امام رضا علیه‌ السلام

ايمان عبارت است از: شناخت قلبى، اعتراف زبانى، عمل با اعضاء وجوارح.

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
اَلاْءيمانُ هُوَ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ اِقْرارٌ بِالّلِسانِ وَ عَمَلٌ بِالْأرْكانِ؛

امام رضا علیه‌ السلام

مؤمن، هرگاه خشمگين شود، غضبش او را از حق بيرون نمى برد و هرگاه خرسند شود، خوشنوديش او را به باطل نمى كشاند و هرگاه قدرت يابد، ب

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
اَلْمُؤمِنُ اِذا غَضِبَ لَمْ يُخْرِجْهُ غَضَبُهُ عَنْ حَقٍّ، وَ اِذا رَضِىَ لَمْ يُدْخِلْهُ رِضاهُ فى باطِلٍ، وَ اِذا قَدَرَ لَمْ يَأْخُذْ اَكْثَرَ مِنْ حَقِّهِ؛

امام رضا علیه‌ السلام

هيچ كافرى ما را دوست نمى دارد و هيچ مؤمنى دشمن ما نمى شود. هركس با محبّت ما اهل بيت بميرد، بر خداوند حتمى است كه او را در قيامت

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
لايُحِبُّنا كافِرٌ وَلا يُبْغِضُنا مُؤْمِنٌ، وَ مَنْ ماتَ وَهُوَ يُحِبُّنا كانَ عَلَى اللّه ِ حَقّا اَنْ يَبْعَثَهُ مَعَنا؛

امام رضا علیه‌ السلام

امام رضا علیه السلام در نوشته خود به مأمون، فرموده است: دوستى با دوستان خدا واجب است، همچنین دشمن داشتن و بیزارى جستن از دشمنان

امام رضا علیه السلام در نوشته خود به مأمون فرمودند:
حُبُّ اَوْلِیاءِ اللّه ِ واجِبٌ وَ کَذلِکَ بُغْضُ اَعْدائِهِمْ وَ الْبَرائَةُ مِنْهُمْ وَ مِنْ اَئِمَّتِهِمْ؛

امام کاظم علیه‌ السلام

«حكمت» را به نادانان ندهيد،كه به حكمت ظلم كرده ايد و آن را از اهلش دريغ نكنيد، كه به آنان ستم كرده ايد.

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
لاتَمْنَحُوا الْجُهّالَ الحِكْمَةَ فَتَظْلِمُوها، وَلاتَمْنَعُوها اَهْلَها فَتَظْلِمُوهُمْ؛

امام کاظم علیه‌ السلام

زراعت، در زمين هموار مى رويد، نه در سنگلاخ. حكمت هم در دل متواضع، آباد مى شود، نه در دل متكبّر و گردنكش.

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ الزَّرْعَ يَنْبُتُ فِى السَّهْلِ وَلايَنْبُتُ فِى الصَّفا، فَكَذلِكَ الْحِكْمَةُ تَعْمُرُ فِى الْقَلْبِ الْمُتَواضِعِ وَلاتَعْمُرُ فِى الْقَلْبِ الْمُتَكَبِّرِ الْجَبّارِ؛

امام کاظم علیه‌ السلام

اگر مردم در خوراك، ميانه روى داشته باشند، بدنهايشان استوار و سلامت مى شود.

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
لَوْ اَنَّ النّاسَ قَصَدُوا فِى الطَّعامِ لاَسْتَقامَتْ اَبْدانُهُمْ؛

امام کاظم علیه‌ السلام

«گوشت»، گوشت را مى روياند، هر كس يك لقمه «چربى» وارد بدن خود كند، به همان اندازه «درد» پديد مى آورد.

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
اَللَّحْمُ يُنْبِتُ اللَّحْمَ، مَنْ اَدْخَلَ جَوْفَهُ لُقْمَةَ شَحْمٍ اَخْرَجَتْ مِثْلَها داءً؛

امام کاظم علیه‌ السلام

اندوه بسيار، پيرى مى آورد.

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
كَثْرَةُ الْهَمِّ تُورِثُ الْهِرَمَ؛

امام کاظم علیه‌ السلام

هر كس پشت سر ديگرى، چيزى بگويد كه در او هست و مردم هم آن را مى دانند، او را غيبت نكرده است. هر كس پشت سر او چيزى بگويد كه در او

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
مَنْ ذَكَرَ رَجُلاً مِنْ خَلْفِهِ، بِما هُوَفيهِ مِمّا عَرَفَهُ النّاسُ لَمْ يَغْتَبْهُ، وَمَنْ ذَكَرَهُ مِنْ خَلْفِهِ، بِما هُوَ فيهِ مِمّا لا يَعْرِفُهُ النّاسُ اِغْتابَهُ، وَمَنْ ذَكَرَهُ بِما لَيْسَ فيهِ فَقَدْ بَهَتَهُ؛