ارزیابی و سنجش مشکلات تغذیه در کودکان (بخش دوم)

بن سه ساله در طول چند ماه به طور تدریجی شروع به امتناع از خوردن غذا کرد. او شروع به نوشیدن زیاد نوشیدنی در طول روز کرده بود. او عادت کرده بود که مرتب یخچال را باز کند و به وسیله شربت آب لیمو از خودش پذیرایی کند. مادرش از امتناع او از غذا خوردن که همراه با کم کردن وزنش بود، نگران شده بود.
 
برنامه ای برای کاهش مقدار نوشیدنی به بن ارائه شد که طی آن او فقط در موقع غذا خوردن می توانست نوشیدنی بنوشد. در ضمن، مادرش موافقت کرد که مقداری پنیر و تکه های سیب که مورد علاقه اش بود در موقع غذا خوردن به او بدهد. همچنین در موقع غذا خوردن به منظور عدم توجه به وی، مادر خود را در آشپزخانه مشغول کند. مادر متوجه شد که وقتی او پشت به کودک می کند او غذایش را می خورد. و بعد از تمام کردن بشقابش قرار شد که مقداری نوشیدنی به وی داده شود. در طول دو ماه پیگیری این برنامه، بن شروع به خوردن غذا در وعده های غذا خوردن کرد و مادرش نیز می توانست انواع مختلف غذاها را تهیه کرده و با کیفیت و مقدار بالا به او بدهد.
 

در مورد کودکان کوچکتر هرگز مناسب نیست که برای تشویق آنان به خوردن غذای اصلی به آنها مقداری مواد غذایی دیگر به عنوان پاداش داده شود. بسیاری از والدین در می یابند که گذاشتن شیرینی در برابر کودک به عنوان پاداش غذا خوردن، احتمالا کودک از خوردن امتناع کرده و فقط در فکر گرفتن پاداش باشد و اگر این نوع پاداش دور از دید کودک باشد و فقط وعده داده شود که پس از تمام کردن غذای اصلی، داده خواهد شد، کودک الگوی خاص غذا خوردن را یاد خواهد گرفت.
والدینی که نسبت به کاهش وزن کودکشان حساسیت نشان می دهند و به آن توجه می کنند، گاهی اوقات شیرینی را حتی زمانی که کودک غذایش را تمام نکرده است به او می دهند، برای اینکه فکر می کنند از این طریق مقدار کالری لازم را به بدن وی می رسانند. اغلب این فرایند باعث می شود که کودک روز به روز از مقدار غذای اصلی خود بکاهد. شیرینی را می توان هر گاه که کودک توقعات والدین را انجام داد و تنها پس از صرف غذای اصلی به وی داد.
 

کودکانی که از نشستن سر میز غذا یا روی صندلی بلند امتناع می کنند، ممکن است مشکلاتی در زمینه غذا خوردن داشته باشند و یا مشکلاتشان، قسمتی از یک مشکل گسترده تر رفتاری و عاطفی باشد. همچنین اگر کودک از غذا خوردن هم امتناع می کند، مشکل می تواند توسط سعی و کوشش والدین در سرگرم کردن کودک در جریان غذا خوردن، تشدید شود.
بازی کردن با کودک یکی از راه هایی است که والدین برای غذا دادن به کودک در پیش می گیرند، ولی این کار نهایتا منجر به این خواهد شد که والدین قاشق به دست، کودک را در اتاق و آشپزخانه دنبال کنند. در چنین مواردی، مهم این است که غذا هنگامی به کودک داده شود که وی سر میز غذا یا در صندلی مخصوص خود بنشیند. اگر کودک با گریه کردن و جیغ زدن مقاومت می کند، والدین می بایست با قرار دادن او هر از چندگاه در طول روز در محل غذاخوری و با یک اسباب بازی مورد علاقه از وی حساسیت زدایی کنند.
 

کودکان بیش فعال اغلب نمی توانند به مدت زیاد در پشت میز بنشیند. بنابراین، آموختن این امر برای کنترل این گونه کودکان خیلی مهم است. کودکان باید بیاموزند که غذا تنها در سر میز غذا خورده می شود. بنابراین، آنها یاد می گیرند که چند دقیقه ای باید پشت میز بنشینند و بعد از آنکه غذایشان را خوردند بلند شوند و به فعالیت و بازی بپردازند. این کودکان باید تشویق شوند که برای مدت طولانی پشت میز بنشیند تا غذا را در یک نشست تمام کنند.
 
پاداشهای ساده جدولی می تواند برای نشستن و تمام کردن غذا در سن سه سالگی و بیشتر، مفید باشد. استفاده از یک زمان سنج آشپزخانه که سر ساعت معین زنگ بزند و زمان نشستن و بلند شدن را نشان دهد، می تواند بر پاداش جدولی اضافه شود.
 

نویسنده: یو داگلاس

 
منبع: کتاب «اصلاح رفتار کودکان»