با تحولات روزهای آغازین رحلت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، اسلام دچار بحران های کشنده ای شدند که هویت آن را در معرض خطر جدی قرار می داد. نفاق پنهان ظاهر گردید.

یکی از رویکردهای مکتبی و روش های عملی امامان شیعه علیهم السلام در پاسداری از مکتب و شریعت، مبارزه با غلو بوده که امامان شیعه علیهم السلام، همگی با این انحراف بزرگ فکری

یهودیان کینه توز در دستگاه خلافت پس از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، به غرض تحریف این آیین وارد شدند، که نمونه ی بارز آنها کعب الاحبار یهودی و بسیاری از

امامت در تکاپوی تاریخی خویش، مبین مکتب و حافظ آن بوده، هدف اصلی، در این تکاپوی تاریخی، بیان مکتب و حفظ آن و معرفی و نهادین سای آن در جامعه انسانی است.

نویسنده ی مقاله معتقد است تشکیل امت و تأسیس دولت، دو عمل سیاسی بزرگ بود که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله انجام داد. این حکومت که به شیوه ی حکومت های رایج لیکن

درباره ی روش اصلاحات علوی، نویسنده معتقد است حضرت شناخت روش های اصلاحات را که طبیعتاً توجه و شناسایی شرایط، اوضاع، ظرفیت و توانایی های فنی، علمی، ساختاری

جامعه همچون یک اندام زنده دارای تولد، حیات، رشد و مرگ است. حیات او وابسته به شرایط فیزیکی، روانی و فرهنگی است که بسان عوامل حیات بخش در جامعه عمل می نمایند

اگر بخواهیم شاخصه های مهم از حکومت علوی و شخصیت امیرالمؤمنین علیه السلام، به عنوان حاکم ایده آل، را بشماریم سرتا سر وجود مقدس ایشان را آکنده از ویژگی های درخشنده و

در این نوشتار، نهضت عاشورا از منظر جامعه شناختی تحلیل گردیده است. در این تحلیل بیش از هر چیز، خطبه های خود امام علیه السلام مورد توجه واقع شده است.

در این نوشتار به نقش حادثه ی عاشورا در القای پیام ها پرداخته شده و پیامدهای آن نیز مورد بررسی قرار گرفته است. در بخش پیام ها، چندین پیام سترگ تاریخی ارزیابی و تبیین گردیده است؛