کره جنوبی؛ چشم­ چرانی در سرویس­ های بهداشتی

چشم‌چرانی عبارت است از اشتغال ذهنی مکرر با تخیلات و اعمال مربوط به دید زدن افراد برهنه یا کسانی که در حال تعویض لباس یا فعالیت جنسی هستند.
 

چکیده : هنوز مدت زیادی از پخش خبر «جنون جنسی جوانان»[1] در کره جنوبی، در رسانه‌ها نگذشته بود که خبر دیگری از کره جنوبی نقل محافل شد: 8000 مأمور پلیس در پایتخت کره جنوبی مأمور پیدا کردن دوربین‌های مخفی پیداشده در سرویس‌های بهداشتی بانوان شده‌اند!

تعداد کلمات 1100 /  تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه

 

چشم‌چرانی یا تماشاگری جنسی (Voyeurism) عبارت است از اشتغال ذهنی مکرر با تخیلات و اعمال مربوط به دید زدن افراد برهنه یا کسانی که در حال تعویض لباس یا فعالیت جنسی هستند. در ضمن عمل دید زدن یا بعد آن، معمولاً خود ارضایی تا ارگاسم روی می‌دهد.
تماشاگری جنسی در اوان کودکی آغاز می‌شود و معمولاً مدتی طولانی تداوم می‌یابد. معمولاً قبل از ۱۵ سالگی شروع می‌شود و در مردها شایع‌تر است. مردان ۲۰ تا ۳۰ ساله که ترجیح می‌دهند زنانی را که نمی‌شناسند تماشا و ندرتاً از قربانی درخواست سکس می‌کنند.
 

- در طول یک دوره حداقل ۶ ماهه تخیلات برانگیزنده قوی و عودکننده جنسی، امیال شدید جنسی یا رفتارهای مربوط به مشاهده شخص بی‌خبری که برهنه، در حال کندن لباس یا مشغول عمل جنسی است وجود دارد.
- شخص بر اساس این تمایلات جنسی دست به عمل بزند یا این تمایلات یا خیال‌پردازی‌های جنسی سبب ناراحتی شدید یا بروز مشکلات بین فردی می‌شوند
- فرد حداقل ۱۸ ساله است.

فرد مبتلابه تماشاگری جنسی، نیاز غیرقابل مقاومت و تکرارشونده‌ای برای دید زدن دزدکی دیگران از پشت پنجره‌ها یا درها، در توالت‌های عمومی، پارک‌ها، یا ساحل‌های دریا دارد، و از تماشای رابطه جنسی دیگران بسیار لذت می‌برد.
افراد چشم‌چران انحرافات جنسی متعدد دارند که حتی از یک انحراف به دیگری هم عوض می‌شود. پنجاه‌درصد افرادی که به خاطر تماشاگری جنسی دستگیر می‌شوند، بازهم مرتکب اعمال مشابه می‌شوند. بیشتر آن‌ها اعمال پارافیلیک[3] جدی نشان نمی‌دهند ولی گاهی تجاوز یا قتل هم انجام می‌دهند و معمولاً به جرم ولگردی دستگیر می‌گردند. این بیماری در مراحل خفیف به دلیل محرومیت‌های جنسی، اقتصادی، فرهنگی است. و با بهبود شرایط این علائم از بین می‌روند اما در مراحل پیشرفته قابل توجیه نیست.
در مواردی که تماشاگری جنسی مربوط به فشار زندگی باشد، وقتی فشار روانی از بین برود، الزام آن‌ها به این کار نیز کاهش می‌یابد. بااینکه علائم اختلالات روانی شدید به‌ندرت در تماشاگران جنسی مشاهده می‌شود، اما معمولاً روابط دگر جنس گرایانه رضایت بخشی ندارند.
مبتلایان به تماشاگری جنسی هم مانند مبتلایان به عورت نمایی مرد هستند و از انجام یک عمل جنسی ممنوع ارضا می‌شوند. همچنین تماشاگر جنسی، مانند عورت نما معمولاً بی‌خطر است و چنانچه دیده شود، پا به فرار می‌گذارد. بااین‌وجود در مواردی، معمولاً بعد از احساس تحریک با برانگیختگی شدید، تماشاگر جنسی حضور خود را بر ملأ می‌کند. برای مثال ممکن است آلت تناسلی خود را نشان دهد و از قربانی خود بخواهد تا آن را لمس یا با آن استمناء کند. در مواردی دیده‌شده که تماشاگر جنسی سعی کرده قربانی خود را به نزدیکی جنسی وادارد، اما چنین مواردی نادر است.
 

