که نیاز هست به کار ببرید. توجه کنید که هیچ گاه بین علایم و کلمه ها فاصله نیندازید. مثلاً کاما را از کلمه جدا نکنید و دقیقاً بعد از کلمه بیاورید. هم چنین است برای سایر نشانه ها. در مورد علامت های تعجب، سؤال و «...» نیز افراط نکنید. مثلاً چندتا علامت تعجب را پشت سر هم نیاورید.
● تکنیک جدانویسی:
بیایید از همین الان تصمیم بگیرید کلمه هایی را که جدا هستند به هم نچسپانید. یکی از اشکلات رایج، روی هم نوشتن کلمه ها با پسوند"ها" است. مثلاً به جای آن ها می نویسند آنها. درصورتی که "ها" همیشه جدا نوشته می شود.
۲) ب:
اگر می خواهیم کلمه را با افزدون "ب" امری کنیم، باید "ب" را به اول آن اضافه کنیم. مثل "برو، ببر، بپرس". اما اگر "ب" را می خواهیم در قالب حرف اضافه به کلمه بیفزاییم باید به صورت "به" و افزودن یک نیم فاصله بین آن و کلمه ای که می خواهد به آن اضافه شود، بیاوریم. مثل "به صورت، به حالتی، به هم و..." حالت سومی هم هست که "ب" جزء کلمه است. در این مورد باید دقت کنید که با موارد بالا اشتباه نگیرید.
۳) که:
این کلمه نیز جدا نوشته می شود. مثل: "این که، آن که، درصورتی که و..."
۴) تر:
به غیر از کلمه های "بهتر" و "کهتر" همیشه جدا نوشته می شود. مثل: "بیش تر، کم تر، کوتاه تر و..."
۵) می و نمی:
"می" و "نمی" همیشه جدا نوشته می شوند. مثلا: "میشود" اشتباه است و شکل صحیح آن، "می شود" است.
توجه: در تمامی موارد بالا باید از نیم فاصله استفاده کنید.
● معرفی Tray layout:
منبع:www.aftabir.com
ارسال توسط کاربر محترم سایت : mohamadaminsh/span>
/ج
