ارتباط فعاليت فيزيکي مفرح طولاني مدت با سرطان پستان

از جمله فاکتورهاي خطرساز در ايجاد سرطان پستان، داشتن اضافه وزن و بي تحرکي است. کاهش خطر سرطان پستان با فعاليت فيزيکي منظم به اثبات است. فعاليت فيزيکي علاوه بر اصلاح پريدهاي ماهانه، تخمک گذاري و تصحيح تأخير منارک در دختران (شروع دوره قاعدگي در دختران در دوران بلوغ)، همچنين سطوح خوني هورمونهاي استروئيدي تخمدان را کاهش داده و با افزايش سطح خوني هورمونهاي جنسي که به پروتئين گلوبولين متصل مي شود، هورمون استراديول را غير فعال مي سازد.
* فعاليت فيزيکي مداوم سيستم ايمني بدن را تقويت نموده باعث افزايش تعداد سلولهاي Killer طبيعي (نوعي سلول ايمني) و ديگر فاکتورهاي ايمني مي گردد.
* فعاليت فيزيکي طولاني مدت سبب تنظيم و بالانس انرژي گرديده اضافه وزن و چربي شکمي را کاهش مي دهد و حساسيت به انسولين را بهبود مي بخشد که تمامي اين موارد با خطر سرطان پستان مرتبط هستند.
* طي مطالعات آينده نگر خطر سرطان پستان از هر دو نوع مهاجم يا موضعي و ارتباط با فعاليت فيزيکي طولاني مدت بررسي گرديد.
* همچنين مطالعه اي در بين سالهاي 1996- 1995 در مورد 110599 زن در سنين 20 تا 79 سال بدون داشتن هيچ سابقه ي مثبتي در مورد سرطان پستان آغاز گرديده است.
در سال 2002، 2649 مورد سرطان مهاجم و 593 مورد سرطان موضعي پستان در بين آنان تشخيص داده شد و مشاهده گرديد در زنان واجد شرايطي که بيش از 5 ساعت در هفته فعاليت فيزيکي شديد داشتند خطر سرطان مهاجم پستان کاهش يافت.
* يک سري تحقيقات گروهي در بين معلمين و مديران مدارس اعم از فعال و غير فعال و ميزان فعاليت هاي شغلي و ميزان فعاليت فيزيکي مفرح آنان و ارتباط اين موضوع با خطر سرطان پستان از نوع مهاجم يا موضعي در ايالت کاليفرنيا انجام گرديد و اطلاعات سودمندي جمع آوري شد.
نتايج حاصل از مطالعات فوق الذکر و ساير تحقيقات فراواني که ذکر تمامي آنها امکان پذير نمي باشد همه و همه به يک نقش پيشگيري کننده و محافظتي براي فعاليت هاي فيزيکي شديد، پرنشاط و بلند مدت عليه سرطان مهاجم يا موضعي پستان تأکيد نموده اند که طبعاً فعاليت هاي فيزيکي متوسط اثر محافظتي کمتري خواهند داشت.
* در مورد سرطان موضعي پستان، نقش پيشگيري کننده فعاليت فيزيکي بيشتر در کارسينوم هاي مجرايي اعمال مي شود که اغلب اين تومورها با ماموگرافي قابل تشخيص اند.
پزشکان معتقدند در مورد سرطان مهاجم پستان، تنها تومورهايي که از نظر گيرنده هاي استروژني منفي هستند تحت تأثير فعاليت هاي فيزيکي شديد يا متوسط قرار مي گيرند و در مورد تومورهاي داراي گيرنده هاي استروژني نقش فعاليت هاي فيزيکي هنوز ناشناخته است. نتايج حاصله از يک مطالعه ي مورد کنترل که در رابطه با فعاليت هاي شغلي يا کار در خانه و ارتباط آن با کاهش خطر سرطان پستان انجام شد ثابت کرد انجام چنين فعاليت هايي مي تواند در مصرف انرژي اضافي بدن کمک نموده و به ايجاد تعادل انرژي منجر گردد و خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش دهد.
* از جمله فعاليت هاي ورزشي شديد مي توان به شناي تند، ورزش هاي هوازي، دو و ... اشاره نمود و در مورد فعاليت هاي ورزشي متوسط واليبال، پياده روي، گلف و ... قابل ذکر هستند.
* انجام فعاليت فيزيکي در مراحل اوليه ي سرطان پستان مي تواند اثر کاهنده يا کنترل کننده داشته باشد.
* براي تأثيرپذيري از ورزش سن بخصوصي در نظر گرفته نشده است.
ارتباط میزان فعالیت فیزیکی و خطر سرطان مهاجم پستان در بین 110599 زن واجد شرایط

موارد سرطان پستان

افراد تحت نظر گرفته شده در سالها

فعالیت فیزیکی بر حسب هفته/ساعت

1) فعالیت شدید

980	209529	0/5 - 0
855	237143	2 – 51/0
392	131905	5/3 – 01/2
231	72038	5 – 51/3
191	78888	5<

2) فعالیت متوسط

594	150052	5/0 - 0
961	263588	2 – 51/0
537	150037	5/3 – 01/2
287	83936	5 – 51/3
270	81890	5 <

پس از 3 سال
1) فعالیت شدید

1733	489278	5/0 - 0
431	110302	2 – 51/0
188	53303	5/3 – 01/2
198	51269	5 – 51/3
99	25350	5<

2) فعالیت متوسط

990	346838	5/0 - 0
727	172436	2 – 51/0
360	82319	5/3 – 01/2
352	82732	5 – 51/3
220	45177	5<

منبع: نشريه پيام پزشک، شماره 57