يکي از وقايع مهم تاريخ معاصر ايران، نهضت مشروطه است که با گذشت سال‌ها، همچنان نوشته‌ها و گفته‌هاي فراوان و گاه متضادي درباره‌ي آن رقم مي‌خورد. در عين حال، نهضت مشروطه، خود يادآور چهره‌هايي است

نهضت مشروطيت از جهت مقدمات، مباني فکري و نظري، روند حوادث و دستاوردهاي آن را بايد به عنوان مهم‌ترين خيزش عمومي و نقطه عطف تحولات سياسي اجتماعي ايران تا آن روز به حساب آورد. اين حرکت

بهبهاني به موازات مبارزه جدي با نظام استبدادي خواهان حاکميت عدل و داد بر پايه عدالتخانه براي تأمين حقوق مردم و جلوگيري از ظلم و اجحاف صاحبان زور و قدرت نسبت به توده مردم و رعاياي بي دفاع بود. هر چند

آيت الله سيد عبدالله بهبهاني روحاني برجسته و مجتهد نامدار دوره قاجار نقش مهم و مؤثري در شکل گيري و پيروزي نهضت مشروطيت داشته است. جنبش مشروطه خواهي فصل مهمي در تحولات سياسي و اجتماعي و

از ديدگاه برخي انديشمندان حکومت ديني، حکومت تنها راه دستيابي به اهداف فردي و اجتماعي است و براي آن جايگزيني نمي‌توان يافت. ارزش عملي حکومت و مديريت جامعه در تعاليم ديني بسيار مهم، حياتي و فراتر از

روحانيت شيعه به لحاظ پيوند عميق جامعه ايران با دين همواره از اقتدار و نفوذ زيادي برخوردار بوده است. به نحوي که علما و روحانيون شيعي بي‌وقفه در امور سياسي حضور پيدا کرده‌اند. به طوري که نقش روحانيت

با ابن‌سينا ( 370-428هـ.) و پيوندي که در انديشه او، ميان نبوت و سياست، برقرار شده بود، فلسفه‌ي مشرق تمدن اسلامي، به طور کلّي، در مسيري افتاد که بحث فلسفي درباره‌ي سياست را متوقف نمود. چنان‌که گذشت،

ابونصر فارابي، بزرگ‌ترين فيلسوف دوره ميانه است که انديشه‌هاي او از ديدگاه « فلسفه‌ مدني»، نخستين، مهم‌ترين و واپسين تلاش‌ها در جهت تأسيس و تدوين نظامي از انديشه عقلي، در سياست دوره اسلامي است. درباره‌ي...

نظريه‌پردازي براي «سياست» در ميان اهل سنت جز با شافعي، و بر مبناي روش‌شناسي او، آغاز نشده بود. زيرا شافعي، واضع اصول فقه، و بلکه «قواعد روش» براي انديشه سني، اصول تفکر را در چهار چيز منحصر

فقه سياسي، به‌عنوان يک دانش، فراورده‌اي زباني و فرهنگي است که با توجه به شرايط امکان ناشي از ساخت قدرت در دوره ميانه، شکل گرفته، و به اعتبار خصلت ذاتي دانش‌ها، توانايي توليد و باز توليد دارد.