5 روش برای راضی بودن به روزی خود

 تلاش کنید و به خداوند توکل کنید و به همان داشته های خودتان راضی باشد و از حرص و طمع دوری کنید تا شما را بتوان فرد خوشبخت نامید. 
 

دنیای ماشینی همه ما را به سمتی می‌برد که فقط به فکر این دنیا و زرق و برق آن باشیم و تمام عمر خودمان را به دنبال کسب روزی و خوراک خودمان صرف کنیم. رزق و روزی یکی از دغدغه های مهم زندگی است اگر از حد معمول و نرمال خودش خارج نشود، مشکلی در زندگی بوجود نمی‌آورد، اما امروزه به خاطر افراطی که در آن شده مسبب بسیاری از افسردگی ها، نگرانی ها و اضطراب ها شده است. 
 

واژه روزی، به معنای رزقی است که خداوند متعال برای همه افراد زمین عطا کرده است و همینطور به معنای خوراک روزانه آمده است.[1] بعضی از افراد، مبتلا به یک استرس و نگرانی هستند که نمی‌توانند در زمان حال زندگی کنند و نگران این هستند که روزی فردا را چگونه بدست بیاورم. در عین کار کردن، پیوسته و به صورت فزاینده نگران روزی فردای خود هستند. نباید فراموش کنیم که خدای امروز، خدای فردای ما هم هست و روزی ما را به قدر و توان ما در نظر گرفته است. 

ما در این نوشتار می‌خواهیم به چند نمونه اشاره کنیم تا حال شما را از نظر روانی آرام کند:
 

 نقش خداوند و تلاش انسان هر دو در هر کار و موفقیت انسان موثر است. برای رسیدن به روزی باید تلاش کرد و با نشستن و ساکن بودن نمی‌توان روزی را کسب کرد. بر اساس آیة شریفة «لیس للإنسان إلاّ ما سعی»[2] هر میزان از این اصول بهره گرفتیم و تلاش کردیم، در مسیر پیشرفت و توسعه قرار خواهیم گرفت و روزی حلالی را کسب می کنیم. 

رمز اول بدست آوردن روزی حلال، تلاش کردن و توکل به خداست. امام علی (علیه‌السلام) می فرماید؛ کسی که مطمئن باشد آنچه خدا برایش مقدر کرده فوت نمی‌شود دلش آسوده می‌گردد. [3] شاید از سبک و روزی زندگی خودتان راضی نباشید و غصه تمام عمر خودتان را بخورید که آینده شما چه می‌شود!!! اگر این تفکر را داشته باشید، بدون شک وضعیت شکننده ای را برای خودتان رقم زدید و آرامش را از زندگی خودتان خارج ساختید. بهترین کار برای اینکه بتوانید از این وضعیت خارج شوید این است که تلاش خودتان را بیشتر کنید تا از این وضعیت خارج شوید.
 

داشتن حرص باعث می‌شود تا انسان آرامش خودش را از دست بدهد. انسانی که تلاش می‌کند تا روزی بدست آورد تا در آسایش و آرامش باشد اما با حرص و طمعی که در او بوجود می‌آید رنگ آرامش را نخواهد دید، روزی انسانها بر اساس مصلحت انسانها تنظیم شده است. انسان سیری ناپذیر است به هر جا می رسد و یا هر چه را به دست می آورد به آن راضی نشده و به دنبال بهترین ها و بیشترین هاست، اگر خودتان را کنترل نکنید و وارد این ورطه شوید، نجات پیدا کردن شما سخت خواهد شد. 

تصور غلط: یک تصور اشتباهی که در بین مردم باب شده این است که هر کسی سرمایه دار باشد خوشبخت تر است و بخاطر همین تمام تلاش خودشان را برای بدست آوردن مادیات می‌کنند و از خدای خودشان غافل می‌شوند. امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) فرمودند: انسان حریص رنگ آرامش را نخواهد دید. [4] 

نکته: تلاش کنید و به خداوند توکل کنید و به همان داشته های خودتان راضی باشد و از حرص و طمع دوری کنید تا شما را بتوان فرد خوشبخت نامید. 
 

بخیل در دنیا مثل یک انسان فقیر زندگی می کند چون خودش را صرف پول می کند و حاضر نیست پول را صرف خودش کند.  هر کسی که رسیدن به مال را تمام آمال و آرزوی خودش بداند تبدیل به فرد بخیلی می‌شود تا کمتر خرج کند. امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) می‌فرماید: در شگفتم از حال بخیل که می شتابد به سوی فقری که از آن فرار می‌کند! و از دست می‌دهد بی نیازی ای که در طلب آن بود، پس در دنیا مثل فقیر زندگی می‌کند و در آخرت همچون توانگران حساب پس می‌دهد. [5] 
 

یک صفت خوبی که باعث می‌شود تا بسیاری از نداشته ها را نبینیم و به آنچه داریم راضی و خوشحال باشیم، صفت قناعت است. من در حد توان خودم تلاش و کوشش میکنم و به آنچه که بدست آوردم راضی هستم. به دستان دیگران نگاه نمی‌کنم تا حرص و حسادت و طمع خودم را بیدار کنم و سبب آزار خودم بشوم. 

نکته: بهتر است به آنچه خداوند می فرستد بسنده کنیم و راضی باشیم. کلید رضایت از زندگی در دستان توانگر، قناعت است. 
 

یکی از کارهای که سبب رنجش خاطر می‌شود و روح انسان را درگیر می‌کند،بحث این که من پس اندازی برای آینده ای بچه های خودم ندارم است. شما باید بدانید که شغل شما خزانه داری نیست، شما تلاش خودتان را انجام دادید. 

نکته: اینکه انسان به اندازه معقولی پس انداز داشته باشد خوب است اما اگر نداشت نباید زانوی غم بر بغل بگیرد و اوقات خودش را تلخ کند. شاد باشید و شاد زندگی کنید. 

پی نوشت :
[1] دهخدا، اکبر، لغت نامه، تهران: وزارت ارشاد اسلامی، 1361، جلد 1، صفحه 105.
[2] قرآن، سوره مبارکه نجم، آیه 39.
[3] تحف العقول، صفحه 14
[4]تمیمى آمدى، عبد الواحد بن محمد، غرر الحکم، قم‌: دار الکتاب الإسلامی‌، ح 10561.
[5] نهج البلاغه، مترجم محمد دشتی، مشهد: آستان قدس رضوی، حکمت 126.