چگونه برای یک جمعیت زیاد سخنرانی کنیم؟ (بخش دوم)

د. قبل از رفتن به روی صحنه، اضطراب را از خود دور کنید. آدرنالین می تواند اضطراب شما را تا حد زیادی کاهش داده و انرژی تان را افزایش دهد. سعی کنید قبل از حضور در محل سخنرانی با انجام برخی حرکات ورزشی خیلی سبک و یا گوش دادن به یک موسیقی آرام، به ترشح این هورمون کمک کنید. مطمئن باشید وقتی با چهره های مخاطبان خود روبرو شوید، اضطرابتان کاهش یافته و آرام تر خواهید شد.

ه. برای آرامش اعصابتان نفس عمیق بکشید. ممکن است این توصیه را هزاران بار شنیده باشید ولی در هر حال باید بدانید نفس عمیق و کنترل شده به آرامش شما کمک زیادی خواهد نمود. با 4 شماره نفس خود را به درون ریه ها هدایت کنید (دم)، سپس 4 شماره نفس خود را حبس کنید و در نهایت با 4 شماره عمل بازدم را انجام دهید. این کار را چند مرتبه تکرار کنید تا اثر آرام بخشی اش را به طور کامل حس کنید.
از نفس کشیدن های خیلی عمیق و سریع به شدت اجتناب کنید زیرا ممکن است به یک مشکل تنفسی به نام هیپوفروتیلاسیون، منجر شود.
 

الف. به چهره مخاطبین خود نگاه کنید. وقتی یکی از مخاطبان به چهره شما خیره می شود، شاید وسوسه شوید تا روی خود را از او بر گردانید، اما باید بدانید نگاه کردن مستقیم به چشمان مخاطب، حس اعتماد به نفس را در شما تقویت خواهد کرد. پس خیلی مطمئن و چهار شانه بایستید و به چشمان مخاطبین خود نگاه کنید.
 
ب. تصور کنید برای دوستان خود سخنرانی می کنید. فکر کردن درباره تمام افراد حاضر در محل سخنرانی و عکس العمل های احتمالی آن ها می تواند شما را به شدت عصبی و مضطرب نماید. به جای این افکار، تصور کنید قرار است برای افرادی صحبت کنید که همه آن ها را از قبل می شناسید. این روش به شما کمک می کند تا آرام تر شده و اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنید.

 ج. با یک سرعت نرمال صحبت کنید. برخی افراد عادت دارند خیلی با شتاب و عجله حرف بزنند. شاید یکی از دلایل اصلی این نوع صحبت کردن، اضطراب باشد. معمولاً افرادی که از سخنرانی در جمع دچار استرس می شوند سعی می کنند با سریع حرف زدن، هر چه زودتر سخنرانی را تمام کنند. صحبت کردن سریع موجب می شود مخاطب نتواند آنگونه که شایسته است متوجه سخنرانی شود. از سوی دیگر باید مراقب باشید که بیش از حد آرام صحبت نکنید. آرام حرف زدن نیز مانند تند صحبت کردن مناسب نیست چرا که باعث خستگی و حواس پرتی مخاطب خواهد شد. در واقع تنها کافی است با همان سرعتی که با دوستان خود صحبت می کنید، به ایراد سخنرانی بپردازید.
اگر می خواهید سرعت سخنرانی تان خیلی استاندارد و دقیق باشد لازم است در هر دقیقه 190 کلمه را بیان کنید.

