چرایی هزینه برای زیارت اربعین با وجود لزوم رسیدگی به محرومان
پرسش :
برخی این اشکال را وارد میکنند که «چرا برای امکانات رفاهی زائران حسینی در پیاده روی اربعین هزینه های زیادی صرف میشود در حالی که برخی مردم به نان شب محتاجند و برخی نیاز به دارو و دکتر دارند؟» پاسخ این شبهه چیست؟
شرح پرسش :
روشن است که برای پشتیبانی از انبوه زائران پیاده، خدمات و امکانات بسیاری مثل آب و غذا و امکانات رفاهی در مسیر و لوازم پزشکی برای درمان لازم دارند، لذا عاشقان اهل بیت علیهم السلام در مسیر از زائران استقبال میکنند و به نصب چادر و خدمترسانی به آنان میپردازند؛ آمارها حاکی است که در سال 1434 قمری شش هزار موکب برای پذیرایی از زائران برپا شد اگر مبلغ هزینه هر موکب را حدود 8 میلیون دینار در طول زیارت اربعین در نظر بگیریم مبلغی در حدود 48 میلیارد دینار هزینه شده است این اموال فراوان در حالی هزینه میشود که برخی مردم به نان شب محتاجند و برخی نیاز به دارو و دکتر دارند حال اگر زائران پیاده حرکت نکند خودشان امکانات امکان تامین لوازم خویش را دارند و زیارت به صورت سوار مانع از اسراف و تبذیر نیز هست.
روشن است که برای پشتیبانی از انبوه زائران پیاده، خدمات و امکانات بسیاری مثل آب و غذا و امکانات رفاهی در مسیر و لوازم پزشکی برای درمان لازم دارند، لذا عاشقان اهل بیت علیهم السلام در مسیر از زائران استقبال میکنند و به نصب چادر و خدمترسانی به آنان میپردازند؛ آمارها حاکی است که در سال 1434 قمری شش هزار موکب برای پذیرایی از زائران برپا شد اگر مبلغ هزینه هر موکب را حدود 8 میلیون دینار در طول زیارت اربعین در نظر بگیریم مبلغی در حدود 48 میلیارد دینار هزینه شده است این اموال فراوان در حالی هزینه میشود که برخی مردم به نان شب محتاجند و برخی نیاز به دارو و دکتر دارند حال اگر زائران پیاده حرکت نکند خودشان امکانات امکان تامین لوازم خویش را دارند و زیارت به صورت سوار مانع از اسراف و تبذیر نیز هست.
پاسخ :
پرداخت هزینهها دو نوع است گاه واجب است و گاهی مستحب؛ انفاق واجب مثل پرداخت هزینه افراد تحت تکفل او و زکات و خمس و کفارات و آنچه به دلیل نظری در مورد خواص داده میشود، اما انفاق مستحبی مثل صدقه و تبرعات و اوقاف و آنچه فی سبیل الله هزینه میگردد.
در مورد انفاقهای واجب که برای تامین نیاز به فقرا و ایتام سادات و غیر آنان واجب است موسسات دینی دولتی و مردمی باید به گردآوری و هزینه کردن زکات و خمس و کفارات مالی در جای آن اقدام کنند و حق ندارند آن را در غیر از موارد تعیین شده حتی در شعائر حسینی هزینه کنند، امّا نذورات و انفاق های مستحب با انواع گونههای مختلف آن تابع نیت نذرکنندگان و هزینهکنندگان است و هر نیتی که نذر کردهاند باید طبق آن هزینه شود و انفاقهای داوطلبانه هم به اختیار خود اشخاص است که صرف چه کاری کنند.
اموالی که در مسیر اربعین و زیارت امام حسین علیهالسلام هزینه میشود مانند نذورات برای شعائر حسینی و اتفاقات داوطلبانه و صدقات و تبرعات و اوقاف خاص این مراسم است و کسی حق ندارد نذورات این راه را صرف کار دیگری کند یا مردم را به هزینه کردن اموال خود در کاری دیگر مجبور کند.
از این گذشته، بسیاری از این نذورات و هدایا از سوی فقرا و نیازمندانی است که عاشقانه در حد توان خود در این امور حسینی سهیم شوند. افزون بر این، فقرا نیز از این نذورات بهرهمند میشوند.
منبع: چراغ هدایت، رحمت الله ضیایی و مجتبی باقری، ناشر: سازمان حج و زیارت.
پرداخت هزینهها دو نوع است گاه واجب است و گاهی مستحب؛ انفاق واجب مثل پرداخت هزینه افراد تحت تکفل او و زکات و خمس و کفارات و آنچه به دلیل نظری در مورد خواص داده میشود، اما انفاق مستحبی مثل صدقه و تبرعات و اوقاف و آنچه فی سبیل الله هزینه میگردد.
در مورد انفاقهای واجب که برای تامین نیاز به فقرا و ایتام سادات و غیر آنان واجب است موسسات دینی دولتی و مردمی باید به گردآوری و هزینه کردن زکات و خمس و کفارات مالی در جای آن اقدام کنند و حق ندارند آن را در غیر از موارد تعیین شده حتی در شعائر حسینی هزینه کنند، امّا نذورات و انفاق های مستحب با انواع گونههای مختلف آن تابع نیت نذرکنندگان و هزینهکنندگان است و هر نیتی که نذر کردهاند باید طبق آن هزینه شود و انفاقهای داوطلبانه هم به اختیار خود اشخاص است که صرف چه کاری کنند.
اموالی که در مسیر اربعین و زیارت امام حسین علیهالسلام هزینه میشود مانند نذورات برای شعائر حسینی و اتفاقات داوطلبانه و صدقات و تبرعات و اوقاف خاص این مراسم است و کسی حق ندارد نذورات این راه را صرف کار دیگری کند یا مردم را به هزینه کردن اموال خود در کاری دیگر مجبور کند.
از این گذشته، بسیاری از این نذورات و هدایا از سوی فقرا و نیازمندانی است که عاشقانه در حد توان خود در این امور حسینی سهیم شوند. افزون بر این، فقرا نیز از این نذورات بهرهمند میشوند.
منبع: چراغ هدایت، رحمت الله ضیایی و مجتبی باقری، ناشر: سازمان حج و زیارت.