نظریه ی رسانه های ایدئولوژیک

اساس نظریه ی رسانه های شوروی(نظریه ی مسلکی و ایدئولوژیک) بر این است که تمام رسانه ها باید تحت کنترل طبقه ی کارگر و در نهایت حزب کمونیست باشند. از این رو، رسانه ها عمدتاً باید یکدست باشند و تعارض های سیاسی در جامعه را منعکس نکنند. علاوه بر این، از پیش فرض های ذهنی مارکسیستی در انعکاس رویدادهای خبری استفاده کنند. طبق این نظریه، رسانه ها در شکل گیری جامعه سوسیالیستی و حرکت به سوی کمونیسم، نقش مثبتی ایفا می کنند و از این رو در اموری چون: جامعه پذیری، کنترل غیررسمی اجتماعی و بسیج عمومی به سمت اهداف اجتماعی و اقتصادیِ از پیش تعیین شده، وظایف مهم و متعددی دارند.
مک کوایل اصول اساسی این نظریه را به صورت زیر خلاصه کرده است:
•رسانه ها باید در خدمت طبقه ی کارگر و تحت کنترل آن قرار داشته باشند.
•رسانه ها نباید تحت مالکیت خصوصی باشند.
•رسانه ها باید برای جامعه، وظایف مثبتی همچون جامعه پذیری در زمینه ی هنجارهای موردنظر، آموزش، آگاهی دهی، انگیزش و بسیج اجتماعی ایفا کنند.
•رسانه ها در انجام وظایف خود برای جامعه، باید به خواست ها و نیازهای مخاطبان پاسخ دهند.
•جامعه حق اِعمال سانسور و سایر اقدام های ضروری برای پیشگیری از انتشار مطالب ضداجتماعی یا تعقیب و مجازات تخلف های مربوط به این مطالب پس از انتشار آن ها را داراست.
•رسانه ها باید یک دیدگاه کامل و عینی در مورد جامعه و جهان، براساس اصول مارکسیسم- لنینیسم عرضه کنند.
•روزنامه نگاران متخصصان حرفه ای متعهدی هستند که اهداف و آرمان های آنان باید با منافع عالی جامعه انطباق داشته باشد.
•رسانه ها باید از جنبش های ترقی خواه در داخل و خارج حمایت کنند(مک کوایل، 4:1382-173).
منبع : مهدی زاده، سید محمد، (1389)؛ نظریه های رسانه: اندیشه های رایج و دیدگاه های انتقادی، تهران: نشر همشهری، چاپ اول 1389.