اي نغمه‌ي خوشت دم داود را شعار شاعر : خواجوي کرماني وي عندليب را نفست کرده شرمسار اي نغمه‌ي خوشت دم داود را شعار و اعجاز عيسوي ز دمت گشته آشکار انفاس روح بخش تو جانرا...

ماه يا جنتست يا رخسار شاعر : خواجوي کرماني شهد يا شکرست يا گفتار ماه يا جنتست يا رخسار صيد آن آهوان مردمدار آهوان صيد مردمند و دلم که بجز قصد ما ندارد کار کار ما...

چو هست قرب حقيقي چه غم ز بعد مزار شاعر : خواجوي کرماني نظر بقربت يارست ني بقرب ديار چو هست قرب حقيقي چه غم ز بعد مزار تفاوتي نکند از دنو و بعد مزار چو زائران حرم را وصال...

بجز نسيم که يابد نصيبي از گلزار شاعر : خواجوي کرماني که يک گلست در اين باغ و عندليب هزار بجز نسيم که يابد نصيبي از گلزار تو هم ببوي قناعت کن از نسيم بهار چو از گل آرزوي...

طره بفشان و مرا بيش پريشان مگذار شاعر : خواجوي کرماني پرده بگشاي و مرا بسته هجران مگذار طره بفشان و مرا بيش پريشان مگذار لاله را اين همه در سايه‌ي ريحان مگذار ماه را...

برو اي خواجه و شه را بگدا باز گذار شاعر : خواجوي کرماني مهرباني کن و مه را بسها باز گذار برو اي خواجه و شه را بگدا باز گذار ذره بي سر و پا را بهوا باز گذار تو که يک ذره...

مرا زمانه ز بي مهري از تو دور افکند شاعر : خواجوي کرماني زهي زمانه‌ي بد مهر و چرخ کژ رفتار مرا زمانه ز بي مهري از تو دور افکند کنون بزاري زارم قرين ناله‌ي زار نبودمي...

مسيح وقتي ازين خسته دم دريغ مدار شاعر : خواجوي کرماني ز پا در آمدم از من قدم دريغ مدار مسيح وقتي ازين خسته دم دريغ مدار تفقدي بزبان قلم دريغ مدار ورم قدم بعيادت نمينهي...

زهي تاري ز زلفت مشگ تاتار شاعر : خواجوي کرماني گل روي تو برده آب گلنار زهي تاري ز زلفت مشگ تاتار نمي‌بايد نمودن زر به طرار از آن پوشم رخ از زلفت که گويند دلم پر نار...

اي پير مغان شربتم از درد مغان آر شاعر : خواجوي کرماني وز درد من خسته مغانرا بفغان آر اي پير مغان شربتم از درد مغان آر رختم بسر کوي خرابات مغان آر چون ره بحريم حرم کعبه...