11111.jpg "آنچه باید درباره حرف زدن در کودکان بدانیم (بخش دوم)")
لازم نیست بی‌وقفه حرف بزنید اما هر وقت با کودک تان هستید با او صحبت کنید.
۲۵ تا ۳۶ ماهگی: کودک نوپای شما ممکن است مدتی برای پیدا کردن حجم و بلندی صدای مناسب برای صحبت کردن درگیر باشد اما خیلی زود آن را پیدا می‌کند. همچنین از این سن استفاده از ضمایری مثل من یا شما را یاد می‌گیرد. در فاصلهٔ دو تا سه سالگی دایرهٔ واژگان کودک شما وسیع‌تر می‌شود و بیشتر چیزهایی را که به او می‌گویید می‌فهمد. او اسم‌ها و فعل‌ها را به هم می‌چسباند تا جملاتی بسازد مثل «من الان میرم». وقتی کودک تان به سه سالگی می‌رسد ممکن است به یک سخنگوی ماهر تبدیل شده باشد. او قادر خواهد بود که یک گفت‌وگوی ادامه دار با شما داشته باشد و شما هم بیشتر چیزهایی را که می‌گوید خواهید فهمید، حتی وقتی از کودک تان بیشتر از یک کار می‌خواهید، دیگر می‌تواند آن را بفهمد.
با او صحبت کنید: لازم نیست بی‌وقفه حرف بزنید اما هر وقت با کودک تان هستید با او صحبت کنید. کاری که انجام می‌دهید را برایش توضیح دهید، به اشیا اشاره کنید، از او سؤال بپرسید و ترانه ای برایش بخوانید. استفاده از زبان روشن و ساده ایرادی ندارد، اما در برابر وسوسهٔ غان و غون کردن مقاومت کنید. کودک با شنیدن صحبت کردن صحیح شما زبان صحیح را یاد می‌گیرد.
برایش کتاب بخوانید: کتاب خواندن روشی عالی برای آشنا کردن کودک با واژگان جدید، کنار هم قرارگیری جملات و روایت داستان‌هاست. وقتی او هنوز یک کودک است از شنیدن صدای شما لذت خواهد برد، وقتی یک کودک نوپا می‌شود از داستان‌ها و تصاویر کتاب‌ها لذت می‌برد و وقتی یک کودک پیش دبستانی می‌شود ممکن است او به شما بگوید که داستان یک کتاب چیست.
به حرف‌هایش گوش کنید: وقتی کودک تان با شما صحبت می‌کند، سعی کنید شنوندهٔ خوبی باشید. به او نگاه کنید و واکنش‌های بجایی نشان دهید. وقتی کودک بداند شما به چیزهایی که می‌گوید علاقه دارید، احتمال بیشتری وجود دارد که صحبت کند.
برخی نشانه‌هایی که در سن‌های مختلف کودکتان لازم است به آنها توجه کنید شامل موارد زیر است:
شش تا ۱۲ ماهگی: کودک هیچ صدایی تولید نمی‌کند یا با شما ارتباط چشمی برقرار نمی‌کند، اصوات صداداری مثل «اَه، اِه و اُه» را بیان نمی‌کند، در شش ماهگی به اسمش یا صداهایی که می‌شنود واکنشی نشان نمی‌دهد، در ۹ ماهگی غان و غون نمی‌کند یا در ۱۲ ماهگی کلمات منفردی مثل ماما یا بابا را نمی‌گوید.
۱۳ تا ۱۸ ماهگی: کودک برای نشان دادن چیزها به شما آنها را با انگشت نشان نمی‌دهد، کلمات جدیدی یاد نمی‌گیرد، تا ۱۸ ماهگی حداقل شش کلمه را یاد نگرفته است یا مهارت‌های زبانی را که قبلاً داشته از یاد برده است.
۱۹ تا ۲۴ ماهگی: تا ۲۴ ماهگی کودک به اعضای بدن اشاره نمی‌کند، نمی‌تواند دستورات ساده را دنبال کند، نمی‌تواند کلمات و رفتارها را تقلید کند یا تنها از کلمات منفرد استفاده می‌کند.
