پیش سخن
اعتماد به نفس به معنای آن است که شخص استعدادهای خود را بشناسد و سعی کند از آنها بهره برده و راه موفقیت را طی کند. اما این خودباوری از چه زمانی آغاز می شود؟ بله جواب این سئوال مشخص است؛ از کودکی. برای اینکه بتوانید فرزندی با اعتماد به نفس بالایی را داشته باشید لازم است از کودکی اقدام به رشد آن کنید. ما توصیه هایی را در این مورد برای شما بیان خواهیم کرد.1)استعدادهای کودک تان را به درستی بشناسید.
برخی از والدین وقتی می خواهند برای کودکشان در مورد استعدادهایش سخن بگویند ممکن است دست به بیان ویژگی و استعدادهای کنند که واقعیت ندارد. این موارد باعث می شود هنگامی که کودک پی به واقعیت ببرد و یا در مواجه با دیگران به نقد کشیده شود، یک حس بی اعتمادی به بقیه استعدادها و توانایی ها در او بوجود می آید که تغییر این بی اعتمادی زمان بسیاری را می طلبد.پس بهتر آن است که قبل از آنکه کودک شما نسبت به شما، حرفهای شما و استعدادهای خودش بی اعتماد شود، او و استعدادهایش را به درستی شناسایی کنید و منطبق با آن استعدادها، هدف های را برای او ترسیم کنید. رسیدن به موفقیت، فقط شناخت استعدادها نیست، بهتر است پس از شناختن و شناساندن استعدادهای او، اهدافی را نیز برای او ترسیم کنید.
2)در تعیین و یافتن هدف به او کمک کنید.
هدف به دو بخش تقسیم می شود، هدف های کوتاه مدت و هدف بلند مدت. برای آنکه انسانی بتواند در زندگی خود موفق شود باید هر دو دسته هدف را مدنظر داشته باشد و مسیر رسیدن به آنها را برای خود به تصویر کشیده باشد. فرزندان شما پس از آنکه استعدادهای خود را شناختند، نیاز به آن دارند که بر اساس آن استعدادهای شناخته شده، هدفی را برگزینند. شما برای اینکه اعتماد به نفس آنها، افزایش یابد لازم است اهداف کوتاه مدت و بلند مدتی را برای ایشان ترسیم کنید. اگر احساس می کنید خود توانایی انجام این کار را ندارید، می توانید با یک مشاور موفق در امور تحصیلی ملاقاتی داشته باشید تا شما و فرزندتان را در تعیین این اهداف کمک و یاری رساند.والدینی که به این امور توجه دارند، در نزد فرزندان خود، والدینی شایسته به شمار می آیند، حتی اگر خود این والدین نتوانسته باشند، موفقیت را درک کرده باشند.
فرزندان ما بیش از آنکه نیازمند مدارک علمی و موفقیت های تحصیلی ما باشند، نیاز به حمایت های روانی اینگونه دارند و همین امور باعث می شود آنها بتوانند اعتماد به نفس مطلوبی را کسب نمایند.
پس این را بدانید که برای اینکه والدین خوبی برای فرزندان خود باشید، نیاز به زحمات زیادی ندارید. کافی است همراه آنها باشید و در زمان هایی که راه را به خطا می روند به آنها تذکر بدهید و آینده آن کار نادرست را برایشان بیان کنید و راه درست و صحیح را برایشان تبیین نمایید.
3)به کرامت انسانی او توجه داشته باشید.
همیشه یک نکته را فراموش نکنید و آن این است که فرزند شما یک انسان است و نباید به مانند یک ربات با او رفتار کنید. فرزندتان به مانند شما برای دنیایی گسترده تر از این دنیا آفریده شده است. از همین روی لازم است بر اساس کرامتی که خدای متعال به انسان ها داده است، او را بشناسید و با او رفتار کنید. اهدافی که برای او تعیین می کنید باید بر اساس همین کرامت تعیین شده باشد. والدینی که در تعیین هدف، همین دنیا را برای فرزند خود هدف قرار می دهند، نمی توانند کرامت لازم رو به او ببخشند.کرامت انسانی حکم می کند که نیازهای او باید به اندازه تامین شود، استعدادهای راستین او به درستی شناخته شود و اعتماد به نفسی متکی به خدای متعال در او شکل بگیرد. او باید بیاموزد که استعدادهایش را در تکامل روحی خود به کار بگیرد و این در صورتی میسر است که والدین او انسانیت را در او رشد داده باشند نه روحیه مادیگری را.
4)در جای درست از او تمجید کنید.
یکی از موارد اختلال شخصیت، شخصیت خودشیفته است. اختلال شخصیت نارسیسی (NPD) یک اختلال شخصیت است که با رفتارهایی طولانی مدت با یک الگویی غیر طبیعی از احساسات خود بزرگ بینی، خودخواهی، نیاز بیش از حد به تحسین دیگران، و نیز عدم همدلی که از بزرگسالی خود را نشان می دهد، مشخص می شود. یکی از مواردی که می تواند زمینه ساز پیدایی این اختلال در انسان باشد، تعریف ها و تمجیدهای نامناسب و زیاد از فرزندان است.افرادی که مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته می شوند همیشه نیاز به آن دارند که توسط دیگران مورد تمجید قرار بگیرند و اگر اینگونه نشود سخت به هم می ریزند.
بسیاری از والدین ناخواسته در فرزند خود زمینه چنین اختلالی را می آفرینند.
ما برآن نیستیم که نباید از فرزند خود تعریف کنید، بلکه قائل هستیم این تعریف باید به اندازه و صحیح صورت بگیرد. به گونه ای نباشد که او احساس کند که رسیدن به هدف های صحیح را فراموش کرده و صرفا به خاطر اینکه مورد تمجید و تشویق دیگران قرار بگیرد، دست به کارهای خوب بزند.
.jpg)