د. بلند حرف بزنید تا همه صدای شما را بشنوند. وقتی برای یک جمعیت زیاد سخنرانی می کنید، لازم است به نحوی صحبت کنید تا تمام مخاطبان بتوانند صدای شما را بشنوند. سعی کنید در تمام طول سخنرانی با صدای بلند صحبت کنید، کلمات را شمرده شمرده و واضح بیان کنید. تمام تلاش خود را بکنید تا تن صدای خود را متناسب با مطلب، بالا و پایین کنید. در صورت امکان حتماً از میکروفن استفاده کنید. اگر به هر دلیلی امکان استفاده از میکروفن وجود نداشت، لازم است بلندتر از حد معمول صحبت کنید تا صدایتان به همه برسد. البته به هیچ عنوان داد نزنید!
قبل از شروع سخنرانی، برای گرم شدن صدای خود جملات دشواری را چندین بار تکرار کنید. مثلاً این جملات را با خود بگویید: "لای رولت رنده لیمو رفته" و یا " تاجر تو چه تجارت می کنی ، تو را چه که چه تجارت می کنم؟"
 
ه. از تماس چشمی غافل نشوید. اگر در میان جمعیت، برخی از اعضای خانواده و یا دوستانتان حضور دارند، به آن ها نگاه کنید. دریافت یک تشویق ساده مانند تکان دادن سر به نشانه تأیید و یا یک لبخند موجب می شود تا حس اعتماد به نفس شما تقویت شود. اگر هیچ آشنایی در جمعیت حاضر نیست، چند نفر از مخاطبان خود را انتخاب کنید و سعی کنید به صورت دوره ای و به نوبت با آن ها تماس چشمی برقرار کنید. با این کار ارتباط مخاطب با شما تقویت شده و در نتیجه مطالب بهتر منتقل خواهند شد.
اگر از برقراری تماس چشمی با مخاطبان خود ترس دارید، سعی کنید به جای نگاه کردن به در و دیوار، به سرهای حاضرین در جلسه بنگرید. هرگز نگاه خود را به زمین و یا سقف ندوزید.

و. با هیجان صحبت کنید. از صحبت کردن با تن ثابت و یکنواخت به شدت اجتناب کنید. در یک مکالمه عادی، معمولاً افراد با تکان دادن دست ها، حرکت دادن بدن و حرکات صورت، سعی می کنند احساسات و هیجانات خود را نشان دهند. شما نیز به عنوان یک سخنران لازم است هیمن طور عمل کنید و هیجانات خود را نشان دهید. با حرکات و تن صدایتان اشتیاق و علاقه خود به مطالبی که ارائه می دهید را به مخاطب خود نشان دهید.
ابراز هیجانات موجب می شود مخاطب با شما ارتباط برقرار کند. البته در هنگام ابراز هیجانات باید به نوع مخاطب خود توجه نمایید. در محافل رسمی لازم است مقداری رسمی تر صحبت کنید و هیجانات خود را خیلی کنترل شده ابراز نمایید.
 
ز. هر وقت نیاز داشتید، مکث کنید. سکوت، خصوصاً اگر هدفمند باشد، اصلاً بد نیست. اگر اضطرابتان بالا رفت و یا رشته مطالب از دستتان خارج شد، چند ثانیه مکث کنید تا بتوانید افکارتان را جمع و جور کنید. یا اگر مطلب مهم و یا دشواری را بیان کردید می توانید به مدت چند ثانیه سکوت کنید تا مخاطب فرصت هضم مطالب را پیدا کند.
 
ح. اگر در صحبت کردن دچار اشتباه شدید، سخنرانی خود را ادامه دهید. فراموش کردن کلمات و تپق زدن می تواند برای بسیاری از افراد ترسناک باشد. به خاطر داشته باشید که ممکن است هر کسی اشتباه کند. باید بدانید این اشتباه نزد خودتان به مراتب بزرگتر از آن چیزی است که مخاطب می بیند. وقتی اشتباه می کنید، به جای توقف سخنرانی و یا ترک کردن صحنه، یک نفس عمیق بکشید و سخنان خود را ادامه دهید. هرگز بر اشتباه خود تمرکز نکنید و سعی کنید در انتقال مطالب به مخاطب تلاش نمایید.  
هیچ کس کامل نیست و شما نیز نباید از خودتان انتظار داشته باشید که سخنرانی تان عالی باشد! برای خوب بودن کافی است خودتان باشید.