تفاوت زن و مرد در درک زیبایی (بخش چهارم)

مردانی که پایبند به روابط جنسی انحصاری هستند، در مقایسه با مردان غیر پایبند، کمتر مجذوب «زنان زیبارو» می شوند.
 

هنگامی که زیبایی به طور کامل پوشیده نباشد، مردان برای خودداری از دست زدن به عملی که در پی فکر صورت می گیرد، دچار شرایط سخت تری می شوند. در مطالعاتی که شارون لمب، نویسنده و روانشناس، درباره دانش آموزان دبیرستانی انجام داده، دریافته است که دانش آموزان دختر به صورتی تحریک کننده لباس میپ وشند، اما واکنش های جنسی همتایان پسر خود را آزاردهنده می یابند؛ یا به سخن دیگر، آنها می گویند: «چرا او یاد نمی گیرد خودش را کنترل کند؟ من می خواهم به من نگاه کنی و بگویی که جاذبه جنسی دارم، اما با من رابطه جنسی برقرار نکنی».
 

روان شناسان تکاملی نگر تأکید می کنند که رسانه های مدرن سبب تضعیف زندگی های زناشویی می شوند؛ زیرا به طور دائم به مردان یادآوری می کنند که زیبایی خارق العاده در جایی دیگر نیز در دسترس هست. مغز مرد ممکن است به او بگوید ستاره زیبای سینما یک در هزار و مطمئنا دست یافتن به او غیر ممکن است، اما تصاویر همچنان بر او تأثیر می گذارند. در یک آزمایش، به تعدادی از مردان تصویرهای زنان زیبا و به دیگر تصویرهای زنان سالخورده تر و دارای جذابیت کمتر نشان داده شد. سپس از هر گروه سؤالاتی در این باره پرسیده شد که تا چه اندازه از نظر جنسی مجذوب زوج فعلی خود و تا چه حد پایبند به او هستند. آنهایی که تصاویر زنان زیبا به آنها نشان داده شده بود، در مقایسه با گروه دیگر، اظهار کردند که نسبت به زوج فعلی خود کشش و تعهد کمتری دارند.
 
ظاهرا، گذراندن وقت زیادی در اطراف زنان جوان و زیبا به نرخ طلاق بالاتری برای مردان منجر می شود. دو جامعه شناس چنین گزارش می کنند:
 
در حالی که مردان عمومأ کمتر از زنان و دبیران دبیرستان و استادان دانشگاه نیز عموما کمتر از دیگران مستعد طلاق هستند، اما همزمان مرد بودن و دبیر دبیرستان با استاد دانشگاه بودن، آمادگی طلاق را در فرد از نظر آماری بالا می برد.
 

اما وفادار نبودن مردان می تواند بدتر باشد. مردانی که پایبند به روابط جنسی انحصاری هستند، در مقایسه با مردان غیر پایبند، کمتر مجذوب «زنان زیبارو» می شوند؛ آنها به تصویرهای این زنان نیز کمتر از مردان غیر پایبند توجه می کنند. همان گونه که آر. اس. میلر میگوید: «حتی اگر مرغ همسایه غاز باشد، مردان خوشبخت کمتر احتمال دارد به آن توجه کنند.»
 
بنابراین، تعجب آور نیست که زنان در هر کجا به ظاهر خود بسیار زیاد اهمیت می دهند. در دانشگاه های سوریه، زنانی که در کلاس هایی حاضر می شوند که مردان نیز در آن هستند، همان قدر زمان صرف لباس پوشیدن خود می کنند که زنان آمریکایی برای حضور در یک میهمانی شام. دختران مسلمان باوقاری که روسری به سر دارند، با پوشیدن جوراب های نازک و کفش های پاشنه دار در زیر دامن خود، به نوعی خودنمایی زیر زانویی، دست می زنند. دانشجویی که یک تابستان را در شهر کوچکی در اردن گذرانده بود، تأکید می کند.
 
از آنجا که زنان مسلمان اجازه ندارند مو یا گوش خود را بیرون بگذارند و به خاطر آنکه دامن های بلند تا روی قوزک پا می پوشند، لوازم آرایش بیشتری نسبت به زنان غربی مصرف می کنند و زمان بیشتری را برای زیبایی ناخن های پا و صرف می کنند. در یک مطالعه جدید برای بررسی خودانگاره های زنان ایرانی تبار ساکن لوس آنجلس و زنان ایرانی ساکن تهران، مشخص گردیده که گروه اخیر، که به طور وسیع در معرض رسانه های غربی قرار نداشته و ملزم به استفاده از لباس های پوشیده هستند، بیش از زنان مقیم الوس آنجلس نگران وزن خود و پیش از آنها ناراضی از اندام خود هستند.
 
در بخش بعدی خواهیم دید که مردان نیز در آن حوزه هایی که برای زنان مهم است، ناگزیر از رقابت هستند. با این حال، بسیار، ناعادلانه به نظر می رسد که مردان می توانند از راه های مختلف، یعنی مثلا از راه موفقیت در سیاست، تجارت، ورزش یا موسیقی، نظر زنان را به خود جلب کنند، در حالی که برای زنان تمام این امر بستگی به ظاهر آنها دارد. به گفته نویسنده اندیشمند کتابی درباره زیبایی، تمام زنان، بدون میل خود، خویشتن را درگیر یک مسابقه زیبایی با زنان دیگر می یابند.
 

تا زمانی که مردان عاشق زیبایی زنان باشند، زنان نیز به ظاهر خود اهمیت می دهند. و «نگاه خیره مردانه» که این قدر از سوی فمینیست ها محکوم می شود نیز برای لذت بخشیدن و برای آزار دادن همچنان ادامه خواهد یافت. آن روچ موجریج هنگامی که جوان تر بود، از متلک های خیابانی و از نگاه کردن های بد و زننده به دختران در راهروهای دبیرستان و محافل عمومی بیزار بود. اما او، همانند بیشتر زنان، از اینکه به طور تأیید آمیز مورد توجه قرار گیرد، لذت می برد. او حتی روشن ترین نشانه چنین توجهی، یعنی سوت کشیدن پسران را دوست داشت؛ و «خیلی زیاد» هم دوست داشت:
 
دختران نمی دانند آیا زیبا هستند یا نه. آنها با دلسردی جلوی آینه می ایستند و با ناراحتی به مادرشان می گویند: چقدر زشتم! (تا مادران آنها را از زیبایی شان مطمئن کنند) اما دختران آن را باور نمی کنند. اما وقتی یک گروه از پسران بیگانه جوان و خوش تیپ ناگهان به طور دسته جمعی فریاد تحسین برمی آورند، یک دختر، حتی اگر نسبت به زیبایی خود شک داشته باشد، باید دمیدن گرمای لذت و سر برآوردن اعتماد به نفس را تجربه کند.
 
موجریج آرزو دارد ای کاش هنوز در همان محدوده سنی قرار داشت که برایش سوت می کشیدند. زنان دیگری که به دهه پنجاه عمر خود می رسند نیز احساس زیان می کنند؛ زیرا مردان دیگر به همان شیوه جنسی و در عین حال ایمن، به آنها چشم نمی دوزند. درواقع، فمینیست هایی مانند جرمین گریر از آن دسته زنانی هستند که نسبت به نادیده گرفته شدن از سوی مردان به مجرد سالخورده شدن، شکایت دارند.
 

نویسنده:  استون ای. رودز

 
منبع: کتاب «تفاوت های جنسیتی را جدی بگیرید!»