چه چیزی یک شخصیت را خطرناک می کند؟

بعد از خواندن توضیحات بالا، امیدواریم فهمیده باشید که چرا آدم های ضداجتماعی خطرناک اند. اما نکته دیگری هم هست: شخصیت های ضداجتماعی گاهی اوقات می توانند به یک تهدید کلامی و فیزیکی تبدیل شوند. طرف خطرناک، برخلاف طرف شکاکی که طبق سوءظن خود عمل می کند، گاهی اوقات صرفا برای ارضای خود یا پیشگیری از محروم شدن از چیزی، عمل خشن انجام می دهد.
 

اگرچه اصطلاح «ضداجتماعی» اصطلاحی تشخیصی برای تیپ خطرناک است ولی در مورد شخصیت ضداجتماعی از اصطلاحات دیگری همچون جامعه ستیز یا Psychopath هم استفاده می شود. اگر در مورد این که آنها چطور می توانند ضداجتماعی باشند شک دارید، ماجرای تئودور باندی یکی از مشهورترین شخصیت های ضداجتماعی امریکا را بخوانید.

باندی که قاتل و تجاوز کننده زنجیره ای بود در زمان دستگیری و اعدام تقریبا به سی و پنج زن تجاوز کرده بود. آداب و رفتار باندی به عنوان یک انسان پلید، مؤدبانه و بانزاکت بود. او مردی تحصیل کرده، جذاب و خوش قیافه بود که نه تنها زن ها را متقاعد می کرد با او قرار بگذارند بلکه زنه ا از این بابت احساس امنیت می کردند. البته اکثر کسانی که صفات ضداجتماعی دارند، قاتل و تجاوزگر نیستند ولی این که افکارشان شباهت دارد و از دیگران بهره کشی می کنند باید شما را نگران کند.

اگر پای بچه در میان است، بیشتر باید مراقب باشید. شخصیت های ضداجتماعی می توانند پدر و مادرهای بی مسئولیتی باشند. چون نیازهای خود را به نیازهای دیگران ترجیح می دهند، در مورد رفع نیازهای بچه ها خیلی جدی نیستند و پشتکار به خرج نمی دهند. برای مثال، ضداجتماعی ها معمولا از فرزندشان حمایت نمی کنند، اهمیتی به نیازهای اساسی او نمی دهند و مراقبت های پزشکی ضروری را برای او اجرا نمی کنند. فرزندان آنها از تغذیه و بهداشت کافی نیز برخوردار نیستند. ضداجتماعی ها به نیازهای هیجانی دیگران اهمیتی نمی دهند چون فقط به ارضای خودشان فکر می کنند. با فرزندان خود هم درگیری هیجانی ندارند و گاهی اوقات از آنها سوء استفاده فیزیکی و هیجانی می کنند. ما تمام این سناریوها را در جریان کار حرفه ای خود شاهد بوده ایم و توصیه می کنیم در مورد معاشرت تیپ خطرناک با بچه ها دقت بیشتری به خرج دهید.
 

 شاید بخواهید بدانید در کودکی چه بلایی بر سر شخصیت ضداجتماعی آمده که این قدر خودمحور، سرد و خطرناک شده است. یادتان باشد مثل همه اختلالات شخصیت، سندرم ضداجتماعی، تا حدودی زمینه ژنتیکی دارد. گرایشات ضداجتماعی در واقع معمولا زمینه خانوادگی دارند. پدر و مادرهای مجرم و بزهکار هم آسیب پذیری ژنتیکی را به فرزندشان منتقل می کنند، هم نقش الگوی رفتار ضداجتماعی را برای او بازی می کنند. اما سبک های شخصیتی خطرناک، علاوه بر ژن های خطرناک بودن، به چیز دیگری هم نیاز دارند: تعامل پیچیده زمینه ژنتیکی و تجربه های آنها با بزرگترها، رمز ایجاد شخصیت خطرناک است.

خب پدر و مادر ضداجتماعی ها چه جور آدمهایی هستند؟ کسانی که این اختلال شخصیت را دارند معمولا می گویند جو تربیتی به هم ریخته و آشفته ای بر خانه آنها حاکم بوده است - جوی بین انفعال و تنبیه. در بسیاری از موارد، پدر و مادرها، سخت گیر و متوقع و بدرفتار و سوءاستفاده گرند. از طرف دیگر، پدر و مادرها گاهی اوقات غافل و سرد و خالی از احساس اند. پدر و مادر شخصیت های ضداجتماعی در ایفای نقش الگوی رفتار محترمانه و مناسب هم نقص دارند. شخصیت ضداجتماعی که یادگرفته پدر و مادرش قابل اتکانیستند و اصولا حضور ندارند. به شدت مستقل می شود و سعی می کند نیازهای خود را هر طور شده تأمین کند حتی اگر لازم شود حقوق دیگران را زیر پا بگذارد. از نظر چنین شخصیتی بقا یعنی رسیدن به خواسته ها و تامین نیازها و نفر اول بودن. سایر عوامل زمینه ساز ایجاد شخصیت ضداجتماعی عبارتند از:

غفلت والدین، داشتن مراقبی که خودش الگوی رفتار خطرناک و بهره کشی از دیگران است و خانواده ای آشفته و غافل که این فکر را در کودک دامن می زند که تنها راه رسیدن به خواسته هایش، افزودن بر خواسته ها، یا عمل کردن به این نگاه است. پسرها به شکل معناداری بیش از دخترها احتمال دارد ضداجتماعی شوند.
 

نویسنده: دبلیو. بِرَد جانسون و کِلی مورِی

 
منبع: کتاب «عشق دیوانه وار»