همه آنچه که از بیماری پیسی (ویتیلیگو) باید بدانید (بخش دوم)

برای مشاهده تأثیر درمان های دارویی، لازم است حداقل 3 ماه تحت این نوع درمان قرار بگیرید.
 

وقتی به پزشک مراجعه کنید، احتمالاً در مرحله اول اقدام به معاینه بدنی خواهد نمود، سپس از تاریخچه پزشکی شما جویا شده و در نهایت ممکن است انجام برخی آزمایش ها را توصیه نماید. سعی کنید هر اتفاق، عامل و یا موردی را که ممکن است با بیماری کنونی شما مرتبط باشد، با پزشک در میان بگذارید. مثلاً ممکن است در معرض نور شدید آفتاب بودن، زود سفید شدن موها و ابتلا به برخی بیماری های خودایمنی، از موارد مرتبط با بیماری کنونی شما (ویتیلیگو) به حساب بیایند. همچنین اگر یک یا چند نفر از اعضای خانواده شما به این بیماری و یا بیماری های پوستی دیگر مبتلاست، بهتر است این موارد را به اطلاع پزشک برسانید.
 
سؤالات دیگری که ممکن است پزشک از شما بپرسد از این قرارند:
 
- این لکه های سفید برای اولین بار در کدام نواحی بدنتان ایجاد شدند؟
- آیا فردی از اعضای خانواده شما مبتلا به ویتیلیگو هست؟
- آیا کسی از اعضای خانواده شما به بیماری های خودایمنی مبتلاست؟
- آیا تا به حال اقدامات درمانی خاصی برای بیماری کنونی تان انجام داده اید؟
- در میان این لکه ها، آیا مواردی بوده که بهبود یافته و یا بدتر شده باشند؟
 
همچنین ممکن است پزشک برای معاینه لکه های ویتیلیگو، از لامپ فرابنفش استفاده کند. این لامپ به پزشک کمک می کند تا بتواند لکه های ویلتیگو را از دیگر مشکلات پوستی، تشخیص دهد.
 
در برخی اوقات ممکن است پزشک از پوست شما نمونه برداری نموده و نمونه ها را برای تشخیص دقیق تر به آزمایشگاه ارسال کند. این نمونه ها را بیوپسی می گویند. این روش تشخیصی نشان می دهد که آیا سلول های تولید رنگ دانه به طور کامل تخریب شده اند و یا هنوز وجود دارند.  انجام آزمایش خون نیز ممکن است به تشخیص برخی بیماری های مرتبط با ویتیلیگو، مانند مشکلات تیروئید، دیابت و کم خونی، مرتبط باشد.
 

هدف از درمان عبارت است از ترمیم و یکنواخت نمودن رنگ پوست. در برخی موارد این هماهنگی و توازن با اضافه نمودن رنگدانه و در برخی موارد با برداشتن رنگدانه، انجام می شود. گزینه های درمانی با توجه به عوامل زیر ممکن است متغیر باشند:
 
- شدت بیماری
- مکان و اندازه لکه ها
- تعداد لکه های روی پوست
- گستردگی لکه ها در بدن
- چگونگی پاسخگویی و واکنش فرد به درمان
 
انواع روش های درمانی عبارتند از: درمان های دارویی، جراحی و یا ترکیبی از هر دو. اما همه گزینه های درمانی برای همه افراد مؤثر نیستند و ممکن است در برخی موارد عوارض ناخواسته به همراه داشته باشند.
 
اگر تحت درمان هستید و عوارضی مشاهده می کنید، حتماً پزشک خود را از آن عوارض مطلع سازید. ممکن است پزشک دوز داروها را کم و زیاد نموده و یا شیوه درمان را تغییر دهد.
 

برای مشاهده تأثیر درمان های دارویی، لازم است حداقل 3 ماه تحت این نوع درمان قرار بگیرید. درمان های دارویی رایج از این قرارند:
 
پمادهای موضعی: برخی پمادها، از جمله کورتیکواستروئیدها، می توانند در مراحل ابتدایی بیماری، به برگشت رنگ پوستِ نواحی آسیب دیده، کمک کنند. برخی دیگر از پمادها می توانند روند رشد لکه های سفید را کند کنند. این پمادها در کنار فواید زیاد ممکن است برخی عوارض جانبی را به همراه داشته باشند. برخی از عوارض جانبی این پمادها از این قرار است:
 
- چروک شدن پوست
- نازک و شکننده شدن پوست
- رشد بیش از حد مو در آن ناحیه
- تحریک پذیری پوست
 
داروهای خوراکی: برخی داروهای خوراکی مانند استروئیدها و یا برخی آنتی بیوتیک ها ممکن است در درمان ویتیلیگو مؤثر باشند. البته معمولاً این داروها باید با تجویز پزشک مصرف شوند.
 

 این درمان در واقع یک درمان ترکیبی محسوب می شود. در این روش درمانی، ابتدا لازم است بیمار پسورالن را به صورت خوراکی مصرف نموده و یا پماد آن را بر روی پوست خود بمالد. سپس پزشک پوست فرد را در معرض اشعه فرابنفش قرار می دهد تا با فعال سازی پسورالن، به بازسازی رنگ پوست فرد کمک نماید. پس از آن باید از قرار گرفتن در معرض نور خورشید، به شدت اجتناب کنید. این روش درمانی ممکن است عوارضی در پی داشته باشد که در ادامه به برخی از آن ها اشاره می کنیم:
 
- آفتاب سوختگی
- حالت تهوع
- خارش پوست
- افزایش بیش از حد رنگدانه ها
 

این درمان در واقع جایگزین پووا درمانی است.  این درمان به شکل متمرکزتری از نور برای درمان استفاده می کند و در نتیجه عوارض کمتری به همراه خواهد داشت. همچنین می توان از این روش درمانی، در خانه و زیر نظر یک پزشک، استفاده نمود.
 

این روش درمانی برای لکه های کوچک استفاده شده و کمتر از 4 ماه به طول می انجامد. جلسات درمانی 2 تا 3 بار در هر هفته برگزار می شوند.
 

 اگر بیش از 50 درصد پوست بدن شما بر اثر بیماری، تغییر رنگ داده است، ممکن است پزشک برای درمان و برقراری توازن در رنگ پوستتان، این روش درمانی را توصیه نماید. زمانی که نتوان رنگ دانه های پوست را ترمیم نمود، به این روش به عنوان یک راه حل پرداخته می شود. در زنگ زدایی تلاش می شود تا باقیمانده پوست که تحت تأثیر این بیماری پوستی قرار نگرفته، نیز مانند نواحی آسیب دیده، بی رنگ شوند. این درمان ممکن است تا دو سال به طول انجامد. ممکن است داروی خوراکی مونوبنزون نیز برای شما تجویز شود. اصلی ترین عارضه جانبی این درمان، التهاب است. از سویی حساسیت به نور آفتاب در نواحی رنگ زدایی شده، به شدت افزایش می یابد.
 

وقتی درمان های دارویی و نور درمانی، مشکل فرد را حل نکنند، درمان های جراحی ممکن است در دستور کار قرار گیرد. اگر در طول 12 ماه گذشته بیماری شکا پیشرفت نکرده و یا اینکه عامل بیماری شما در اثر آفتاب سوختگی نباشد، ممکن است پزشک درمان های جراحی را توصیه نماید.  
 
همچنین جراحی به عنوان یک گزینه درمانیِ پیسی، انواع مختلفی دارد که از جمله آن ها می توان به پیوند پوست، پیوند ملانوسیت و میکروپیگمنتیشن، اشاره نمود.

منبع: سایت هلث لاین