انسان را می توان می توان کاملترین پیوند دهنده ی میان آسمان و زمین نامید؛ در بندهش، انسان پس از آسمان، زمین، گیاه و حیوان ششمین و آخرین آفرینش هرمزد گفته شده، در ادبیات فارسی نیز انسان، پس از جماد، نبات...

غوطه زدن در آب، رمز رجعت به حالت پیش از شکل پذیری و تجدید حیات کامل و زایشی نو است (1)، در آب، همه چیز «حل می شود»، هر «شکلی» مضمحل و منحل می گردد. و هر «تاریخ و سرگذشت»ی ملغی؛ پس از غوطه خوردن،

بازتاب اسطوره ی درمان بخشی آب را در ادبیات حماسی ایران می توان پرنده ی افسانه ای، سیمرغ، دانست؛ در اوستا و مینوی خرد دو جایگاه را محل تجمّع ابر دانسته اند که در ضمن، محل رویش گیاهان دارویی نیز می باشد....

در این جستار، عنصر آب را در دو بعد زمینی و آسمانی مورد بررسی قرار داده ایم و به تحلیل ویژگیهای آن پرداخته ایم. آب واسطه ای روحانی برای ارتباط انسان زمینی با خواستگاه روحانی اش- آسمان- محسوب می شود؛ این...

ستون در حقیقت صورت مدرنیته و نمادین تر درخت است و همانند درخت می توان آن را رمز محور کیهان گرفت؛ این رمز «تقریباً» درهمه مکانهای قدسی یافت می شود، به صور مختلف، برجهای هرمی شکل ناقوس دار، تیرهای نوک

از دورترین ایام، تصویر مثالی درخت به مثابه آینه ی تمام نمای انسان و ژرف ترین خواسته های اوست. این تصویر مثالی زاییده ی انبوهی رمز است که در شاخه های بی شمار، گسترش می یابندو خرمن، خرمن در بستر اساطیر و

کوه یکی از نمادهای پیوند آسمان و زمین است. و در میان پیونددهندگان آسمان و زمین (کوه، درخت، ستون، طناب، نردبان، آب) به لحاظ ارتفاع و قداست. از جایگاه خاصی برخوردار است.

اساطیر موسوم به «نوستالژی بهشت» را می توان به دو مقوله تقسیم کرد؛ یک مقوله ی اسطوره هایی که از خویشی بینهایت نزدیکی که در آغاز، میان آسمان و زمین وجود داشته سخن می گوید.

پیش از کشف برزیگری توسط انسان بدوی و پی بردن او به تناسب و تطبیق میان اعمال جنسی و باروری با مراحل مختلف برزیگری و رویش گیاه، انسان اینگونه می اندیشید که جنین پیش از جایگزینی در بطن مادر، مدتی را در طبیعت

به اسطوره ی زن و مرد نخستین، در اساطیر غالب ملل و باز تاب آن در حماسه های مشهور می توان برخورد. از دیدگاه انسان ابتدایی، زن و مرد نخستین نیز مانند آسمان و زمین با یکدیگر پیوندی ازلی داشته اند. یعنی جسمی...