بر پيشاني اش نوشته بود يا رسول الله توكل نمود، قدم در پيش نهاد (علي توكلي) از كانال ماهي ها گذشت آشناي مجنون شد هنوز ليلي لبانش براي پدر مي خواند نصر من الله و فتح القريب مادرش شنيد و گفت:...

مو به مو خواندم من از آيات قرآن كريم من نديدم قبل بسم الله شيطان رجيم زيباترين سروده من در شب نبرد داغ گلوله است به دل هاي دشمنان آغاز هر سخن پايان حرف جان داغ گلوله است بر قلب دشمنان

بده مي كه چون شعله عريان شوم چراغ ره كوي مستان شوم ساغر بزن شعله يي در دلم كه عاشق ترين بي دل غافلم بده ساقي آن آتش توبه سوز كه مخمور آن ساغرم تا هنوز

علي (ع) مرتضي مير خلايق بزرگ عارفان نور حقايق شعاع نور خورشيد هدايت نخستين موج درياي ولايت علي جان جهان و نور هستي يگانه مظهر عهد الستي

غبار رهت شور عرفان دميد تعمل مرا از تامل رسيد بد و نيك اين روزگارم گذشت خزانم رسيد و بهارم گذشت مرا با دف و ني بيا ياد كن جهاني ز شعرم تو دلشاد كن

خوش شنيدم ز اوستادي راد آن زماني كه بود در بغداد چون سنايي حكيم و مرد سخن در كفش جمله مات نرد سخن نبود برقرار دايم ظلم هست ناقوس مرگ ظالم ظلم

ميشه بازم غزل حماسه ساخت همه هستي رو بي بهانه باخت ميشه تنهايي رو استخاره كرد گل هاي پائيزي رو بهاره كرد ميشه بازم تو دلا جوونه زد تو نمازا حرف عاشقونه زد

كه با جان شيرين نماند وداع و سازد وي از كشور خود دفاع ز «فردوسي» ام اين نكته ياد كه داد سخن همچو او كسي نداد دريغ است ايران كه ويران شود كنام پلنگان و شيران شود

هزاران سلام و هزاران سپاس به «عباس بابائي» و «حق شناس» همان حق شناسي كه پرواز او مثل گشته با پيك دمساز او عقابي كه تا عرش پرواز كرد و تا كهكشان رفت و اعجاز كرد

چو داديم بر دشمن دين شكست كه دانست دست است بالاي دست خوشا ياد «بيت المقدس» كنيم به يك فتح و ده فتح كي بس كنيم كه ايران و اسلام پاينده باد همه دشمنانش سرافكنده باد