۲۵ تا ۳۶ ماهگی: تا ۳۶ ماهگی کودک شروع به استفاده از عبارات دو یا سه کلمه‌ای نکرده است، نمی‌تواند دستورات ساده را دنبال کند، نامنسجم صحبت می‌کند یا فهم صحبت‌هایش دشوار است.
اگر کودک لکنت زبان دارد، ضرورتاً به معنای وجود مشکلی نیست. لکنت زبان یک مرحلهٔ نرمال است، به ویژه از آن رو که توانایی گفت‌وگوی او با این سرعت در حال رشد است. گاهی کودک برای گفتن چیزی به شما آن‌قدر هیجان‌زده است که نمی‌تواند کلمات را با سرعت کافی بیان کند. اما اگر لکنت زبان او پس از چهار سالگی ادامه پیدا کرد یا اگر به قدری شدید است که برای بیان کلمات به فکش فشار می‌آورد یا صورتش کج و معوج می‌شود با پزشک او در این مورد صحبت کنید. اگر لکنت زبان در یک کودک دبستانی بیشتر از شش ماه ادامه داشته باشد، بیشتر مدارس وضعیت کودک را مورد ارزیابی قرار می‌دهند.
منبع : سایت مادرشو
۲۵ تا ۳۶ ماهگی: کودک نوپای شما ممکن است مدتی برای پیدا کردن حجم و بلندی صدای مناسب برای صحبت کردن درگیر باشد اما خیلی زود آن را پیدا می‌کند. همچنین از این سن استفاده از ضمایری مثل من یا شما را یاد می‌گیرد. در فاصلهٔ دو تا سه سالگی دایرهٔ واژگان کودک شما وسیع‌تر می‌شود و بیشتر چیزهایی را که به او می‌گویید می‌فهمد. او اسم‌ها و فعل‌ها را به هم می‌چسباند تا جملاتی بسازد مثل «من الان میرم». وقتی کودک تان به سه سالگی می‌رسد ممکن است به یک سخنگوی ماهر تبدیل شده باشد. او قادر خواهد بود که یک گفت‌وگوی ادامه دار با شما داشته باشد و شما هم بیشتر چیزهایی را که می‌گوید خواهید فهمید، حتی وقتی از کودک تان بیشتر از یک کار می‌خواهید، دیگر می‌تواند آن را بفهمد.
کمک به کودک در یادگیری حرف زدن
شما می‌توانید با فراهم کردن محیط زبانی غنی و پرورش‌دهنده به گسترش مهارت‌های زبانی فرزندتان کمک کنید. مهم‌ترین کارهایی که می‌توانید انجام دهید شامل موارد زیر است:با او صحبت کنید: لازم نیست بی‌وقفه حرف بزنید اما هر وقت با کودک تان هستید با او صحبت کنید. کاری که انجام می‌دهید را برایش توضیح دهید، به اشیا اشاره کنید، از او سؤال بپرسید و ترانه ای برایش بخوانید. استفاده از زبان روشن و ساده ایرادی ندارد، اما در برابر وسوسهٔ غان و غون کردن مقاومت کنید. کودک با شنیدن صحبت کردن صحیح شما زبان صحیح را یاد می‌گیرد.
برایش کتاب بخوانید: کتاب خواندن روشی عالی برای آشنا کردن کودک با واژگان جدید، کنار هم قرارگیری جملات و روایت داستان‌هاست. وقتی او هنوز یک کودک است از شنیدن صدای شما لذت خواهد برد، وقتی یک کودک نوپا می‌شود از داستان‌ها و تصاویر کتاب‌ها لذت می‌برد و وقتی یک کودک پیش دبستانی می‌شود ممکن است او به شما بگوید که داستان یک کتاب چیست.
به حرف‌هایش گوش کنید: وقتی کودک تان با شما صحبت می‌کند، سعی کنید شنوندهٔ خوبی باشید. به او نگاه کنید و واکنش‌های بجایی نشان دهید. وقتی کودک بداند شما به چیزهایی که می‌گوید علاقه دارید، احتمال بیشتری وجود دارد که صحبت کند.
