از مهم ترین اصول زندگی، حسن معاشرت و اخلاق در زندگی است که به زندگی ثبات و آرامش می‌بخشد.

مقدمه

برای داشتن یک ازدواج موفق، شما نیاز به دو بال دارید تا به قله خوشبختی برسید. اولین بال، پیدا کردن همسر مناسب است و دومین آن زوج مناسب بودن است. این دو باید در کنار هم باشند تا بتوانید پرواز کنید و سریع تر به مقصد برسید. اگر شما همسر مناسب را پیدا کردید، اما خودتان یک شوهر ایده آل نیستید و به این ضعف پی برده اید، به این نکات ریز توجه داشته باشید تا خوشبختی به سمت شما بیاید.

1. گذشت داشته باشید

گذشت ممکن است کاری بزرگ و الهی باشد اما ھیچ کس تا به حال نگفته است که این کار، کاری آسان است زمانی که شخصی قلب شما را می شکند برایتان خیلی سخت است تا کینه و یا غصه ای که از او در دل شما نشسته است، از ذھن و قلب خود خارج کنید. اما ثابت شده در حالی که بخشیدن افراد کاری ممکن است ولی به ھیچ عنوان دور از ذھن نیست و در عین حال برای سلامتی ذھن و جسم مفید و مؤثر خواھد بود.

گذشت آن دو از یکدیگر، بی گمان کانون خانواده را با حرارت کرده و عشق و محبت را افزایش می دهد. «گذشت»، نشانه حسن نیت و خوش بینی به زندگی است و چه بسا بسیاری از تیرگی ها در پرتو این صفت، جای خود را به صفا و صمیمیت می دهد.[1] گذشت کردن از اشتباهات یکدیگر برای دوام و پایداری زندگی موثر است.

2. در بیرون از خانه غذا نخورید

در بیرون خانه، خودتان را با خوردن چیزهای مختلف سیر نکنید تا بتوانید، از دست پخت خانم خود استفاده کنید. بی میلی به غذا در خانه، همسر را دلسرد و ناراحت می‌کند. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در این باره می‌فرماید؛ المومنُ یاْکُلُ بشهوهِ اهلِه. مومن، به میل و سلیقه همسر خود غذا می‌خورد. [2]

3. حسن معاشرت داشته باشید

از مهم ترین اصول زندگی، حسن معاشرت و اخلاق در زندگی است که به زندگی ثبات و آرامش می‌بخشد. وقتی وارد منزل می‌شوید و با اهل خانواده برخورد میکنید، لب خندان و چهره بشاش داشته باشید. خداوند در قرآن کریم می فرمایند؛ عاشروهن بالمعروف. [3] بعضی از آقایان هنگام ورود به خانه با چهره در هم کشیده و اخم آلود وارد می‌شوند به نوع طلبکارانه وارد می‌شوند و همین امر باعث می‌شود تا با ورود مرد به خانه، صفا و صمیمیت از خانه خارج شود. امام علی (علیه‌السلام ) فرمودند: «أحسِنِ الصُّحبَةَ لَها فَیَصفُوَ عَیشُک» با همسرت خوش رفتار باش تا زندگی‌ات با صفا گردد. [4]

4. محبت و علاقه خود را به همسرتان ابراز کنید

زن اگر از عواطف و تعهد همسر ارضا شود، عالی ترین احساسات خود را نثار شوهر می کند و بیشترین فداکاری را نثار زندگی و شوهر خود خواهد کرد. بنابراین، مهمترین وظیفه اخلاقی و انسانی مرد این است که همسر خود را از همان آغاز زندگی، از محبتی که به او دارد آگاه سازد و پیوسته با نثار محبت و انجام کارهایی که نشان از علاقه و پایداری عشق او به همسر است، نهال نورسیده زندگی زناشویی را سیراب و سرسبز سازد. حضرت زهرا( سلام الله علیها) فرمودند : بهترین شما کسی است که در برخورد با مردم نرم تر و مهربان تر باشد و ارزشمندترین مردم کسانی هستند که با همسران شان مهربان و بخشنده اند.[5]

5. در جمع خانواده خود، احترام همسرتان را حفظ کنید

وقتی در جمع خانواده خود از خانم تان تعریف و تمجید واقعی کنید در واقع دارید به او انرژی تزریق می کنید تا بتواند بهتر به شما عشق ورزی کند.

6. با همسرتان مدارا کنید

مدارا به معنای مهربانی کردن، نرمی کردن، شفقت و ملایمت نشان دادن، درایت و فهم، مماشات و سلوک، از آموزه های اخلاقی دین اسلام و حتی از دستورات سایر ادیان است. حضرت علی (علیه السلام) درباره مدارای با زن می فرمایند: «همیشه و در همه حال با همسرت(زنت) مدارا کن و با او به نیکی معاشرت نما تا زندگی ات با صفا و فرح زا گردد»[6]

7. هدیه دادن در مناسبت های مختلف

از قدیم گفته اند لذتی که در کادو دادن است در کادو گرفتن نیست و اگر کادو برای همسرتان باشد لذتی مضاعف دارد و باعث محکم تر شدن رابطه عاشقانه شما می شود و علاوه بر اینکه همسرتان را عاشق شما می کند ، عشق شما را نیز افزایش می‌دهد. سعی کنید به خاطر مراسم های مختلف به همسرتان کادو بدهید تا چراغ قلب او را همیشه روشن نگه داشته باشید.

لازم است در انتهای نوشته به این نکته اشاره کنیم که هر انسانی، به شخصیت خودش علاقه دارد و می‌خواهد که دیگران، به شخصیت او احترام بگذارند و هر کس به او احترام بگذارد، او نیز متقابلا به او احترام خواهد گذاشت. احترام گذاردن مرد به همسرش و بالعکس، در محیط خانه، رشتۀ محبّت شان را محکم‌تر می‌کند و به پیمان زناشویی دوام بیشتری می‌بخشد.

پی نوشت :
[1] سید داود حسینی، روابط سالم در خانواده، قم: بوستان کتاب، 1393، چاپ 25، صفحه 38.
[2] محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، بیروت: دار احیاء التراث العربی، 1403ق.، جلد 104، صفحه 132.
[3] قرآن کریم، سوره نساء، آیه 19.
[4] محمدبن علی بن بابویه قمی، من لا یحضره الفقیه، قم: موسسه نشر اسلامی، 1404ق، جلد 4، صفحه 392.
[5] دلال الامامه و کنزالعمال ، ج ‌7، ص 225.
[6] طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق ، ترجمه میر باقری، ابراهیم ، جلد اول تهران : ناشر فرهانی، 1365، صفحه 218 .