راهکارهایی در مورد فرار کردن کودکان (بخش اول)

در طول دوران نوپایی کودک تان احتمالاً دیده‌اید به محض اینکه کودک تان را از ماشین بیرون می‌آورید و روی پیاده‌رو پایین می‌گذارید، او ناگهان پا به فرار می‌گذارد. اما کودک تان فرار نمی‌کند تا به عمد بدرفتاری کند یا از شما سرپیچی کند، او فقط حس جدیدی از استقلال را در ترکیب با پاهایی که می‌توانند بدوند به دست آورده است. کودکان نوپا عاشق احساس آزاد بودن و دویدن در اطراف شان هستند و تا زمانی که شما محل دویدن شان را کنترل می‌کنید می‌توانید این احساس را تشویق کنید. اما برای کنترل و پیشگیری از خطرات احتمال فرارهای ناگهانی کودک چه کاری می‌توانید انجام دهید؟ هرچند هیچ میزان آموزش تضمین نمی‌کند که کودک نوپایتان همیشه به همان اندازه‌ای که باید، محتاط باشد، اما حیاتی است که شما مسئولیت حفظ ایمنی او را برعهده بگیرید.
 

اگر در فضای ایمن و بازی هستید که می‌توانید کودک نوپای خود را ببینید و او هم می‌تواند شما را ببیند، اشکالی ندارد که اجازه دهید جلوتر از شما بدود. اغلب اوقات، اگر شما فریاد نزنید یا به دنبالش ندوید، او خودبه‌خود می‌ایستد، برای دیدن واکنش شما به سمت تان نگاه می‌کند و اگر ببیند که به دنبالش نمی‌روید، به سمت شما برمی‌گردد. اما اگر در محل شلوغ یا نزدیک ماشین‌ها هستید ریسک نکنید، پس بهتر است همپای کودک نوپایتان بدوید، چون بچه‌ها در این سن دوست دارند پنهان شوند و اینکه اجازه دهید از افق دیدتان خارج شوند خیلی خطرناک است و شما هرگز خودتان را نخواهید بخشید اگر کودک تان در میان جمعیت گم شود.
 

به فرزندتان اجازه دهید که در یک محل امن مانند پارکی که در آن از ماشین‌ها در امان است و شما می‌توانید او را از دور ببینید، آزادانه و با سرعتی که خودش می‌خواهد بدود. اما حتی در یک پارک هم جاهایی وجود دارد که باید از دویدن او در آنجا جلوگیری کنید. برای مثال در بوته‌ زار یا در جاهای گل‌ آلود، اما او این محدودیت‌ها را راحت‌تر می‌پذیرد و سریع‌ تر یاد می‌گیرد که خودش مراقب باشد اگر، مکان‌های زیادی وجود داشته باشد که او مجاز است و حتی تشویق می‌شود که در آنها بدود. پیامی که باید به کودک تان انتقال دهید این است که دویدن خوب است اگر، در زمان مناسب و در محل مناسب باشد.
 

کودکان نوپا اغلب وقتی در خارج از خانه مشغول انجام کاری هستید پا به فرار می‌گذارند، زیرا حوصله‌ شان سر رفته است یا می‌خواهند توجه شما را جلب کنند. سعی کنید کودک تان را در کاری که انجام می‌دهید شرکت دهید تا برایش جالب‌ تر شود. مثلاً وقتی از او می‌خواهید تا کمک کند که کالسکه‌اش را هل بدهید. این باعث می‌شود او احساس کند کار مهمی انجام می‌دهد. یا می‌توانید من به کودک بگویید که دست تان را بگیرد، زیرا شما نمی‌دانید کجا می‌روید و اگر او دست تان را نگیرد گم می‌شوید. چون حالا که کودک شما کمی بزرگ‌تر شده است، از اینکه می‌تواند کمک کند خوشحال می‌شود و ممکن است از این حرف که شما ممکن است گم شوید از خنده غش کند.
 
همچنین سعی کنید با همراه بردن اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش، سرعت کودک خود را کم کنید. در دست گرفتن اسباب‌ بازی برای تقویت مهارت‌های حرکتی کودک تان هم عالی است و یا هنگام خرید از او بخواهید به شما کمک کند تا یک خوشهٔ موز خوب انتخاب کنید یا چای پرتقال‌ها را در میوه‌ فروشی به شما نشان دهد، چون کودکان نوپا عاشق کمک کردن هستند.
 

قبل از بیرون رفتن برای انجام کاری در خارج از خانه به کودک نوپای خود بگویید که انتظار دارید او چگونه رفتار کند. اما اطمینان حاصل کنید که واقعاً آن را به روشنی و با جزئیات برایش توضیح می‌دهید. به جای گفتن «می‌تونی مثل یک پسر بزرگ دست من رو بگیری؟» بگویید: «یادت باشه وقتی توی بازار هستیم، باید دست من رو بگیری». همچنین به یاد داشته باشید که عباراتی مانند «پسر بزرگ» اغلب نتیجهٔ معکوس می‌دهد، چوت کودکان نوپا خیلی راحت برمی‌گردند و می‌گویند: «من نمی‌خوام یه پسر بزرگ باشم!» و نتیجهٔ کار از بین می‌رود.
 

برای کودک نوپای خود کتاب‌هایی در مورد اهمیت نزدیک ماندن به شما بخوانید یا شعری دربارهٔ ایمنی بسازید تا اهمیت آن را به او بفهمانید، اما این کار را فقط بعد از آن انجام دهید که هر روش دیگری را امتحان کرده‌اید، چون این نوع کارها آخرین چاره هستند، زیرا کودکان با عمل کردن و بازی کردن بهتر از هر روش دیگری مفاهیم را می‌آموزند. همچنین وقتی در بیرون از خانه هستید راه‌های بسیار بهتری برای آموزش کودک نوپایتان به نزدیک ماندن به شما دارید.

ادامه دارد...

منبع: سایت مادرشو