هر نابهنجاری جنسی رویکرد منفردی را می‌طلبد، اما چند اصل کلی وجود دارد. اغلب نابهنجاری‌های جنسی در تجربیات کودکی ریشه‌دارند و با حقارت‌های آن دوران مرتبط است. اگر فردی در دوران کودکی مورد سوءاستفاده جنسی قرار بگیرد، احتمال دوام این رفتار در بزرگسالی یا برعکس مورد استفاده قرار دادن یا قربانی کردن دیگران وجود دارد. بعدازاینکه نابهنجاری جنسی تثبیت شد، مزمن می‌شود.
در مورد علل چشم‌چرانی نظریه‌های بسیاری است که مهم‌ترین آن‌ها نظریه ویلهلم اشتگل است.
ویلهلم اشتگل، محرومیت‌های جنسی را عامل این بیماری دانسته و معتقد است، محرومیت‌های جنسی باعث می‌شود که (لیبیدو)[4] در اعصاب چشم متمرکز شود، با این تمرکز، بستگی عصب چشم با اعصاب جنسی توسعه‌یافته و شخص از چشم‌چرانی لذت می‌برد و با دیدن اندام جنس مخالف تحریک می‌شود.
 برخی از روان‌شناسان، بیشترین عامل بروز این بیماری در مردان را حس خودنمایی زنان می‌دانند. مردان به‌طور طبیعی نسبت به زیبایی و اندام جنس مخالف حساس‌اند وزنانی که بابی حجابی خود و آرایش‌های کاذب، لباس‌های عجیب‌وغریب، تنگ و نازک زینت‌بخش کوچه و برزن شده‌اند و اسرار زنانگی و جسمانی خود را در معرض دید چشمان هوس‌بازان قرار داده‌اند، زمینه‌ای را برای تمرین قدرت زیباشناختی مردان فراهم کرده‌اند.
نظریه دیگری اعلام می‌دارد که افراد مبتلابه نابهنجاری‌های جنسی، نقص کنترل کلی دارند. آن‌ها به‌جای اینکه فقط یک رفتار نابهنجار جنسی را اکتساب کرده باشند از یک نابهنجاری جنسی به سراغ دیگری می‌روند، یا رفتارهای بیش از یک طبقه را انجام می‌دهند.
 

از پنج روش درمانی جهت کمک به ایجاد توازن در مکانیزم‌های کنترل داخلی این بیماران استفاده می‌شود. کنترل خارجی نظیر زندان و اقدامات تأمینی، کاهش انگیزه‌ها و تکانه‌های جنسی به‌وسیله دارو، درمان بیماری‌های همراه روان‌پزشکی، درمان‌های شناختی- رفتاری و درمان روانکاوی ازجمله اقداماتی است که برای این‌گونه از بیماران انجام می‌شود. درمان افراد مبتلابه نابهنجاری جنسی خیلی سخت است؛ زیرا این افراد اغلب مایل نیستند رفتار لذت‌بخش خود را ترک کنند یا خیلی خجالت می‌کشند کمک بخواهند. هنر درمان انتخاب روش مناسب و تعدیل و ترکیب چند روش درمانی برای هر بیمار خاص است.
اکثر منحرفان جنسی چندین نوع انحراف را در طول زمان تجربه می‌کنند؛ بنابراین توجه به مشکلات عاطفی و خانوادگی و حمایت‌های روانی و اجتماعی از آسیب‌دیدگان سوءاستفاده‌های فیزیکی و جنسی در خانواده و جامعه، پررنگ شدن نقش مددکاران اجتماعی در مدارس و مراکز آموزشی و همچنین بازداشتگاه‌ها می‌تواند از تبدیل انحراف جنسی خفیف به انحرافات شدیدتر جلوگیری کند و از تبدیل این افراد به بزه‌کارانی خطرناک‌تر پیشگیری نماید.

نویسنده: خانم حدیثه اسفندیار

 منابع:
1. بهمن نجاریان و همکاران (۱۳۹۰)، روان‌شناسی مرضی، آروین جی. سارافون؛ باربارا آر. ساراسون (۲۰۰۵). انتشارات رشد.
2. آریا حجازی و دیگران (1388)، گزارش یک دیگرآزارگری جنسی به همراه برخی پارافیلیا، نشریه علمی‌پزشکی قانونی.
3. سایت روان­شناسی روان راهنما.
 

پی نوشت : 
[1]. به گزارش گاردین هرگز جوان‌هایشان سیر نمی‌شوند و روزبه‌روز ارضای جنسی جوانان کره‌ای سخت می‌شود. این جوانان در خیابان و اماکن خصوصی به‌صورت مخفیانه از زن‌ها و در حالات مختلف عکس می‌گیرند و در سایت‌های مستهجن اقدام به پخش آن می‌کنند.
[2]. DSM-5 (که قبلاً به‌عنوان DSM-V شناخته می‌شده است) نسخه پنجم برنامه‌ریزی‌شده از انجمن روان‌پزشکی آمریکا است و درواقع یک راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی است. DSM-5 در روان‌پزشکی آمریکا یک استاندارد بسیار مهم محسوب می‌شود و در سطح جهان نیز به‌عنوان منبعی معتبر، مورداستفاده روان‌پزشکان قرار می‌گیرد.
[3]. پارافیلیا مجموعه‌ای از تظاهرات نابه‌هنجار تمایلات جنسی هستند که معمولاً با خشونت همراه است.
[4]. رایج‌ترین کاربرد واژه لیبیدو (زیست‌مایه) در معنی شور و هوس جنسی است. لیبیدو یا زیست‌مایه ازنظر زیگموند فروید عاملی غریزی است و پر از انرژی در درون نهاد که تمایل به بقا و فاعلیت دارد. به نظر او لیبیدو انرژی روانی-جنسی است. منبع آن اروس یعنی مجموع غرایز زندگی است. لیبیدو با مرگ می‌جنگد و می‌کوشد انسان را در هر زمینه به پیروزی برساند. این نیرو را شهوت نیز می‌نامند. لیبیدو بیش از هر چیز معنای جنسی دارد.