نکاتی درباره وعده افطار در ماه رمضان (بخش اول)

گلاب، برای تقویت معده و همچنین تقویت روحیه و شادابی و رفع غم و از بین بردن خلط ناصالح در معده، بسیار مفید است.
 

ادعیه هنگام افطار:
طبق احادیث و روایات اسلامی، بعد از چند دقیقه از شنیدن و اتمام اذان مغرب و قبل از شروع افطار، ابتدا دعا کنید که دعای روزه دار هنگام اذان و قبل از افطار، مستجاب است، آنگاه، در دقایقی کوتاه، این ادعیه، قبل از افطار، خوانده شود: بِاسمِ اللّهِ، اللّهُمَّ لَک صُمنا و عَلی رِزقِک أفطَرنا، فَتَقَبَّل مِنّا إنَّک أنتَ السَّمیعُ العَلیمُ. (بحار الأنوار: 40/ 339/ 24)، اللّهُمَّ لَک صُمتُ و عَلی رِزقِک أفطَرتُ و عَلَیک تَوَکلتُ. (بحار الأنوار: 98/ 15/ 2)، بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم یا واسِعَ المَغفِرَةِ اغفِر لی. (بحار الأنوار: 98/ 14/ 2)

ثواب، شهید را خواهید داشت: آنگاه سوره قدر، إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیلَةِ الْقَدْرِ. .. را تلاوت کرده که ثواب شهید را خواهید داشت. (الإقبال: 1/ 240). بعد از خواند ادعیه، افطار را با آب ولرم و شیرین های طبیعی مثل خرما، عسل و. ..، آغاز کنید که آغاز افطار با خرما، ثواب نماز را چهارصد برابر می کند. (بحار الأنوار: 98/ 12/ 2)
 

آب گرم و خرما، ثواب نماز چهارصد برابر آب ولرم (آب جوشیده شده و مقداری از آن، گذشته شده باشد)، اولین گزینه افطار برای روزه دار به همراه شیرین های طبیعی مثل عسل و خرما، می باشد. در حدیثی از امام صادق نقل شده است: إذا أفطَرَ الرَّجُلُ عَلَی الماءِ الفاتِرِ نَقّی کبِدَهُ، و غَسَلَ الذُّنوبَ مِنَ القَلبِ، و قَوَّی البَصَرَ وَ الحَدَقَ. (الکافی: 4/ 153/ 4) هرگاه روزه دار با "آب ولرم" افطار کند، کبدش را تمیز می کند، آلودگی ها را از دلش می شوید و چشم و سیاهی آن را نیرو می بخشد.

استفاده از خرما به تعداد سه، پنج و هفت عدد در احادیث، ثواب نماز را چهارصد برابر، می کند و نشانگر مهربانی و حکمت خدای متعال در حفظ سلامتی جسمی روزه داران و مهمانان حریم الهی، دارد. حتی به انگیزه ثواب فراوان نیز شده باشد، جسم شان، سالم تر، شود. از پیامبر اسلام، نقل شده است که فرمود: مَن أفطَرَ عَلی تَمرٍ حَلالٍ، زیدَ فی صَلاتِهِ أربَعُمِئَةِ صَلاةٍ. (بحار الأنوار: 98/ 12/ 2.) از پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) نقل شده است که: هر کس با خرمای حلال افطار کند، به پاداش نمازش به اندازه چهارصد برابر، افزوده می شود.
 

معده، در اثر گرسنگی و تشنگی بدن، دچار افزایش حرارت شده و حرارت آن، موجب هجوم مواد رطوبی و فضولات سایر اندام ها به معده، می گردد. از این رو، توصیه شده است ابتدا و هنگام افطار، حتما آب گرم، میل شود. تا این فضولات را شسته و از بدن دفع و خارج، کند. درغیر اینصورت، با توجه به تجمع فضولات از سایر اندام ها در معده، اگر بلافاصله، غذای افطار میل شود، غذا با آن سموم و فضولات ترکیب شده و به سایر اندام ها بازگشت داده می شود و زمینه ساز و تشدید کننده سایر بیماری ها است. پس حتما با آب گرم و خرما یا عسل افطار را آغاز کنید و تا نیم ساعت چیزی میل نفرمائید تا بدن به پاکسازی معده توسط روزه اقدام کند.
 

