واژگان مرتبط با مفهوم «خودکشی»

چکیده: در ادبیات روانشناسی و نیز جامعه شناسی، در هنگام بررسی مسئله «خودکشی»، از اصطلاحاتی بهره گرفته می شود که فهم درست این واژگان در تحلیل این مسئله نقش بسزایی دارند. در این نوشتار با این دست از واژگان آشنا خواهید شد. با ما همراه باشید.

تعداد کلمات 700 / تخمین زمان مطالعه 4 دقیقه

 این اصطلاح توصیف کننده اشخاصی است که به لحاظ فکری و به شکل نشخوار ذهنی با مفاهیم خودکشی، مرگ و بی ارزش بودن زندگی درگیرند، هرچند هنوز اقدامی برای از میان بردن خود صورت نداده اند. ارزیابی افکار خودکشی گرایانه و رفتارهایی که ممکن است متعاقب آن صورت پذیرد، حوزه ای است که برای تمامی درمانگران بالینی اهمیت حیاتی دارد، کوتاهی در پرداختن به آن خطرات بسیاری را به همراه داشته و عواقب وخیم و غم انگیزی را می تواند به دنبال داشته باشد. به گفته تون هزینگن (۲۰۰۱) گذر از افکار خودکشی به نقشه کشیدن، در ۳۲ درصد افراد داری فکر خودکشی و گذر از نقشه کشی به اقدام، در ۷۲ درصد افراد دارای نقشه خودکشی صورت می گیرد، در نتیجه ۲۶ درصد افرادی که فکر خودکشی را گزارش می کنند، در نهایت به سوی اقدام خودکشی می روند.
 

کسلر (۲۰۰۹) ژست خودکشی را، اقدام به رفتارهای خود آسیب رسان تعریف کرده که با هدف برقراری ارتباط با دیگران صورت می گیرد. این ارتباط معیوب، معمولا با هدف جلب توجه دیگران و دست یابی به اهداف خاصی بوده و قصد واقعی برای کشتن خود در آن وجود ندارد.
 

 تهدید به خودکشی، شامل نشانه های شفاهی یا رفتاری حاکی از آسیب زدن به خود توسط فرد است. معمولا انگیزه و تشخیص شدت خودکشی با اهمیت است و باید جدی گرفته شود. تهدید به خودکشی، ابزاری است که فرد آن را به کار می گیرد تا این مطلب را به دیگران ابراز و تفهیم کند که احتمال وقوع عمل خودکشی گرایانه با سایر رفتارهای مرتبط با خودکشی برای وی در آینده نزدیک وجود دارد. بسیاری از این پژوهش ها دال بر آن است که عمل خودکشی نوعی کمک خواهی و بیانگر شرایط فردی یا اجتماعی فرد درگیر است که قادر به تحمل آن نبوده و یا در مقابل آن نسبت به دیگران آسیب پذیر است.
تهدید به خودکشی می تواند اهمیتی برابر با اقدام به خودکشی داشته باشد. پژوهش ها نشان می داده اند، ۸۰ درصد اشخاصی که اقدام به خودکشی می کنند، به نحوی دیگران را از تصمیم خود آگاه می سازند. در واقع صحبت بیمار پیرامون خودکشی، می تواند نوعی درخواست کمک و آخرین نشانه در پیشروی به سوی خودکشی قلمداد شود، به طوری که از نظر اشنایدمن، از هر ده نفر اقدام کننده به خودکشی، ۸ نفر قبل از کشتن خود، هشدار روشنی مبنی بر قصد خود ابراز می کنند.
 

 اقدام به خودکشی عملی عمدی محسوب می شود و به منظور خاتمه بخشیدن به زندگی خود تعریف می شود که منجر به مرگ کامل نشده. این اصطلاح زمانی به کار برده می شود که خودکشی انجام می گیرد، اما منجر به مرگ نمیشود و معمولا توصیف کننده کسانی است که در کشتن خود مطمئن نبوده و نسبت به آن تردید دارند. اقدام به خودکشی بیشتر به منظور رسیدن به هدفی خاص صورت می گیرد، بنابراین ممکن است این افراد زمینه را به گونه ای فراهم سازند که نجات یابند، هرچند در برخی از موارد ممکن است فریادرسی نداشته باشند. در همین زمینه کسلر (۲۰۰۹) معتقد است در ارزیابی رفتارهای خودکشی گرایانه تمایز میان این که در ارتکاب به رفتار خطرناک و تهدیدکننده، هدف فرد مردن می باشد یا نه، بسیار ضروری است. افرادی که واقعا نیت مردن دارند، در اقدامات مرگ آورتری از «خود جراحتی» درگیر می شوند و به احتمال بیشتری خواهند مرد، در حالی که اقدام کنندگان، احتمال بیشتری دارد از مرگ ناشی از آن رهایی یابند. هرچند تمایل واقعی فرد اقدام کننده به مرگ همیشه صفر نیست و ممکن است
همواره سطوحی از آرزوی خاتمه دادن به زندگی اش را تجربه کند.
 

 خودکشی کامل یا خودکشی موفق، به معنی عمل کشتن خویش و پایان دادن موفق به زندگی است. خودکشی کامل در سنین زیر ۱۲ سال نادر است. شواهد تحقیقی نشان می دهد که بیش از ۹۰ درصد کسانی که ارتکاب به خودکشی موفقیت آمیز داشته اند، هنگام مرگ دارای یک اختلال روانی با سوی مصرف مواد می باشند. همچنین به نظر می رسد دسترسی به وسایل متفاوت خودکشی با توجه به میزان مهلک بودن آنها، می توان نقش تعیین کننده ای در خودکشی موفقیت آمیز داشته باشد.