محافظت از سلامت روان در دوران قرنطینه (بخش دوم)

اگر پیش‌زمینۀ اختلال روانی دیگری دارید، بهتر است در مواقع ضروری داروهای مصرفی را با مشورت پزشک به میزان بیشتر تهیه کنید و در خانه نگه دارید.
 

اگر پیش‌زمینۀ اختلال روانی دیگری دارید، بهتر است در مواقع ضروری داروهای مصرفی را با مشورت پزشک به میزان بیشتر تهیه کنید و در خانه نگه دارید.
 

راهکار مناسب دیگر برای محافظت از سلامت روان در دوران قرنطینه این است که از فیلم و سریال های تلویزیونی و کتاب‌هایی که در دسترس دارید، بیشترین استفاده را ببرید. همچنین می‌توانید به‌سراغ آن دسته از پروژه‌های کاری بروید که پیش‌ از این به تعویق می‌انداختید یا فرصتی برای انجام شان نداشتید. با این اقدامات می‌توانید خود را ازلحاظ ذهنی فعال نگه دارید و اجازه ندهید ملالت و بی حوصلگی شما را از پا درآورد.
 

برای ساعت‌هایی که در طول روز صرف کارکردن می‌کنید، محدودیت‌هایی در نظر بگیرید و به آنها پایبند باشید. در غیر این‌ صورت ممکن است بیش‌ از حد خسته شوید و کنترل اوضاع از دست تان خارج شود. زمانی را هم برای استراحت‌کردن باقی بگذارید.
 

در کنار اخبار ناراحت‌کنندۀ مرتبط با بیماری، پیگیر اخبار و رویدادهای مثبت هم باشید و از کسانی که خودشان را برای بهبود اوضاع به خطر می‌اندازند، قدردانی کنید.
 

به خاطر داشته باشید که اوضاع کنونی موقتی است و به‌علاوه، فقط شما نیستید که مجبور به تحمل این اوضاع هستید. بنابراین، بهتر است با توجه‌ به آن برای آیندۀ دور برنامه‌ریزی نکنید.
 

دولت‌های برخی کشورها موضوع سلامت روان در دوران قرنطینه را جدی گرفته‌اند و سعی کرده‌اند تدابیری برای کاهش اثر عوامل استرس‌زا در نظر بگیرند. بنا به گزارش‌های منتشرشده، در حال حاضر بهترین کاری که از دولت‌ها برمی‌آید، این است که به‌شکلی کارآمد نیاز به ماندن در قرنطینه را به مردم منتقل کنند، با تأکید بر اینکه ماندن شان در خانه اقدامی است نوع‌دوستانه که سلامت دیگران را هم حفظ می‌کند و باعث پیشگیری از بیماری ها می‌شود. همچنین دولت‌ها باید همۀ تلاش شان برای به‌حداقل‌رساندن دوران قرنطینه و فراهم‌کردن امکانات کافی برای افراد باشد.

برخی متخصصان بر این باورند که دولت‌ها می‌توانند از شدت و اثرگذاری برخی عوامل استرس‌زا کم کنند و به‌این‌صورت، نقشی در محافظت از سلامت روان افراد در دوران قرنطینه داشته باشند. این در حالی است که عده‌ای دیگر از متخصصان از مقامات رسمی کشورها درخواست کرده‌اند زیرگروه‌هایی تشکیل دهند تا سلامت رفتاری افراد را زیرنظر بگیرند و به حفظ آن کمک کنند.

دراین‌میان یکی از نگرانی‌های اصلی در ارتباط با کسانی است که منابع کافی در اختیار ندارند و به‌ هر دلیلی برای فراهم‌کردن مایحتاج روزانه، اعم از خوراک و دارو، به مشکل برمی‌خورند. تأثیر اوضاع کنونی بر این دسته از افراد بسیار ناگوار خواهد بود و وظیفۀ دولت‌ها است که نیازهای آنها را تأمین کنند. خدمت‌رسانی به کسانی که از اختلال‌های روانی رنج می‌برند یا اعتیاد دارند هم باید در دستور کار دولت‌ها قرار بگیرد؛ کسانی که از لحاظ سلامت روان، آسیب‌پذیرتر از دیگران هستند.

در حال‌ حاضر دولت‌های برخی کشورها اقداماتی برای برطرف‌کردن این نیازها تدارک دیده‌اند و هزینه‌هایی کرده‌اند؛ اما جایاشری کولکارنی (Jayashri Kulkarni)، استاد روان‌پزشک دانشگاه موناش (Monash) در ملبورن استرالیا، بر این باور است که خدمات مرتبط با سلامت روان بیش از این باید در دسترس عموم قرار گیرد و برایشان هزینه شود. او دراین‌باره عنوان کرد: «وقتی اوضاع و شرایط بحرانی می‌شود، باور رایج این است که ابتدا باید مشکلات مرتبط با جسم را از سر راه برداشت و مدت‌ها پس از آن به‌سراغ اختلالات روحی و روانی رفت. من این دیدگاه را به چالش می‌کشم؛ چون تنها درصورتی بر مشکلات پیش رو غلبه خواهیم کرد که مردم ازلحاظ ذهنی نیرومند و سالم باشند.»
 

کمک به وضعیت سلامت روان در دوران قرنطینه صرفا محدود به اقدامات دولت‌ها نمی‌شود و کارفرمایان نیز در این‌ میان وظایفی دارند. آنها می‌توانند با اطمینان‌بخشی به کارکنان، نقش بسزایی در بهبود سلامت روان آنان ایفا کنند.

در اوضاع بغرنج کنونی شفاف‌سازی اهمیتی کلیدی دارد. بنابراین، کارفرمایان و نیز گروه‌های منابع انسانی باید اخبار و اطلاعات مرتبط با اوضاع کاری و موضوع‌های دیگر را در اختیار کارکنان شان بگذارند و آنها را از آخرین اخبار مرتبط با ویروس کرونا و مقررات کاری مطلع کنند.

اطلاعات دیگری که باید به‌شکل دقیق و مناسب در اختیار کارکنان قرار بگیرد، اطلاعات مرتبط با ساعت و زمانی است که به حضور آنها در محل کار نیاز است. به‌این‌صورت به انتظاراتی که از آنها می‌رود، کاملا واقف خواهند شد و بی‌‌دلیل برای رفتن به محل کار از خانه بیرون نمی‌آیند.
 

محافظت از سلامت روان در دوران قرنطینه به‌اندازۀ سایر اقدامات احتیاطی و پیشگیرانه اهمیت دارد و صرف اینکه نشانه‌های اختلال‌های روانی چندان ملموس نیست، دلیل بر بی‌اعتنایی نمی‌شود. بی‌توجهی به سلامت روان در بلندمدت ممکن است پیامدهای ناخوشایندی داشته باشد و زندگی روزمره را تحت‌تأثیر قرار دهد. تاجایی‌که برای تان امکان دارد، از خانه با دیگران ارتباط برقرار کنید و سرتان را با فعالیت‌هایی گرم کنید که از آنها لذت می‌برید و به زندگی‌تان معنا می‌دهد. از کمک‌کردن به دیگران هم غافل نشوید که پادزهری است مؤثر برای افسردگی.

منبع: سایت چطور