تأخیر در حرف زدن کودک
شما بهترین شخص برای برآورد رشد زبانی کودک تان هستید. اگر کودک تان هر کدام از علائم زیر را نشان می‌دهد و شما احساس نگرانی می‌کنید بهتر است احتمال تأخیر در رشد زبانی یا مشکل شنوایی را با پزشک کودک مطرح کنید. پزشک ممکن است کودک را برای ارزیابی به یک متخصص زبان گفتاری کودکان ارجاع دهد یا ممکن است خود او کودک را به یک مرکز غربالگری مشکلات زبانی معرفی کند.برخی نشانه‌هایی که در سن‌های مختلف کودکتان لازم است به آنها توجه کنید شامل موارد زیر است:
شش تا ۱۲ ماهگی: کودک هیچ صدایی تولید نمی‌کند یا با شما ارتباط چشمی برقرار نمی‌کند، اصوات صداداری مثل «اَه، اِه و اُه» را بیان نمی‌کند، در شش ماهگی به اسمش یا صداهایی که می‌شنود واکنشی نشان نمی‌دهد، در ۹ ماهگی غان و غون نمی‌کند یا در ۱۲ ماهگی کلمات منفردی مثل ماما یا بابا را نمی‌گوید.
۱۳ تا ۱۸ ماهگی: کودک برای نشان دادن چیزها به شما آنها را با انگشت نشان نمی‌دهد، کلمات جدیدی یاد نمی‌گیرد، تا ۱۸ ماهگی حداقل شش کلمه را یاد نگرفته است یا مهارت‌های زبانی را که قبلاً داشته از یاد برده است.
۱۹ تا ۲۴ ماهگی: تا ۲۴ ماهگی کودک به اعضای بدن اشاره نمی‌کند، نمی‌تواند دستورات ساده را دنبال کند، نمی‌تواند کلمات و رفتارها را تقلید کند یا تنها از کلمات منفرد استفاده می‌کند.
۲۵ تا ۳۶ ماهگی: تا ۳۶ ماهگی کودک شروع به استفاده از عبارات دو یا سه کلمه‌ای نکرده است، نمی‌تواند دستورات ساده را دنبال کند، نامنسجم صحبت می‌کند یا فهم صحبت‌هایش دشوار است.
اگر کودک لکنت زبان دارد، ضرورتاً به معنای وجود مشکلی نیست. لکنت زبان یک مرحلهٔ نرمال است، به ویژه از آن رو که توانایی گفت‌وگوی او با این سرعت در حال رشد است. گاهی کودک برای گفتن چیزی به شما آن‌قدر هیجان‌زده است که نمی‌تواند کلمات را با سرعت کافی بیان کند. اما اگر لکنت زبان او پس از چهار سالگی ادامه پیدا کرد یا اگر به قدری شدید است که برای بیان کلمات به فکش فشار می‌آورد یا صورتش کج و معوج می‌شود با پزشک او در این مورد صحبت کنید. اگر لکنت زبان در یک کودک دبستانی بیشتر از شش ماه ادامه داشته باشد، بیشتر مدارس وضعیت کودک را مورد ارزیابی قرار می‌دهند.
مرحلهٔ بعد از حرف زدن کودک
همچنان که کودک تان رشد می‌کند به یک ماشین سخنگو تبدیل خواهد شد و لحظاتی پیش خواهد آمد که شما آرزوی آن روزهای آرام و بی‌کلام اولیه را خواهید داشت، اما در بیشتر مواقع از شرح روزش در پیش‌دبستانی، نظرش دربارهٔ موجودات و حیوانات و توصیفاتش از اینکه دوست صمیمی‌اش چه چیزهایی می‌خورد خوشحال خواهید شد. تا چهار سالگی، کودک شما می‌تواند جملات چهار تا شش کلمه‌ای بسازد. او کم‌کم برخی قواعد دستور زبان ساده را می‌فهمد و استفاده می‌کند، ماجراها را تعریف می‌کند و به اندازهٔ کافی خوب صحبت می‌کند که غریبه‌ها بتوانند حرف‌هایش را بفهمند. کودک همچنین اسم و فامیلش را می‌داند و شما باید برای شنیدن یک میلیون سؤال که با «چرا» شروع می‌شود آماده شوید.منبع : سایت مادرشو
111.jpg)
.jpg)
.jpg)