اگر در لیوان آب، سه قاشق گلاب ناب محمدی هم به آن اضافه شود به علت خاصیت ضد "سودای" گلاب بر خاصیت "دارویی" افطار، نیز میافزاید. و دستگاه گوارش را آماده برای دریافت مواد غذایی می کنند. ناگفته پیداست که گلاب، برای تقویت معده و همچنین تقویت روحیه و شادابی و رفع غم و از بین بردن "خلط" ناصالح در معده، بسیار مفید است. آب یخ و حکایت ظرف چینی: و اما آنچه که معمول است، بلافاصله بعد از آغاز افطار، آب سرد و یخ، می نوشید، از نظر طب سنتی ایرانی، مذموم و مضر جسم، است. زیرا در واقع، وقتی که شما افطار را با آب سرد شروع می کنید مثل آن است که روی یک "ظرف چینی" داغ، آب سرد بریزید. مشابه همان بلایی که سر "ظرف چینی" می آید، بر سر معده شما نیز خواهد آمد. ظرف چینی، ترک میخورد. "معده خالی" نیز، توانایی نگهداری و جذب آب خیلی سرد را ندارد و بلافاصله آب را وارد روده می کند. همچنان که آب خیلی داغ، در هنگام افطار، نیز ممنوع است.

بنابراین بهترین گزینه در ابتدای افطار، "چند عدد خرما با یک لیوان آب گرم" است که ضمن افزایش سریع "قندخون" و رفع ضعف ناشی از آن، معده و دستگاه گوارش را نیز گرم کرده و همچنین با اصلاح وضعیت اشتها، موجب عدم ایجاد پرخوری و چاقی مجدد، می شود. در حدیثی از سیره پیامبر، چنین نقل شده است: کانَ رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله یعجِبُهُ أن یفطِرَ عَلَی الرُّطَبِ ما دامَ الرُّطَبُ، و عَلَی التَّمرِ إذا لَم یکن رُطَبٌ، و یختِمَ بِهِنَّ و یجعَلَهُنّ وَترا؛ ثَلاثا أو خَمسا أو سَبعا. (کنز العمّال: 7/ 85/ 18081) پیامبر خدا، خوشش می آمد که روزه اش را تا وقتی رطب بود، با رطب و اگر رطب نبود، با خرما افطار کند، و با همان به پایان برساند، با سه، یا پنج یا هفت دانه رطب و یا خرما. علاوه بر خرما، که در احادیث، برای وعده افطاری، بسیار تاکید شده است، مویز، کشمش، انجیر و عسل و حلوا، مربای انجیر، مربای گیلاس به همراه کره حیوانی، نیز سایر شیرین های طبیعی هستند که در نگاه طب سنتی، جایگزین های خوبی، برای افطاری، هستند. "شیر ولرم" نیز در احادیث به عنوان افطار امام علی، توصیه شده است. از امام باقر نقل است که فرمودند: الإمام الباقر: إنَّ عَلِیا (علیه السلام) کانَ یستَحِبُّ أن یفطِرَ عَلَی اللَّبَن. (تهذیب الأحکام: 4/ 199/ 574) از امام باقر، نقل شده است که: امام علی (علیه السلام) دوست می داشت که با شیر، افطار کند.
 

برای شروع افطار، می توان از این خوراکی ها، استفاده کرد: شروع افطار، با غذاهای لطیف و سریع الهضم. بعد از نیم ساعت، از نوشیدن آب ولرم و عسل یا خرما، افطار را با غذای سبک و زودهضم، آغاز کنید. از دیدگاه طب سنتی ایرانی، وعده غذایی افطار، باید از غذاهای "لطیف و سریع الهضم" (در اصلاح طب سنتی ایرانی، غذاهای لطیف، باعث تولید "خون صالح" می شوند و هضم و جذب سریع و راحتی، دارند) که در عین حال، پرانرژی نیز، باشد. از اینرو، غذاهای مثل: شله زرد، شیربرنج، حریره بادام، سوپ گندم، ارده با شیره انگور، پنیر و گردو، عسل و کره حیوانی، فرنی و تخم مرغ عسلی، کاندیدهای مناسبی برای افطار، می باشند.

ادامه دارد...

منبع : farsnews.com